Σπουδαίο Αμερικανό παίκτη πήρε ο Ολυμπιακός κυριολεκτικά στο παρά... πέντε των μεταγραφών. Το Σάββατο που ήταν και η τελευταία ημέρα της μεταγραφικής περιόδου έγινε και ο τελικός του Λιγκ Καπ «Νίκος Σαμαράς» με τον Ολυμπιακό να κατακτά τον τίτλο και παράλληλα να κάνει και τη... μεταγραφή της χρονιάς. Για την ακρίβεια, τη μεταγραφή την έκανε το περασμένο καλοκαίρι, αλλά μετά από έξι μήνες πήραμε μια γεύση από τα καλύτερα του Κάρσον Κλαρκ.
Κι όταν λέμε τα καλύτερα, εννοούμε σε ένα 60% άντε το πολύ 70% από την καλή μέρα του Μπόγιαν Γιορντάνοφ, αλλά «από ολότελα» κάτι ήταν κι αυτό.
Τα ψηλά χτυπήματα του Αμερικανού στην επίθεση και το εντυπωσιακό σερβίς που απέφερε 5 άσσους στον τελικό δεν πέρασαν απαρατήρητα.
Οπως και στον ημιτελικό με τον Άρη, έτσι και με τον Εθνικό στον τελικό, ο Αμερικανός είχε ποσοστά αποτελεσματικότητας γύρω στο 54% και για πρώτη φορά η συνεργασία του με τον Κώστα Προύσαλη είχε ταχύτητα και μεγαλύτερη εμπιστοσύνη, ειδικά στις κόντρα επιθέσεις. Ο Κλαρκ σε αυτό το φάιναλ-4 έκανε τις δύο καλύτερες εμφανίσεις της σεζόν και αυτό που μένει να δούμε είναι εάν θα συνεχίσει την αγωνιστική άνοδο ή έπιασε «ταβάνι».
Πάντως, εάν κρίνουμε από την αργή προσαρμογή που είχαν σχεδόν όλοι οι Αμερικανοί που ήρθαν στο παρελθόν στην Ελλάδα, τότε ο Κλαρκ έχει σίγουρα κι άλλα να παρουσιάσει.
Ο Γιώργος Στεφάνου αναδείχτηκε πολυτιμότερος αθλητής πιο πολύ για τη σταθερή του απόδοση σε όλο το τουρνουά αλλά κι επειδή στον ημιτελικό με τον Άρη έδωσε πραγματικό ρεσιτάλ με 95% και 79% υποδοχή. Με τον Άρη έκανε εξαιρετική εμφάνιση και ο Ντιάτσκοφ, ενώ εξαιρετικός και στους δύο αγώνες ήταν ο Μίλαν Γιούρισιτς.
Ο Ολυμπιακός εντός των τειχών διατηρεί το αήττητο σε πρωτάθλημα και Λιγκ Καπ και κορύφωσε την κατάλληλη στιγμή σε δύο συνεχόμενους αγώνες. Παρότι έχασε και τις δύο φορές τα πρώτα σετ – σε σημείο να φράξουν και οι αποδόσεις μεγάλων εταιρειών – στη συνέχεια έκανε άπταιστη διαδρομή και δικαία κατάκτησε τον πρώτο τίτλο της σεζόν.
Το Λιγκ Καπ πέρασε στην ιστορία και ως διοργάνωση έδωσε το στίγμα της για το επίπεδο του βόλεϊ που βλέπουμε αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.
Οι «ερυθρόλευκοι» που δε μπόρεσαν να είναι ανταγωνιστικοί σε έναν μέτριο σε δυναμικότητα όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ, στην Ελλάδα πήραν με άνεση την πρώτη κούπα κι αυτό επαγωγικά αξιολογεί όλο το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος.
Το μόνο που απομένει πλέον είναι να δούμε τι θα κάνει ο νέος ΠΑΟΚ έχοντας στη σύνθεση του τον Βραζιλιάνο Λούκας Ρανγκέλ και τον Κουβανό Σκουλ Χιμένες. Θα μπορέσει ο δικέφαλος να καλύψει την απόσταση που χωρίζει τον Ολυμπιακό και τις υπόλοιπες ομάδες ή θα πάμε στο δεύτερο «ερυθρόλευκο» τρεμπλ μετά τη σεζόν 2012-13;
Σε αυτό το φάιναλ-4 του Λιγκ Καπ όλοι έμειναν ευχαριστημένοι και όλοι είχαν κάτι να πουν. Ο Ολυμπιακός πήρε τον τίτλο, ο Εθνικός Αλεξανδρούπολης για πρώτη φορά πήγε σε τελικό και ο Άρης με τον Παμβοχαϊκό αγωνίστηκαν για πρώτη φορά σε φάιναλ-4 Λιγκ Καπ. Μάλιστα ο Άρης έφτασε σε ημιτελικό κάποιας εγχώριας διοργάνωσης 13 χρόνια μετά την παρουσία του στον τελικό του Κυπέλλου κόντρα στον Ηρακλή στο φάιναλ-4 που είχε γίνει στο Αλεξάνδρειο. Επι πλέον, ο Άρης ήταν η ομάδα που άγγιξε τα όρια της κόντρα στον Ολυμπιακό. Έπαιξε καλό βόλεϊ και είχε θετική εικόνα ως ομάδα παρότι είναι γνωστά τα οικονομικά προβλήματα που ταλαιπωρούν τους αθλητές.
Ο Παμβοχαϊκός παρότι εμφανίστηκε με τον Μαρκ Ντουσάρμ, υστέρησε σε τακτική, σερβίς, σε ποιότητα υποδοχής και εν τέλει και στην επίθεση. Οταν δε, του παρουσιάστηκε η ευκαιρία να πάρει το τρίτο σετ στον ημιτελικό με τον Εθνικό, οι παίκτες του ασχολήθηκαν με τους διαιτητές και έχασαν τη μπάλα.
Η τελευταία ευκαιρία του Παμβοχαϊκού να κάνει την υπέρβαση και κάτι ξεχωριστό στην εφετινή σεζόν είναι ο αγώνας κυπέλλου με τον Ολυμπιακό αλλά με 35% αποτελεσματικότητα στην επίθεση και χωρίς πίεση από το σερβις δεν έχει καμία τύχη.
Ο Εθνικός Αλεξανδρούπολης έδειξε συνέπεια στα ραντεβού με τους τελικούς. Παρότι η περσινή ομάδα ήταν πολύ πιο δυνατή, ο Σάκης Μουστακίδης κατάφερε να φέρει την ομάδα του Έβρου σε έναν ακόμα τελικό ύστερα από τρεις παρουσίες σε Λιγκ Καπ. Δυστυχώς για τους ακρίτες η μεγάλη πίεση που έχουν στον οικονομικό τομέα δεν τους επιτρέπει να κάνουν άλλες υπερβάσεις. Μπορεί να απέκτησαν τον Αμερικανό πασαδόρο Κρίστοφερ Όστιν με ιδιαίτερα οικονομικούς όρους αλλά από την παραμονή του Μπόζινταρ Τσουκ θα εξαρτηθούν πολλά.
Οργανωτικά το Λιγκ Καπ έχει πετύχει το μεγάλο στόχο της καθιέρωσης και πλέον δίνει τη σκυτάλη στο κύπελλο που ξεκινάει σε λίγες ώρες με τους αγώνες της φάσης των «16» όπου συμμετέχουν οι ομάδες της Volleyleague.
Η κουβέντα που ξεκίνησε για τη μείωση των ομάδων στην Volleyleague από 12 σε 10 ξεκίνησε ακριβώς δύο χρόνια μετά τη συζήτηση για αύξηση των ομάδων σε 14. Η προσφορά και η ζήτηση φέρνει τις αυξομειώσεις. Στη παρούσα φάση, η διαφορά των ομάδων σε αγωνιστικό επίπεδο δεν είναι τόσο μεγάλη που να δικαιολογείται το «κούρεμα» στην κατηγορία.
Η διαφορά είναι τεράστια στο οργανωτικό και οικονομικό τομέα καθώς ορισμένα ΤΑΑ δε μπορούν να εξυπηρετήσουν βασικές προϋποθέσεις που θέτει η Λίγκα για να υπάρχει αξιοπιστία στο πρωτάθλημα κι έτσι η συζήτηση για μείωση ξεκίνησε ενώ ΕΣΑΠ και ΕΟΠΕ βρίσκονται ακόμα στα χαρακώματα.
Η χαριστική βολή έρχεται από τα χρέη του παρελθόντος αλλά κυρίως από τις λάθος επιλογές και την κακοδιαχείριση που υπάρχει εκ μέρους των παραγόντων και των συνεργατών τους που στη πράξη φαίνονται «σκράπες» στη συγκρότηση και στελέχωση μιας ομάδας βόλεϊ.
Και θα κλείσουμε με το θέμα του Κυριάκου Καμπερίδη. Είναι ο ομοσπονδιακός προπονητής της Εθνικής Κορασίδων, της μοναδικής Εθνικής ομάδας που προκρίθηκε σε τελική φάση Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Επίσης είναι και ο μοναδικός προπονητής που η σύμβαση του δεν ανανεώθηκε από την ΕΟΠΕ επειδή υπήρξε επεισόδιο με διεθνή αθλήτρια στον αγώνα των προκριματικών του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.
Στην έκθεση της αρχηγού αποστολής Μπούλας Τουρσούγκα υπάρχει αναφορά με κάθε λεπτομέρεια για το επεισόδιο που προκλήθηκε μεταξύ του προπονητή και της αθλήτριας που προκάλεσε μέχρι και την παρέμβαση της ρέφερι του αγώνα της Εθνικής ομάδας με την Αυστρία. Τι ακριβώς συνέβη; Πως και γιατί ο Καμπερίδης έσπρωξε την αθλήτρια εκνευρισμένος γιατί δεν ακολουθούσε τις εντολές του δεν το έχουμε μάθει. Μήπως πρέπει η ομοσπονδία να μας πει τι ακριβώς έγινε; Η σιωπή δεν είναι πάντα «χρυσός» ειδικά όταν πρόκειται για Εθνικές ομάδες υποδομής αλλά και για έναν έμπειρο προπονητή που χάνει τη δουλειά του αλλά με τέτοιο τρόπο που του μένει και η «ρετσινιά» και για το υπόλοιπο της καριέρας του.
ΠΗΓΗ www.gazzetta.gr
