Σήμερα γιορτάζουμε την απελευθέρωση της Αλεξανδρούπολης, στις 14 Μαϊου του 1920, θα θέλαμε να ευχηθούμε σε όλους σας χρόνια πολλά αλλά κυρίως στην γενέθλια πόλη μας. Οι αγώνες του Έθνους μας τελεσφόρησαν και μετά από σχεδόν 600 χρόνια σκλαβιάς γευτήκαμε επιτέλους την ελευθερία και την επανασύνδεση με την μητέρα Ελλάδα. Σε αυτό το σημείο να τονίσουμε κάτι που δεν θα κουραστούμε να το λέμε και να το γράφουμε. Σήμερα γιορτάζουμε την Απελευθέρωση της πόλης μας κι όχι την απλή "ενσωμάτωση" ή "προσάρτηση". Ενσωμάτωση και προσάρτηση έκαναν οι ΗΠΑ στο Νέο Μεξικό, η ΕΣΣΔ στο Καζκστάν κλπ.
Οι αμέτρητοι αγώνες, επαναστάσεις και θυσίες του θρακιώτικου λαού αλλά και η ελληνικότητα της ευρύτερης περιοχής δεν μας επιτρέπει να μιλάμε για απλή ενσωμάτωση. Τί κι αν εκείνην την συγκεκριμένη χρονική στιγμή δόθηκε η περιοχή μας στην Ελλάδα με συμφωνίες και διπλωματικούς χειρισμούς; Προηγήθηκαν αιώνες ατέρμονων αγώνων. Ο όρος απελευθέρωση σημαίνει πως κάτι ξανα-ελευθερώθηκε, κάτι κατακτημένο, κάτι σκλαβωμένο,
όπως ακριβώς συνέβη και στην ιδιαίτερη πατρίδα μας. Με αυτήν την λογική δεν μπορούμε να μιλάμε για απελευθέρωση της Αθήνας, ή της Θεσ/νίκης κ.ο.κ. από τα ναζιστικά στρατεύματα, το 1944, διότι δεν δόθηκε κάποια συγκεκριμένη μάχη εκείνην την δεδομένη στιγμή, αλλά να μιλάμε για "ενσωμάτωση" αυτών των πόλεων. Όποιος συνειδητά χρησιμοποιεί τον όρο "ενσωμάτωση" ή "προσάρτηση" κι όχι
απελευθέρωση τότε αυτό γίνεται ή εκ του πονηρού ή πρόκειται περί κλασσικής ελληνοφοβικής-εθνοαπαξιωτικής εμμονής. Εκτός κι αν μερικοί θεωρούν πως έπρεπε να παραμείνουμε οθωμανική επαρχία και να αποφευχθή η "ενσωμάτωση" με την Ελλάδα...
Απελευθέρωση, λοιπόν.
Χρόνια πολλά σε όλους!
πηγη www.oldalexandroupoli.gr
