Η προπόνηση της πρωταθλήτριας Κόσμου Τρεντίνο είχε μόλις τελειώσει το βράδυ της Παρασκευής και οι ουκ ολίγες κλήσεις που είχε στο τηλέφωνο του από την Ελλάδα ο Δημήτρης Τζούριτς του προκάλεσαν έκπληξη.
Πριν προλάβει να απαντήσει, άρχισε να βλέπει στο διαδίκτυο τα συγκινητικά μηνύματα «για το στερνό αντίο στον ‘Σαμ’» και η γη χάθηκε κάτω από τα πόδια του. Πήρε τηλέφωνα, επιβεβαίωσε την είδηση. Μίλησε με τον πατέρα και την αδερφή του στην Σερβία, που ήταν επίσης συγκλονισμένοι. Και όταν βρήκε το κουράγιο, έγραψε στη σελίδα του στο facebook: «Tha isepanta sto mialo mou kai stin kardia mou,den tha se ksexasw pote!!!».
«Στο δικό μου το μυαλό ο Νίκος ήταν πάντα ο γίγαντας, ο ανίκητος… Μεγάλωσα στην αγκαλιά του, αφού ερχόταν συνέχεια στο σπίτι μας όταν ήταν συμπαίκτες με τον πατέρα μου και στους ώμους του όταν πήγαινα στο γήπεδο στις προπονήσεις και στους αγώνες… Ακόμη κι όταν ήμασταν στην Αθήνα, πάντα έβρισκε χρόνο για να συναντηθεί με τον πατέρα μου για φαγητό στο σπίτι ή για καφέ. Από το βράδυ της Παρασκευής το μυαλό μου είναι μόνο στο Νίκο. Δεν μπορεί να χάθηκε αυτό το παλικάρι που έκανε μια ολόκληρη πόλη να σηκώνεται στο πόδι. Είναι άδικο, πολύ άδικο», είπε στο volleyball.gr ο διεθνής κεντρικός της Τρεντίνο.
Ο μεγάλος θρακιώτης βολεϊμπολίστας (γιατί έτσι θέλει εκείνος να λέγεται, άλλωστε ορεστιαδίτης δηλώνει και τη φανέλα με το ελληνικό εθνόσημο επέλεξε για να φοράει) ζήτησε απ’ όλους τους φορείς του αθλήματος να σταθούν τώρα στο πλευρό της οικογένειας του Νίκου. «Ο ‘Σαμ’ πρόσφερε τόσο πολλά στις ομάδες που αγωνίστηκε, αλλά κυρίως πρόσφερε πολλά στο ίδιο το άθλημα και το λιγότερο που μπορούν να κάνουν η ΕΟΠΕ, η ΕΣΑΠ, ο ΠΑΣΑΠ κι ο καθένας μας ξεχωριστά, πρέπει να στηρίξει τώρα την οικογένεια του και να διατηρήσει την μνήμη του ζωντανή».
Σχεδόν την ίδια ώρα που ο Δημήτρης Τζούριτς μάθαινε τα άσχημα νέα στο Τρέντο, κάτι ανάλογο συνέβαινε και στο Βόιβοντα Στέπα, ένα μικρό χωριό στα κοντά στα σύνορα Σερβίας – Ρουμανίας. Εκεί έχει εγκατασταθεί τους τελευταίους μήνες ο πατέρας του Μίλαν, ο οποίος χαιρόταν αυτές τις μέρες γιατί είχε έρθει για τις γιορτές η κόρη του Ιβάνα.
«Όταν ήρθε η κόρη μου και με ρώτησε ‘μπαμπά ξέρεις ποιος πέθανε;’, πίστευα ότι θα άκουγα το όνομα κάποιου παππού… ‘Ο Νίκος πέθανε μπαμπά’, μου είπε κι ακόμη δεν μπορώ να το χωνέψω. Δεν χωράει στο μυαλό μου. Αν μου έλεγαν να κάνω μια λίστα με τους ανθρώπους που πιστεύω ότι θα πεθάνουν, ακόμη και τώρα στην τελευταία θέση θα έβαζα το όνομα του Νίκου. Δεν έπινε, δεν κάπνιζε, ήταν ένας σπουδαίος αθλητής», είπε με τρεμάμενη φωνή κι αμέσως έφερε την εικόνα από τα παλιά καλά χρόνια της Ορεστιάδας.
«Τον γνώρισα το 1992 όταν πήγα στην πόλη… Όλοι ήταν μικρά παιδιά. Ο Τσάκι 23, ο Σαμ 22, ο Παπάζογλου 17 κι εγώ μόνο 33 ενώ ο Μίλιτς ήταν 27. Κι όμως κάναμε μια σπουδαία ομάδα κι είχαμε πολύ καλό κλίμα με τον Νίκο αρχηγό. Θυμάμαι επειδή είχα μεγάλο αμάξι πήγαινα και τους μάζευα από τα σπίτια τους, αλλά υπήρχε απίστευτο δέσιμο το οποίο κρατάει ακόμη και σήμερα»
.Οι δύο τους είχαν αναπτύξει μια ξεχωριστή σχέση, η οποία βασιζόταν «στον αλληλοσεβασμό. Ο Νίκος ήταν ιδιαίτερος χαρακτήρας, αλλά μαζί μου ήταν αυθεντικός κι ο ένας αγαπούσε τον άλλον. Ο Νίκος πλήρωσε το ότι ήταν ένας πραγματικός επαγγελματίας σε μια εποχή που στην Ελλάδα αυτό ήταν πολύ… παράξενο».
Κι όταν του ζητήσαμε να μας πει ποια εικόνα του θα κρατήσει, η απάντηση του ήταν μια μικρή έκπληξη. «Όταν πήγα από την Ορεστιάδα στον Ζαφειράκη Νάουσας, είχε έρθει να με δει με την τότε κοπέλα του… Είχαμε περάσει πολύ καλά και ενώ τα παιδιά σηκώθηκαν να φύγουν, η Ιβάνα κι ο Μίταρ ζήτησαν παγωτό. ‘θα σας πάρω αν κάνε τον σκύλο’, τους είπα στα Σέρβικα κι αμέσως άρχισαν να γαβγίζουν ενώ ο Νίκος κι η κοπέλα του γελούσαν. ‘Τώρα θέλω να κάνετε σαν το φίδι’ τους είπα πάλι στη γλώσσα μας κι όταν το έκαναν οι φιλοξενούμενοι μας ξεκαρδίστηκαν, αλλά ο Νίκος ήθελε να μάθει τι ακριβώς γινόταν. Του το εξήγησα, γελάσαμε και αποχαιρετιστήκαμε. Μετά από μισή ώρα όμως γύρισε έχοντας μια τεράστια σακούλα με παγωτά. Αυτός ήταν ο Νίκος. Έλεγε λίγα, έκανε πολλά»...
πηγη www.thrakisport.gr
