Δεν περιμέναμε καμία έκπληξη από την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου. Και να υπήρχε «έκπληξη» αφορούσε το χιούμορ και την κουλτούρα των Άγγλων. Εμείς δεν την καταλάβαμε και να ας πω και την αλήθεια ούτε και θα ήθελα να την καταλάβω. Άλλοι κόσμοι.
Το μόνο που κάναμε βλέποντας το μωσαϊκό των εθνών κάναμε δύο ευχές. Πρώτον, να αντέξει η ελλαδίτσα μας τον παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο και να μπορέσει να ορθοποδήσει οικονομικά, κοινωνικά, ηθικά, πολιτιστικά, ηθικά αλλά και βόλεϊκά. Δεύτερον, μακάρι όσο ζούμε να ξαναδούμε τις Εθνικές ομάδες βόλεϊ ανδρών και γυναικών σε μια ακόμα διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004.
Με τις ομάδες του μπιτς βόλεϊ να εκπροσωπούν για 4η φορά τη χώρα μας σε Ολυμπιακούς Αγώνες το άθλημα της άμμου βγάζει ασπροπρόσωπο ελληνικό βόλεϊ και κρατάει αναμμένη τη φλόγα της ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον στο άθλημα του φιλέ τόσο στην άμμο, όσο και στη σάλα.
Επειδή, όμως, οι ώρες μετρούν αντίστροφα για την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων πάμε να φωτίσουμε τους πρωταγωνιστές και τις πρωταγωνίστριες αυτής της διοργάνωσης αλλά και τις ομάδες που περιμένουμε να πρωταγωνιστήσουν.
Δικαιωματικά θα ξεκινήσουμε με το μπιτς βόλεϊ. Η Βίκυ Αρβανίτη και η Μαρία Τσιαρτσιάνη προκρίθηκαν ως 16η ομάδα μεταξύ των 16 που πήραν την πρόκριση από την Ολυμπιακή κατάταξη και όχι από τα Προολυμπιακά τουρνουά.
Η Αρβανίτη θα αγωνιστεί για 3η φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες μετά την 9η θέση που πήρε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 με συμπαίκτρια την Θάλεια Κουτρουμανίδου και την 17η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου το 2008 με συμπαίκτρια την Βάσω Καραντάσιου.
Η Τσιαρτσιάνη θα αγωνιστεί για δεύτερη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες μετά την 9η θέση στο Πεκίνο το 2008 με συμπαίκτρια την Κουτρουμανίδου.
Οι δύο αθλήτριες αγωνίζονται μαζί από τον Δεκέμβριο του 2008. Η ελληνική ομάδα δυσκολεύτηκε πολύ μέχρι να πάρει την απ΄ ευθείας πρόκριση. Τα τελευταία δύο χρόνια που άρχισε και η διαδικασία της προολυμπιακής πρόκρισης και οι δύο είχαν πολλές και απανωτές ατυχίες και ειδικά η Τσιαρτσιάνη με τραυματισμούς και υποτροπές που είτε τις κράτησαν εκτός σημαντικών τουρνουά, είτε τις ανάγκασαν να κάνουν συντηρητική παρουσία για να μπορούν να συλλέγουν πολύτιμους βαθμούς για την πρόκριση. Η επιλογή τους να μαζεύουν λίγους βαθμούς από πολλά τουρνουά είχε κόστος και οικονομικό και αγωνιστικό καθώς έπρεπε να γυρνούν όλον τον πλανήτη για να αγωνίζονται στα τουρνουά του Παγκοσμίου Σιρκουί.