Σελίδες


Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Το Μπουρχάν... φελέκι μου

Το Μπουρχάν... φελέκι μου



Το Μπουρχάν... φελέκι μου
Αφήσαμε πίσω μας την Ορεστιάδα, τον Ολυμπιακό να κόβει κομμάτια από την κούπα για να συντηρηθεί και τον Ηρακλή να περιμένει τον Παναθηναϊκό στον «τελικό» της Μίκρας και είπαμε να πάμε να δούμε λίγο Τσάμπιονς Λιγκ γυναικών στην Κωνσταντινούπολη...  Την επομένη του τελικού Κυπέλλου των ανδρών στην Ορεστιάδα βρεθήκαμε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στην Πόλη και την επομένη μάθαμε και τα μέτρα ασφαλείας του τελικού των γυναικών. Μιλάμε για σκοτσέζικο ντους. Μια πραγματική ψυχρολουσία που, όμως, εάν τη ζήσεις μπορείς να δώσεις εξηγήσεις σε πολλά πράγματα.
Από τη γιορτή της Ορεστιάδας όπου χρειάστηκαν 10 διμοιρίες ΜΑΤ, 20 συσκέψεις, εκατοντάδες πλαστογραφίες προσκλήσεων, χιλιάδες ψέμματα και μία επερώτηση στη Βουλή, φτάσαμε στο φάιναλ φορ του Τσάμπιονς Λιγκ όπου για πρώτη φορά δύο τουρκικές ομάδες έφταναν στα τελικά της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.
Τα σοκ απανωτά. Από τα «ντου» της Ορεστιάδας, την πολεμική ατμόσφαιρα σε όλο τον Έβρο, τους πολιτικάντικους ελιγμούς, τις ανούσιες δηλώσεις και τα ΜΑΤ μέσα στο γήπεδο, πήγαμε δύο ώρες δρόμο πιο μακριά για να δούμε –δυστυχώς ή ευτυχώς– τις διαφορές. Οι συγκρίσεις με το τι βιώνουμε στην Ελλάδα προκαλούν λύπη και θλίψη. Οι οπαδοί των δύο τουρκικών ομάδων που προέρχονται από την Κωνσταντινούπολη και μάλιστα «μισιούνται», ήταν δίπλα δίπλα και συναγωνίζονταν όχι στις βρισιές και στις χειρονομίες αλλά στη φωνή και στην ευρηματικότητα των συνθημάτων. Αστυνομικοί πολλοί, αλλά έξω από το γήπεδο. «Είναι προσβολή να μπουν οι αστυνομικοί στις εξέδρες», μας είπε ένας ελληνόφωνος Τούρκος που ήταν στην οργανωτική επιτροπή. Πάνω από 800 άτομα εργάστηκαν για το φάιναλ φορ του Τσάμπιονς Λιγκ γυναικών, ενώ το μεγαλύτερο σοκ το πάθαμε στο γήπεδο. Το «Μπουρχάν Φελέκ» είναι το «Σπίτι του τουρκικού βόλεϊ». Το μυαλό μας πήγε στο «Σπίτι του βόλεϊ» στην Παιανία, αλλά μπροστά του μοιάζει περισσότερο με το... σπήλαιο της Παιανίας.
Με το που μπαίνεις στο γήπεδο σου... στρίβει. Συναντάς τη reception που θυμίζει πολυτελές ξενοδοχείο. Δεξιά φεύγουν οι θεατές και αριστερά τα τέσσερα τεράστια ασανσέρ σε οδηγούν στους... ξενώνες του σταδίου. Και όταν λέμε ξενώνες, μιλάμε για σουίτες με ανέσεις που δεν υπάρχουν ούτε σε πεντάστερα ξενοδοχεία. Οι 30 σουίτες «βλέπουν» μέσα στο γήπεδο και οι υπόλοιπες 30 από την πίσω πλευρά με θέα την Κωνσταντινούπολη. Στον 6ο όροφο ένα λόμπι 30 μέτρων με τρία εντυπωσιακά μπαρ και εστιατόρια έχουν πανοραμική θέα όλο το στάδιο κι ενώ οι αγώνες παίζονται μπορείς και να παραγγέλνεις το δείπνο σου.
Οι αθλητές και οι αθλήτριες του φάιναλ φορ που δεν αγωνίζονταν έβλεπαν τους υπόλοιπους αγώνες από το... κρεβάτι τους, ενώ κλειστό κύκλωμα με 16 κάμερες το οποίο ελέγχεται σε 24ωρη βάση με σκηνοθέτη και ειδικό προγραμματιστή καταγράφει όλες τις δραστηριότητες εντός του γηπέδου, από τους αγώνες μέχρι και τις προπονήσεις. Μέσω Ίντερνετ μπορεί κανείς να παρακολουθήσει τις προπονήσεις όλων των ομάδων..
Το «Μπουρχάν Φελέκ» είναι μόλις το ένα από τα τρία πανομοιότυπα γήπεδα που κατασκεύασε η τουρκική ομοσπονδία και ανήκουν στην περιουσία της. Η απόσβεση των 12 εκατ. ευρώ (δηλαδή, κάτι λιγότερο από όσα έβαλε ο Σταθοκωστόπουλος στο βόλεϊ του Παναθηναϊκού) θα γίνει αποκλειστικά από χορηγούς και τα έσοδα από την εκμετάλλευση του σταδίου και των βοηθητικών χώρων του.
Ο πρόεδρος της τουρκικής ομοσπονδίας είναι από τους σημαντικότερους επιχειρηματίες της Πόλης και έχει δεσμευτεί να κάνει το βόλεϊ το... πρώτο ομαδικό άθλημα. Αν εννοεί το βόλεϊ γυναικών σίγουρα έχει καταφέρει να κάνει το βόλεϊ πρώτο ομαδικό γυναικείο άθλημα. Οι βολεϊμπολίστριες στην Τουρκία απολαμβάνουν πολύ μεγάλη εκτίμηση και θαυμασμό, τα κασέ έχουν εκτοξευτεί στα ύψη και τα εισιτήρια στην αντίστοιχη Α1 είναι ξεπουλημένα μήνες πριν και χορηγοί-κολοσσοί υποστηρίζουν οικονομικά το άθλημα.
Η Ιταλία χτυπημένη από την οικονομική κρίση δεν μπορεί να αντέξει τον ανταγωνισμό και κάνει... εξαγωγή προπονητών και αθλητριών που μεταναστεύουν προς Ανατολάς.
Μέσα στην εξάδα του παγκοσμίου βόλεϊ μπήκε η Εθνική γυναικών της Τουρκίας και οι σύλλογοι κατέκτησαν τον τίτλο στο Τσάμπιονς Λιγκ και την 3η θέση. Ο προϋπολογισμός της Φενερμπαχτσέ είναι στα 5 εκατ. ευρώ, ενώ αυτά όπως φαίνεται είναι μόνο η αρχή για το τουρκικό βόλεϊ που ζει τις καλύτερες μέρες του.
Θαυμάζουμε την ευγένεια και τον σεβασμό των Τούρκων και με ανάμεικτα συναισθήματα γυρίζουμε στην πατρίδα με τις καλύτερες εντυπώσεις. Η επιστροφή στην πραγματικότητα είναι το ίδιο σοκαριστική και μας γυρίζει και πάλι χρόνια... πίσω. Τα ίδια και τα ίδια και χειρότερα. Μυαλό δεν έβαλε κανείς από τα ευτράπελα της Ορεστιάδας και πάμε για νέο... ρούμπο.
 Έγινε, λέει, σύσκεψη στη Σάμο για τα μέτρα ασφαλείας που θα ληφθούν στον τελικό του Κυπέλλου γυναικών. Το «Πυθαγόρειο» στο Καρλόβασι έχει χωρητικότητα... 300 θεατές. Θέλοντας και μη, σκέφτεσαι το «Μπουρχάν Φελέκ» και αυθόρμητα αναφωνείς «το Μπουρχάν... φελέκι μου» (η λέξη «φελέκι» προέρχεται απ’ το τουρκικό felek που σημαίνει τύχη, μοίρα, πεπρωμένο, ριζικό (η λέξη felek προέρχεται με τη σειρά της από το αραβικό falak που σημαίνει «ουράνια σφαίρα»).
Πόσο ανίκανοι μπορεί να είμαστε, ρε παιδιά; Πόσο λάθος βλέπουμε τα πράγματα μέσα και έξω από το βόλεϊ; Ποια σύσκεψη για τα μέτρα ασφαλείας; Ολόκληρος τελικός Κυπέλλου, η καλύτερη στιγμή για το γυναικείο βόλεϊ και τον ορίζουν σε γήπεδο «περίπτερο».
Με ποια λογική και με ποια κριτήρια; Γιατί «κρύβουμε» το άθλημα και ταλαιπωρούμε τις μικρές τοπικές κοινωνίες, οι οποίες στο κάτω κάτω θα δουν τον τελικό από την τηλεόραση;
Στην Ορεστιάδα που ήταν τουλάχιστον στο γήπεδο 3.000 κόσμος, είναι ζήτημα εάν οι μισοί κατάγονταν από τον Έβρο. Στο «Πυθαγόρειο» ποιος να πρωτοχωρέσει από επισήμους, εκπροσώπους τοπικών φορέων και συγγενείς αθλητών; Έγινε σύσκεψη τριών ωρών για να αποφανθούν πως η κάθε ομάδα (Ολυμπιακός και ΑΕΚ) θα πάρουν από 15 προσκλήσεις.
Και ρωτάμε τον πρόεδρο της ΕΟΠΕ Αχιλλέα Μαυρομάτη και ας μην περιμένουμε απάντηση. Είναι σοβαρές καταστάσεις αυτές; Είναι δυνατόν ένας τελικός να γίνεται σε ένα γήπεδο 300 θέσεων; Το κρύβουμε το άθλημα από τους χουλιγκάνους ή από όλη την ελληνική κοινωνία; Παίζουμε «σκουός βόλεϊ» σε γήπεδα κουτιά; Φοβόμαστε κανέναν; Δεν υπάρχουν χρήματα και απλά βρέθηκε κάποιος να πληρώσει τα έξοδα διοργάνωσης; Τι απ΄όλα συμβαίνει;
Γιατί δεν μιλάει κανείς από την Α1 Γυναικών; Πού είναι οι παράγοντες της Α1 Γυναικών που είχαν σηκώσει το λάβαρο της επανάστασης για την αναβάθμιση του γυναικείου βόλεϊ; Σώπασαν πάλι; Συμφωνούν με αυτό το χάλι; Γιατί δεν επανεκτιμούν την κατάσταση και να σκεφτούν και πάλι την ανάθεση του τελικού σε ένα μεγαλύτερο γήπεδο;
Φυσικά, η Σάμος και οι άνθρωποι του βόλεϊ που δίνουν μάχη στο νησί για να κρατήσουν «ζωντανό» το άθλημα, δεν έχουν την παραμικρή ευθύνη. Μόλις θα φάνε το γάιδαρο θα είναι αυτοί που θα μείνουν εκτός γηπέδου.



www.gazzetta.gr