«Ποτέ μην εγκαταλείπεις»!
Το βράδυ της Παρασκευής η Ιταλία θα αντιμετωπίσει την τη Σερβία στη Μόντσα σε ένα πολύ σπουδαίο φιλικό στο πλαίσιο της προετοιμασίας των δύο ομάδων για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Ωστόσο, το υψηλού επιπέδου θέαμα, δεν είναι το μόνο κίνητρο για τους Ιταλούς φιλάθλους για να βρεθούν στο γήπεδο…
Μέρος των εσόδων θα διατεθούν στο ίδρυμα Σιντίνι, που υποστηρίζει τις έρευνες για την καταπολέμηση της λευχαιμίας και του λεμφώματος….
Η συγκλονιστική ιστορία του Τζακ Σιντίνι
Ο Τζιάκομο (Τζακ) Σιντίνι είναι ένας πολύ δυνατός άνθρωπος και ένας πολύ σπουδαίος αθλητής όχι μόνο του βόλεϊ, αλλά και της ζωής.
Φόρεσε την φανέλα της εθνικής ομάδας Ιταλίας σε 73 αγώνες με μεγάλη επιτυχία, η οποία περιλαμβάνει τη νίκη στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2005 και ένα χάλκινο μετάλλιο στoWorld Grand Champions Cup 2005.
Με τη Ματσεράτα έχει κερδίσει το CEV Cup το 2006, το ιταλικό πρωτάθλημα και το Σούπερ Καπ, ενώ το 2010 κατέκτησε το ChallengeCup με τη φανέλα της Περούτζια.
Όλα αυτά όμως δεν… πιάνουν μία μπροστά στην μεγάλη μάχη που κέρδισε. Την μάχη με το λέμφωμα (καρκίνος των λεμφοκυττάρων), που του διαγνώστηκε στο τέλος της σεζόν 2010-11.
Τότε, όπως και στο βόλεϊ, έπρεπε να αγωνιστεί για να κερδίσει άλλη μια μάχη, και όχι απλά να κάτσει και να παραδοθεί στα καρκινικά κύτταρα. Αποφάσισε ότι θα συνεχίσει να κυνηγά τα όνειρά του ως άνθρωπος και ως αθλητής. Κατασκευασμένος από ατσάλι συνέχισε και συνεχίζει ακόμα να πολεμάει.
Η ισχυρή βούληση βοήθησε τον Σιντίνι . Στις 8 2012, οι γιατροί τον ενημέρωσαν ότι ευτυχώς έχει ανακτήσει αρκετή δύναμη για να αρχίσει να παίζει βόλεϊ και πάλι, και έτσι την επόμενη σεζόν είναι συμπαίκτης με τον Δημήτρη Τζούριτς στην Τρεντίνο.
«Νιώθω απίστευτη χαρά που επιστρέφω! Έζησα φρικτές και τρομακτικές στιγμές κατά τη διάρκεια της ασθένειάς μου και είναι αδύνατο για μένα να πιστέψω, ότι μου έχουν δώσει άλλη μια ευκαιρία. Η ζωή είναι πραγματικά απρόβλεπτη και η ιστορία μου είναι μια ζωντανή απόδειξη ότι ποτέ δεν πρέπει να παραιτούμαστε και να χάνουμε την καρδιά μας», δηλώνει για να συνεχίσει.
«Η οικογένειά μου ήταν και είναι το μεγάλο μου κίνητρο. Η γυναίκα μου ήταν πάντα στο πλευρό μου, σε κάθε στιγμή και δεν θα ξεχάσω ποτέ τι έχει κάνει για μένα. Η κόρη μου, μου έδωσε δύναμη, όταν απλά δεν άντεχα άλλο. Από όλες τις επώδυνες και τρομακτικές στιγμές, πρέπει να πω ότι η μεταμόσχευση μυελού των οστών είναι σίγουρα μία από τις πιο δύσκολες που έχω αντιμετωπίσει. Ο πόνος που προκαλείται από τη χημειοθεραπεία είναι πολύ ισχυρός, καθώς και η θεραπεία διήρκησε για πολλούς, πολλούς μήνες. Ήμουν σωματικά, συναισθηματικά, ψυχολογικά και ηθικά εξαντλημένος. Όμως, από την στιγμή της διάγνωσης, είχα αποφασίσει ότι μοναδικός στόχος μου ήταν να παραμείνω ζωντανός για την οικογένειά μου και να ξαναγυρίσω στο βόλεϊ. Αυτή η σκέψη μου έδινε δύναμη», τόνισε και τέλος έστειλε ένα μήνυμα σε όλους τους καρκινοπαθείς.
«Ο καρκίνος μπορεί να νικηθεί.
Η συγκλονιστική ιστορία του Τζακ Σιντίνι
Ο Τζιάκομο (Τζακ) Σιντίνι είναι ένας πολύ δυνατός άνθρωπος και ένας πολύ σπουδαίος αθλητής όχι μόνο του βόλεϊ, αλλά και της ζωής.
Φόρεσε την φανέλα της εθνικής ομάδας Ιταλίας σε 73 αγώνες με μεγάλη επιτυχία, η οποία περιλαμβάνει τη νίκη στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2005 και ένα χάλκινο μετάλλιο στoWorld Grand Champions Cup 2005.
Με τη Ματσεράτα έχει κερδίσει το CEV Cup το 2006, το ιταλικό πρωτάθλημα και το Σούπερ Καπ, ενώ το 2010 κατέκτησε το ChallengeCup με τη φανέλα της Περούτζια.
Όλα αυτά όμως δεν… πιάνουν μία μπροστά στην μεγάλη μάχη που κέρδισε. Την μάχη με το λέμφωμα (καρκίνος των λεμφοκυττάρων), που του διαγνώστηκε στο τέλος της σεζόν 2010-11.
Τότε, όπως και στο βόλεϊ, έπρεπε να αγωνιστεί για να κερδίσει άλλη μια μάχη, και όχι απλά να κάτσει και να παραδοθεί στα καρκινικά κύτταρα. Αποφάσισε ότι θα συνεχίσει να κυνηγά τα όνειρά του ως άνθρωπος και ως αθλητής. Κατασκευασμένος από ατσάλι συνέχισε και συνεχίζει ακόμα να πολεμάει.
Η ισχυρή βούληση βοήθησε τον Σιντίνι . Στις 8 2012, οι γιατροί τον ενημέρωσαν ότι ευτυχώς έχει ανακτήσει αρκετή δύναμη για να αρχίσει να παίζει βόλεϊ και πάλι, και έτσι την επόμενη σεζόν είναι συμπαίκτης με τον Δημήτρη Τζούριτς στην Τρεντίνο.
«Νιώθω απίστευτη χαρά που επιστρέφω! Έζησα φρικτές και τρομακτικές στιγμές κατά τη διάρκεια της ασθένειάς μου και είναι αδύνατο για μένα να πιστέψω, ότι μου έχουν δώσει άλλη μια ευκαιρία. Η ζωή είναι πραγματικά απρόβλεπτη και η ιστορία μου είναι μια ζωντανή απόδειξη ότι ποτέ δεν πρέπει να παραιτούμαστε και να χάνουμε την καρδιά μας», δηλώνει για να συνεχίσει.
«Η οικογένειά μου ήταν και είναι το μεγάλο μου κίνητρο. Η γυναίκα μου ήταν πάντα στο πλευρό μου, σε κάθε στιγμή και δεν θα ξεχάσω ποτέ τι έχει κάνει για μένα. Η κόρη μου, μου έδωσε δύναμη, όταν απλά δεν άντεχα άλλο. Από όλες τις επώδυνες και τρομακτικές στιγμές, πρέπει να πω ότι η μεταμόσχευση μυελού των οστών είναι σίγουρα μία από τις πιο δύσκολες που έχω αντιμετωπίσει. Ο πόνος που προκαλείται από τη χημειοθεραπεία είναι πολύ ισχυρός, καθώς και η θεραπεία διήρκησε για πολλούς, πολλούς μήνες. Ήμουν σωματικά, συναισθηματικά, ψυχολογικά και ηθικά εξαντλημένος. Όμως, από την στιγμή της διάγνωσης, είχα αποφασίσει ότι μοναδικός στόχος μου ήταν να παραμείνω ζωντανός για την οικογένειά μου και να ξαναγυρίσω στο βόλεϊ. Αυτή η σκέψη μου έδινε δύναμη», τόνισε και τέλος έστειλε ένα μήνυμα σε όλους τους καρκινοπαθείς.
«Ο καρκίνος μπορεί να νικηθεί.
Μπορούμε να νικήσουμε.
Ποτέ μην εγκαταλείπεις. Ποτέ»!
πηγη www.volleynews.gr
