Ο μύθος του «ούνα φάτσα, ούνα ράτσα»
Δείτε μερικές εικόνες από τον 4ο τελικό του ιταλικού πρωταθλήματος γυναικών, σκεφτείτε τι μας προσφέρουν αυτοί που διοικούν τους συλλόγους και το άθλημα στην Ελλάδα και κάντε τις συγκρίσεις σας...
Tο Κύπελλο δεν το κρύβουν σε σακούλες σκουπιδιών. Είναι στην κοινή θέα σε όλη τη διάρκεια των τελικών. Γι αυτό παίζουν οι ομάδες...
Επίσης, αμέσως μετά το τέλος του αγώνα γίνεται η ανάδειξη της MVP (όπως η περίπτωση της Αμερικανίδας Χοτζ που αποθεώνεται από τους οπαδούς της Βίλα Κορτέζε που βρίσκονται στο πάνω διάζωμα). Φυσικά οι βραβεύσεις δεν γίνονται την επόμενη αγωνιστική αλλά επαναλαμβάνουμε αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα.
Η αρρώστια του στοιχήματος έχει χτυπήσει για τα καλά τον ιταλικό αθλητισμό, όταν στην Ελλάδα τα πάντα κρέμονται από τον στοίχημα και τον τζόγο. «Οι δικοί μας πρωταθλητές δεν χρειάζονται στοίχημα», γράφει το πανό της κυρίας που είναι ενοχλημένη από τις υπόνοιες που υπάρχουν για τις «εκπλήξεις» στο ιταλικό βόλεϊ.
Στην είσοδο των θεατών μοιράζονται προγράμματα του αγώνα και του πρωταθλήματος, αφίσες ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ φιναλίστ ομάδων.
Οι διαιτητές τιμήθηκαν πριν την έναρξη του αγώνα παρουσία των αρχηγών των δύο ομάδων. Στους ελληνικούς τελικούς φοβόμαστε να βραβεύσουμε τους διαιτητές για να μην θεωρηθεί πως ευνοεί το γηπεδούχο σωματείο. Περίπτωση Σταμάτη Μιχελινάκη στον εφετινό δεύτερο τελικό Ηρακλής – Ολυμπιακός και στο τέλος έφαγε και μπινελίκια από μέλος του ΤΑΑ Ηρακλής και προέδρου των Εθνικών ομάδων της ΕΟΠΕ. Ο Μιχελινάκης τιμήθηκε στο πρωτάθλημα Παίδων της ΕΠΕΣΘ...
Στις εξέδρες υπάρχουν οπαδοί των δύο ομάδων που είναι πρώτα οπαδοί του ΒΟΛΕΪ. Φυσικά συνυπάρχουν και χειροκροτούν τους αντιπάλους ακόμα κι όταν τους παίρνουν την μπουκιά από το στόμα. Το μόνο κοινό σημείο με την Ελλάδα είναι τα... κουρέλια των οπαδών, δηλαδή, τα πανό με τα συνθήματα.
Επίσης, αμέσως μετά το τέλος του αγώνα γίνεται η ανάδειξη της MVP (όπως η περίπτωση της Αμερικανίδας Χοτζ που αποθεώνεται από τους οπαδούς της Βίλα Κορτέζε που βρίσκονται στο πάνω διάζωμα). Φυσικά οι βραβεύσεις δεν γίνονται την επόμενη αγωνιστική αλλά επαναλαμβάνουμε αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα.
Η αρρώστια του στοιχήματος έχει χτυπήσει για τα καλά τον ιταλικό αθλητισμό, όταν στην Ελλάδα τα πάντα κρέμονται από τον στοίχημα και τον τζόγο. «Οι δικοί μας πρωταθλητές δεν χρειάζονται στοίχημα», γράφει το πανό της κυρίας που είναι ενοχλημένη από τις υπόνοιες που υπάρχουν για τις «εκπλήξεις» στο ιταλικό βόλεϊ.
Στην είσοδο των θεατών μοιράζονται προγράμματα του αγώνα και του πρωταθλήματος, αφίσες ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ φιναλίστ ομάδων.
Εννοείται πως το μοντοφλέξ είναι βαμμένο ροζ, δεν πετάνε πατσαβούρες, κοντάρια και δεν διανοούνται να ξεστομίσουν βρισιά για τις αθλήτριες και τα εισιτήρια έχουν πουληθεί μήνες πριν από παράγοντες που χτυπούν τις πόρτες των φίλων του συλλόγου και τρεις φορές τον χρόνο κάνουν έρανο για την ενίσχυση του ταμείου...
Φυσικά όλα τα παραπάνω είναι μόνο μερικές από τις βασικές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά μεταξύ δύο διαφορετικών κόσμων. Η διαφορά κουλτούρας, γνώσεων και αντίληψης για το πως αντιλαμβάνονται οι γείτονες μας τον αθλητισμό και το βόλεϊ. Το «ούνα φάτσα, ούνα ράτσα» είναι απλά ένας μύθος.
πηγή www.volleynews.gr
