ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΛΕΜΟΝΙΔΗ
Είναι λογικό, ο Ολυμπιακός να μη θέλει να φορτώσει τον προϋπολογισμό του με περιττά έξοδα ευρωπαικών κυπέλλων, αλλά αν ο σύλλογος, όπως και τα υπόλοιπα ελληνικά κλάμπ, ακολουθούσαν διαφορετική πολιτική, όλα θα ήταν αλλιώς.
Τα ελληνικά κλαμπ, δεν φρόντισαν εδώ και πολύ καιρό να δημιουργήσουν κοινό του βόλει και απλά στηρίζονται στους οπαδούς του ποδοσφαίρου, που δεν μπορούν να πηγαίνουν και στη μπάλα και στο μπάσκετ και στο βόλει και στο πόλο. Είναι δαπανηρό.
Αν το βόλει είχε το δικό του κοινό, όπως στην Ιταλία, την Πολωνία, τη Γαλλία, την Τουρκία, τη Ρωσία, με οικογένειες και φιλάθλους εκτός ποδοσφαίρου, θα έβρισκε χορηγούς για ειδικό κοινό και θα είχε έσοδα από εισιτήρια.
Κάπου-κάπου γινόταν κάποιες σκόρπιες προσπάθειες με τα σχολεία, αλλά κι αυτές στο πόδι, με αποτέλεσμα να μην έχει το βόλει, το κοινό που του αναλογεί.
Ο Φοίνικας, ο Παμβοχαικός, ο Εθνικός έχουν δικό τους κοινό, επειδή δεν διατηρούν ποδοσφαιρικές ομάδες, αλλά είναι ολιγάριθμο και δεν μπορεί να συνεισφέρει σημαντικά στα έσοδα των τμημάτων βόλει.
Ο Ηρακλής είχε κοινό βόλει, αλλά οι οικονομικές ατασθαλίες των διοικήσεων του και η παρείσφρηση χούλιγκανς από το ποδόσφαιρο, τα διέλυσαν όλα.
Η εικόνα 3000 ελλήνων στη Ρώμη ήταν ότι καλύτερο έχουμε δει στα ευρωπαικά κύπελλα και δεν θα τους συγκρίνουμε με τους 5000 της Πράγας γιατί εκεί οι χούλιγκανς τα έκαναν μαντάρα.
Ο Ολυμπιακός έχασε τη μεγάλη ευκαιρία να δημιουργήσει κοινό βόλει τη διετία 91-93 όταν γέμιζε το Στάδιο «Ειρήνης και Φιλίας», αλλά δεν έκανε το παραμικρό να το διατηρήσει και να το αυξήσει.
Η ιδέα μετακόμισης του Ολυμπιακού σε επαρχιακή πόλη για τα ευρωπαικά ματς , μπορεί να ακούγεται ακραία, αλλά με την κατάλληλη οργάνωση και διάθεση θα ήταν σωτήρια.
Τα ελληνικά κλαμπ, δεν φρόντισαν εδώ και πολύ καιρό να δημιουργήσουν κοινό του βόλει και απλά στηρίζονται στους οπαδούς του ποδοσφαίρου, που δεν μπορούν να πηγαίνουν και στη μπάλα και στο μπάσκετ και στο βόλει και στο πόλο. Είναι δαπανηρό.
Αν το βόλει είχε το δικό του κοινό, όπως στην Ιταλία, την Πολωνία, τη Γαλλία, την Τουρκία, τη Ρωσία, με οικογένειες και φιλάθλους εκτός ποδοσφαίρου, θα έβρισκε χορηγούς για ειδικό κοινό και θα είχε έσοδα από εισιτήρια.
Κάπου-κάπου γινόταν κάποιες σκόρπιες προσπάθειες με τα σχολεία, αλλά κι αυτές στο πόδι, με αποτέλεσμα να μην έχει το βόλει, το κοινό που του αναλογεί.
Ο Φοίνικας, ο Παμβοχαικός, ο Εθνικός έχουν δικό τους κοινό, επειδή δεν διατηρούν ποδοσφαιρικές ομάδες, αλλά είναι ολιγάριθμο και δεν μπορεί να συνεισφέρει σημαντικά στα έσοδα των τμημάτων βόλει.
Ο Ηρακλής είχε κοινό βόλει, αλλά οι οικονομικές ατασθαλίες των διοικήσεων του και η παρείσφρηση χούλιγκανς από το ποδόσφαιρο, τα διέλυσαν όλα.
Η εικόνα 3000 ελλήνων στη Ρώμη ήταν ότι καλύτερο έχουμε δει στα ευρωπαικά κύπελλα και δεν θα τους συγκρίνουμε με τους 5000 της Πράγας γιατί εκεί οι χούλιγκανς τα έκαναν μαντάρα.
Ο Ολυμπιακός έχασε τη μεγάλη ευκαιρία να δημιουργήσει κοινό βόλει τη διετία 91-93 όταν γέμιζε το Στάδιο «Ειρήνης και Φιλίας», αλλά δεν έκανε το παραμικρό να το διατηρήσει και να το αυξήσει.
Η ιδέα μετακόμισης του Ολυμπιακού σε επαρχιακή πόλη για τα ευρωπαικά ματς , μπορεί να ακούγεται ακραία, αλλά με την κατάλληλη οργάνωση και διάθεση θα ήταν σωτήρια.
ΠΗΓΗ: ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ
