Σελίδες


Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

10 ερωτήσεις σε Λεώνη και Δρίκο


Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΕΡΠΕΡΙΔΗΣ ΣΤΟ PAMESPORTS.GR

10 ερωτήσεις σε Λεώνη και Δρίκο


Πριν από μερικές ημέρες διαβάσαμε τις κλήσεις του Αλέκου Λεώνη στην εθνική ομάδα βόλεϊ των ανδρών για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Προσέξτε! Πρόκειται για την κρισιμότερη μάχη επιβίωσης του αθλήματος από καταβολής του.

Κι όμως στις τάξεις της ομάδας δείχνουν από ενοχλητική ως επικίνδυνη αδιαφορία 15 ημέρες πριν την έναρξη της προετοιμασίας. Εκτός κι αν πρόκειται για ''ξενέρωμα'' από την στάση των αθλητών. Δεν θα ήταν παράλογο, εντούτοις ούτε αυτό δικαιολογείται. Η κριτική αφορά στους ομοσπονδιακούς προπονητές, οι οποίοι παραδόξως φαίνεται να αγνοούν βασικά προβλήματα των διεθνών. Εκτός κι αν δεν είμαστε εμείς σωστά πληροφορημένοι.

Πριν προχωρήσουμε σε περισσότερες λεπτομέρειες, θα θέσουμε μερικά ερωτήματα με την ελπίδα ότι δεν είναι αργά. Σκοπός δεν είναι να δημιουργήσουμε πρόβλημα, αλλά να βοηθήσουμε με τις μικρές μας δυνάμεις να γίνει αυτό το ''πράγμα'' (για να μην πω τίποτα πιο βαρύ) εθνική ομάδα.

Σημειώνω ,πριν τις ερωτήσεις, ότι θεωρώ κυρίως υπεύθυνους για το χάος τους ίδιους τους αθλητές, γιατί δείχνουν εγκληματική αδιαφορία για την εθνική ομάδα. Όχι όλοι. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ καταλαβαίνουμε σε ποιούς αναφέρομαι και επιτρέψτε μου αυτό το σημείωμα να είναι ελαφρώς εσωτερικής κατανάλωσης. Πάντα για καλό.

Πάμε λοιπόν στις ερωτήσεις που απευθύνονται στους προπονητές Λεώνη και Δρίκο:



1) Πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την Ευρωλίγκα φροντίσατε με δική σας πρωτοβουλία να επικοινωνήσετε με τους αθλητές που (για διάφορους λόγους) δεν ανταποκρίθηκαν στην ΤΙΜΗ της πρόσκλησής σας;

2) Ενδιαφερθήκατε να διαπιστώσετε εάν και πόσο τραυματίες είναι; Ρωτήσατε για την πορεία της αποθεραπείας τους;

3) Ξέρετε ότι ο Φιλίπποφ (λχ) έχει 6 (!!!) οστικά οιδήματα, ρήξη έξω συνδέσμου και σοβαρό πρόβλημα με τον έσω; Έχετε μάθει ότι κυκλοφορούσε 40 μέρες με μπότα και περπατάει μόλις μία εβδομάδα χωρίς μπότα; Είστε ενήμεροι ότι ο γιατρός της εθνικής ομάδας (εξαίρετος επιστήμονας Δημήτρης Τσούκας) του συνέστησε 3 μήνες αποχής, οι οποίοι ΔΕΝ έχουν περάσει; Αν τα γνωρίζετε όλα αυτά, για ποιόν ακριβώς λόγο τον συμπεριλάβατε στις κλήσεις σας;

4) Ποιά είναι η κατάσταση του τραυματισμού του Άκη Ασπιώτη; Μπορεί να μας ενημερώσει η Ομοσπονδία αν είναι υγιής; Έχει εξετασθεί από τον κύριο Τσούκα μετά το τέλος της αγωνιστικής περιόδου της Α1 όταν δήλωνε ότι αντιμετωπίζει πρόβλημα; Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας του ενδιαφέρθηκε κανείς για το εάν επιβαρύνθηκε;

5) Στην περίπτωση του Φράγκου, πώς τον καλέσατε από τη στιγμή που σας είχε ενημερώσει τόσο ο ίδιος, όσο και ο κύριος Τσούκας ότι θα ακολουθήσει ειδικό πρόγραμμα αποκατάστασης του ώμου του; Για να τον πιέσετε; Για να τον εκθέσετε; Για να πιέσετε τον κύριο Τσούκα να αλλάξει γνωμάτευση; Όλο αυτό το διάστημα επικοινωνήσατε (με δική σας πρωτοβουλία) για να μάθετε ποιά είναι η πορεία της αποθεραπείας; Μιλήσατε με τον άνθρωπο που έχει αναλάβει το πρόγραμμα αποθεραπείας του; Ή απλώς περιμένατε από τον ίδιο να σας πει ότι τελικώς δεν θα έρθει, ενώ εσείς δηλώνατε άγνοια (!!!!!) για την απουσία του από την Πορταριά; Τώρα ξέρετε, ή ακόμα περιμένετε ''την ομοσπονδία'' στην οποία πετάξατε (εξ όσων γνωρίζω) το μπαλάκι; Είναι θέμα Ενορκης Διοικητικής Εξέτασης η υγεία του κορυφαίου παίκτη της ομάδας;

6) Με τους ''παλιούς'' έχετε μιλήσει; Είναι βέβαιο ότι όλοι οι υπόλοιποι θα είναι παρόντες; Εξασφαλισμένο;

7) Εκτός από ένα ξερό email για την προετοιμασία, προσωπική επαφή με τους αθλητές σας έχετε;

8) Τί σας ενδιαφέρει περισσότερο; α) να είστε καλυμμένοι για να μη φάτε κράξιμο μετά ή β) να κάνετε μια κανονική και πλήρη ομάδα; Γιατί πετάτε μπαλάκια χωρίς να αναλαμβάνετε ευθύνες;

9) Αισθάνεστε ότι το έργο σας είναι να ισορροπείτε ή να προπονείτε;

10) Έχετε εξηγήσει σε όλους (και κυρίως στους αθλητές) ότι πιθανότατος αποκλεισμός μας σημαίνει θάνατο για την εθνική ομάδα και κατ' επέκταση για το άθλημα που μετά το ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ πρωτάθλημα θα θάψει οριστικά ΚΑΙ την εθνική ομάδα; Τους έχετε πει ότι κανείς από αυτούς δεν είναι ούτε ο Ντάντε , ούτε ο Τζίμπα και χρειάζονται την εθνική ομάδα για να ΥΠΑΡΧΟΥΝ και στο μέλλον; Τους είπατε ότι οι καριέρες στο εξωτερικό (λογικά και για την πλειοψηφία) είναι όψιμες και πρέπει να είναι μπροστάρηδες στην επιβίωση του αθλήματος εντός των συνόρων μας; Τους βοηθήσατε να κατανοήσουν ότι στις μεγάλες διοργανώσεις γίνονται οι μεγάλες μεταγραφές; Τους έχετε δώσει να καταλάβουν ότι τα κυκλωματάκια των μανατζαρέων τους δεν είναι για χόρταση και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα θα αποδειχθεί ότι πρόκειται για πομφόλυγες που θα σκάσουν στα μούτρα όλων σας;

Και τελικά πείτε μας: Η ΟΜΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙ ΠΡΟΚΡΙΣΗ Ή ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕΙ ΠΑΛΙ ΚΑΡΠΑΖΟΕΙΣΠΡΑΚΤΟΡΑ; Και πώς από την ντροπή της Ευρωλίγκας ξαφνικά θα μεταμορφωθεί σε σούπερ ομάδα που θα σφραγίσει το εισιτήριο της σωτηρίας του αθλήματος που (υποτίθεται) ότι όλοι αγαπάμε;

Στην Ομοσπονδία δεν κάνω καμία απολύτως ερώτηση, διότι είναι αποδεδειγμένα ανίκανη να κάνει ο,τιδήποτε και το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσε να μας κάνει θα ήταν να μας αδειάσει τη γωνιά.

Εσείς όμως λεβέντες μου που ζείτε για το βόλεϊ πρέπει να φροντίσετε το μέλλον σας ό,τι κι αν κάνουν οι απίθανοι που ζουν από (και κυρίως εις βάρος του) βόλεϊ!

Πείτε με εχθρό της εθνικής ομάδας, χρησιμοποιείστε εις βάρος μου τους χειρότερους χαρακτηρισμούς, αλλά ξυπνήστε πριν είναι αργά και πάρτε το παιχνίδι στα χέρια σας.

Προσωπικά πιστεύω (μέχρι βλακείας) στις ικανότητες και των παικτών και των προπονητών. Θεωρώ ότι η ομάδα έχει δυνατότητες πολλές και ταλέντο απεριόριστο που μπορεί να μας φτάσει στις ψηλότερες κορυφές. Φοβάμαι όμως ότι όλοι τους (15 παίκτες + 2 προπονητές) είναι εγκλωβισμένοι στον αυτισμό ενός αθλήματος με βαθύτατα προβληματικές προσωπικότητες και τραγικούς παράγοντες.

Ζητώ συγγνώμη αν σας θίγω (παίκτες και προπονητές), αλλά κι όσο χαϊδευόμαστε προκοπή δεν έχει. Ας μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας.

*Τα ερωτήματα είναι ρητορικά. Απαντήστε μόνοι σας ο ένας στον άλλον. Κλειστείτε σ' ένα δωμάτιο με τους παίκτες και ΞΥΠΝΗΣΤΕ! Όλοι! Δεν θέλω να μάθω τις απαντήσεις. Θέλω να χαρώ με τις χαρές σας κι όχι να πονάει πάλι το στομάχι μου με τις στενοχώριες σας. Από μακρυά. Εγώ δεν θέλω να μπω σε κανένα αεροπλάνο. Να σας καμαρώνω θέλω. Αν και δεν το βλέπω έτσι που το πάτε...