ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΚΟΛΙΑ
Η προσέγγιση των διατροφικών αναγκών ενός ατόμου είναι αρκετά δύσκολη υπόθεση καθώς οι παράγοντες που επιδρούν στον προσδιορισμό των ατομικών διατροφικών αναγκών είναι πάρα πολλοί και προσδιορίζονται πολύ δύσκολα
Οι διατροφικές ανάγκες διαφέρουν από άτομο σε άτομο ανάλογα με τον τρόπο ζωής του καθενός, την ποιότητα των τροφών που καταναλώνει, το κάπνισμα, τη χρήση οινοπνεύματος, τη μόλυνση του περιβάλλοντος, τη λήψη φαρμακευτικών ουσιών, τις συνθήκες εργασίας, τη συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες, την ηλικία του, κ.α.
Η προπόνηση είναι ένα καλό αντιπροσωπευτικό παράδειγμα για να κατανοήσουμε τις αυξημένες ανάγκες που δημιουργούνται κάτω από ειδικές συνθήκες.
Όταν ένας αθλητής με αρκετά καλή διατροφή ξεκινά ένα προπονητικό πρόγραμμα με σκοπό τη συμμετοχή του σε αγώνες, συνήθως η μέχρι τώρα διατροφή του δεν αρκεί να τον κρατήσει σε καλή κατάσταση καθώς η προπονητική ένταση αυξάνεται.
Η αιματολογική κατάσταση του αθλητή μας δίνει πληροφορίες σχετικά με την σχέση διατροφής - προπόνησης. Συνήθως ο αριθμός των ερυθρών αιμοσφαιρίων, ο αιματοκρίτης και η αιμοσφαιρίνη μειώνονται εκτός εάν γίνουν δραστικές αλλαγές στη διατροφή, πιθανόν μέσω της λήψης συμπληρωμάτων διατροφής.
Όμως η λήψη μεγάλων ποσοτήτων διατροφικών στοιχείων μπορεί να είναι ανασταλτικός παράγοντας για την σωματική απόδοση, ειδικά εάν τα διατροφικά στοιχεία που λαμβάνονται σε μεγάλη ποσότητα αποδίδουν θερμίδες, (πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, λίπη) δημιουργώντας προϋποθέσεις για ανεπιθύμητη αύξηση του σωματικού βάρους.
Τα διατροφικά στοιχεία που δεν αποδίδουν θερμίδες, (βιταμίνες, μέταλλα, ιχνοστοιχεία) δεν εγκυμονούν κινδύνους για αύξηση του σωματικού βάρους όταν λαμβάνονται σε μεγάλες ποσότητες, αλλά μερικά από αυτά όταν λαμβάνονται σε μεγάλες ποσότητες παρουσιάζουν αυξημένη τοξικότητα με αποτέλεσμα την παραπέρα μείωση αντί την αύξηση της σωματικής απόδοσης.
