Γεννημένος στις 8 Αυγούστου του 1989 και μεγαλωμένος στην πόλη Ιβάνιτσα της Σερβίας ξεκίνησε από ηλικία 7 ετών την ενασχόληση του με το βόλεϊ. Πρώτος του σταθμός η ομάδα της γενέτειράς του η Πουτέβι Ιβάνιτσα.
Σε ηλικία 19 ετών πήρε την απόφαση να αφήσει το μέρος στο οποίο μεγάλωσε και να μετακομίσει στην πρωτεύουσα της Σερβίας το Βελιγράδι και να ενταχθεί το 2008 στην Παρτιζάν. Εκεί αγωνίστηκε τέσσερα χρόνια (2008-2012) κατακτώντας και το πρωτάθλημα Σερβίας το 2011, όντας ένας από τους πρωταγωνιστές της ομάδας. Την σεζόν 2012-2013 αγωνίστηκε στο Βέλγιο με την φανέλα της Πρεφάξις Μένεν γνωστή από τις περσινές αναμετρήσεις με τον Φοίνικα Σύρου στο Challenge Cup.
Ο λόγος για τον Νίκολα Μιγιαήλοβιτς που μετά από μία εκπληκτική χρονιά με τον Εθνικό Αλεξανδρούπολης (βγήκε νικητής στο έπαθλο Novasports), αποχαιρετάει την Ελλάδα και τον Έβρο για να ενταχθεί στην γαλλική Μονπελιέ.
Το volleyleague.gr επικοινώνησε με τον Σέρβο ακραίο που αφού αποχαιρέτησε φίλους και συμπαίχτες την Αλεξανδρούπολη, γύρισε πίσω στην πατρίδα του για να δει την οικογένεια του.
O Μιγιαήλοβιτς μίλησε για όλους και για όλα, για την απόφαση του να αφήσει την Ελλάδα και να ενταχθεί στην Μονπελιέ, ευχαρίστησε τον κόσμο της πόλης για την αγάπη προς το πρόσωπο του ενώ υποσχέθηκε πως θα επιστρέψει στην Αλεξανδρούπολη που χαρακτήρισε ως το δεύτερο σπίτι του.
Μία καταπληκτική σεζόν για τον Εθνικό τελείωσε αλλά και με την πίκρα για την απώλεια των τριών τελικών. Πως αισθάνεσαι;
«Καταφέραμε να φτάσουμε στον τελικό και μπορώ να πω πως ήταν μία πολύ καλή χρονιά για τον Εθνικό και μπορεί να χαρακτηριστεί άκρως πετυχημένη. Δεν είχαμε το μπάτζετ άλλων ομάδων αλλά ήμασταν μία οικογένεια. Ο Εθνικός έχει τον καλύτερο φίλαθλο κόσμο, είχαμε έναν καταπληκτικό κόουτς και παίζαμε όμορφο βόλεϊ. Φυσικά όλοι θέλαμε το πρωτάθλημα αλλά ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος και το άξιζε. Μπορούσαμε να είχαμε πάρει κάποιο παιχνίδι, ειδικά ένα από τα δύο πρώτα στην Αθήνα, αλλά έτσι είναι ο αθλητισμός και το βόλεϊ. Γράψαμε ιστορία με την πρόκριση στον τελικό και είμαι σίγουρος θα συνεχίσει ο Εθνικός και τα επόμενα χρόνια θα γράφει ιστορία».
Ποιος συμπαίκτης σου σε βοήθησε περισσότερο για να προσαρμοστείς στην ομάδα;
«Ο Ιβάν Ράιτς από την πρώτη στιγμή που ήρθα στην ομάδα με βοήθησε να προσαρμοστώ και του οφείλω πολλά. Όλα τα παιδιά ήταν καταπληκτικά αλλά με τον Ιβάν μιλάμε και την ίδια γλώσσα και ήταν ευκολότερο, αλλά από κανέναν δεν έχω παράπονο».
Τι είναι αυτό που θα σου μείνει από την παρουσία σου στην Ελλάδα και την Αλεξανδρούπολη;
«Χωρίς αμφιβολία ο κόσμος της Ελλάδα και ειδικότερα της Αλεξανδρούπολης. Κάθε στιγμή με έκαναν να νιώθω ότι βρίσκομαι στο σπίτι μου. Δεν έχω λόγια να περιγράψω την αγάπη που έδειξαν προς το πρόσωπο μου. Έχω κάνει πολλές φιλίες από την Αλεξανδρούπολη και θα είναι για μένα το δεύτερο σπίτι μου».
Ποιο ήταν το κίνητρο σου για να συνεχίσεις την καριέρα σου στην Μονπελιέ;
«Ο βασικός παράγοντας στην απόφαση του ήταν η φιλοδοξία μου να παίξω σε ένα πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα και να βελτιωθώ ως παίκτης. Το θέλω τόσο πολύ που δεν έμεινα στην Αλεξανδρούπολη. Αν άκουγα την καρδιά μου θα έμενα για την υπόλοιπη ζωή μου στην Ελλάδα και στην Αλεξανδρούπολη, αλλά μερικές φορές πρέπει να παίρνεις κάποιες αποφάσεις που δεν σου αρέσει αλλά πρέπει. Αυτή είναι η ζωή».
Θα ξαναγυρίσεις;
«Το όνειρο μου είναι να επιστρέψω κάποια στιγμή στον Εθνικό και στην Ελλάδα, αλλά πρώτα θέλω να δοκιμάσω τα όρια μου και μετά θα επιστρέψω. Για διακοπές είναι ήδη σίγουρο ότι θα έρθω στην Αλεξανδρούπολη να δω όλους τους φίλους μου και την ομάδα».
Μία φράση για μερικούς από τους ανθρώπους που έζησες μαζί:
Σάκης Μουστακίδης: Καταπληκτικός άνθρωπος και σύντομα ο καλύτερος Έλληνας προπονητής
Άκης Σιδηρόπουλος: Αθλητής και άνθρωπος με αρχές. Του τρέφω μεγάλο σεβασμό
Γιώργος Παπάζογλου: Μεγάλη προσωπικότητα και ως αθλητής και ως άνθρωπος
Ανδρέας Ανδρεάδης: Μεγάλος παίχτης και καλός άνθρωπος, πάντα με την καλή διάθεση
Ανέστης Δαλακούρας: Έχει τεράστιες προοπτικές, ο επόμενος ηγέτης του Εθνικού
Ιβάν Ράιτς: Ο καλύτερος μου φίλος, τον αγαπάω απίστευτα
Θεολόγος Δαρίδης: Έχει σπουδαίο μέλλον μπροστά του
«Θέλω επίσης να πω έχω μεγάλο ευχαριστώ στον Πρόεδρο της ομάδας Γιάννη Τζίμα, στον τιμ μάνατζερ Δήμο Μαμούγκα και τον φροντιστή... Teodor Black!!! (κατά κόσμον Θεόδωρο Μαυρίδη) καθώς χωρίς αυτούς τίποτα δεν θα είχε γίνει πραγματικότητα».
Το μήνυμα σου προς τον κόσμο του Εθνικού;
«Τι να πρωτοπείς για τους καλύτερους φιλάθλους του κόσμου; Ένα τεράστιο ευχαριστώ για όλα. Ευχαριστώ για την στήριξη στην ομάδα στις καλές αλλά κυρίως στις δύσκολες στιγμές. Από την αγάπη τους προς το πρόσωπο μου καταλαβαίνω πως ξέρουν ότι πρόσφερα ότι μπορούσα στην ομάδα. Να ξέρει ο κόσμος στην Αλεξανδρούπολη ότι δεν πρόκειται να τους ξεχάσω ποτέ, έτσι δεν λέω το αντίο γιατί είμαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα ανταμώσουμε πάλι. Εις το επανιδείν».
Τίμος Αθανασόπουλος
