Ανταπόκριση από την Θεσσαλονίκη: Κώστας Καραγιάννης
- Λίγοι, ελάχιστοι, γνωρίζουν ότι στις φλέβες του μεγάλου Νίκου Γκάλη κυλάει και θρακιώτικο αίμα. Και όμως! Ο άνθρωπος που άλλαξε την ιστορία του αθλήματος στην Ελλάδα και την Ευρώπη έχει καταγωγή και από τα μέρη μας!
Ως γνωστόν, το κανονικό του όνομα είναι Νικόλαος Γεωργαλής. Ο πατέρας του Γιώργος Γεωργαλής, γεννημένος στον Αγιο Ισίδωρο της Ρόδου, έφυγε μετανάστης το 1921 για την Αμερική. Ταξίδεψε με ιταλικό διαβατήριο, καθώς τότε τα Δωδεκάνησα ήταν ακόμη επί ιταλικής κατοχής. Ο πατέρας του είχε άλλα τρία αδέλφια, όλοι τους ασχολούνταν με αγροτικές δουλειές. Όμως η μητέρα του, η Στέλλα, ήταν Θρακιώτισσα. Για την ακρίβεια, Ανατολικοθρακιώτισσα. Όπως αναφέρει ο Θoδωρής Φελάνης στο Goal, γεννήθηκε σε ένα προάστιο του Βοσπόρου και ταξίδεψε για την Αμερική το 1940. Εκεί γνώρισε τον πατέρα του και παντρεύτηκαν.
Στην συγκλονιστική ασπρόμαυρη φωτογραφία, βλέπετε δεξιά τον μικρό Νίκο Γκάλη με τον μπαμπά Γιώργο και την θρακιώτισσα μαμά Στέλλα στην Αμερική.
Ισως η ιστορία να είχε γραφτεί διαφορετικά εάν ο πατέρας του δεν ασχολούνταν με το μποξ στην Αμερική. Τότε ήταν που ο μπαμπάς του επέλεξε να «κόψει» το όνομά του για να είναι πιο εύηχο. Αυτός επέλεξε το «Γκάλης». Ο πατέρας του, εκτός από το μποξ (όπου συμμετείχε σε αρκετούς αγώνες με το όνομα «Γιώργος Γκάλης»), έκανε πολλές δουλειές στην Αμερική. Ηταν για πολλά χρόνια τσαγκάρης, στη συνέχεια όμως απέκτησε εστιατόριο στο Νιου Τζέρσεϊ.
Στις 23 Ιουλίου του 1956 γεννήθηκε ο άνθρωπος που θα άλλαζε την ιστορία του μπάσκετ στην Ελλάδα. Ο Νικ γεννήθηκε στο French Hospital του Μανχάταν. Μετακόμισε με την οικογένειά του για το Νιου Τζέρσεϊ όταν ήταν 7 ετών. Εκεί πήγε σχολείο, εκεί σπούδασε, εκεί έκανε τους πρώτους του φίλους. Κυριαρχούσε η πολυπολιτισμικότητα στη γειτονιά του, δεν έκανε παρέα μόνον με Ελληνες αλλά και με Κουβανέζους, Πορτορικανούς, Αφρικανούς...
Ο Νίκος Γκάλης ήταν μέτριος μαθητής. Ωστόσο, ο πατέρας του δεν έδειχνε διάθεση να τον σπρώξει στον αθλητισμό, του έλεγε αντίθετα πως θα έπρεπε πάση θυσία να σπουδάσει. Ο ίδιος είχε όμως φυσική ροπή προς τα σπορ και δοκίμασε πολλά μέχρι να κατασταλάξει στο μπάσκετ. Από το μποξ μέχρι το μπέιζμπολ, το αμερικάνικο ποδόσφαιρο και το χόκεϊ στον πάγο.
Η οικογένειά του ούτε τον ενθάρρυνε ούτε του απαγόρευε να κάνει αυτό που θέλει. Αλλά λέγεται ότι η (θρακιώτισσα) μαμά Στέλλα ήταν εκείνη που τον έστρεψε στην καλαθοσφαίριση, για να τον απομακρύνει από την πυγμαχία. Δεν άντεχε να βλέπει το παιδί της να δέχεται χτυπήματα και να είναι μες στα αίματα, όπως ο πατέρας του, για αυτό προσπάθησε να τον πείσει να ασχοληθεί με κάτι άλλο. Και βρήκε το μπάσκετ!!!
Αρκετές φορές οι γονείς του αναφέρονταν στην Ελλάδα, ωστόσο ο μικρός Νίκος θυμάται σαν παραμύθι αυτές τις ιστορίες καθώς ουδέποτε είχε (σε αντίθεση με τη μητέρα και την αδελφή του Μαρία που είχαν ταξιδέψει στη μητέρα πατρίδα) επισκεφθεί τον τόπο καταγωγής του. Ο Νικ (που δεν πήγαινε καν σε ελληνικό σχολείο στην Αμερική) είχε μεγάλη αδυναμία στην μητέρα του και για αυτό ονόμασε προς τιμή της Στέλλα την εξάχρονη σήμερα κόρη του, αλλά είχε μια κάπως ξεθωριασμένη, συγκεχυμένη εικόνα στο μυαλό του περί του τι σημαίνει Ελλάδα. Δεν ένιωθε καμία νοσταλγία γιατί ποτέ δεν την είχε δει.
Ετσι ήρθε για πρώτη φορά εκείνον τον Σεπτέμβρη του 1979. Και ήρθε στην Ελλάδα για να μείνει και να αλλάξει την ιστορία. Όχι μόνο του μπάσκετ, αλλά και της ίδιας της χώρας...
πηγη www.thrakisports.gr
