Για το ότι οι διαφορές της ΑΕΚ με την Γαλατά είναι τεράστιες το γνωρίζαμε. Απλά το διαπιστώσαμε κιόλας και κυρίως το διαπίστωσαν οι παράγοντες και ο κόσμος της ΑΕΚ. Και δεν μιλάμε μόνο για διαφορά επιπέδου. Εδώ, μιλάμε για άλλο άθλημα. Άλλο το βόλεϊ που έπαιξε η Γαλατά με την Λο Μπιάνκο και την Καλντερόν να χτυπάει πάνω από τα μπλοκ και άλλο το βόλεϊ που έπαιξε η ΑΕΚ. Άσε που η Καλντερόν εάν έπαιζε σε οποιαδήποτε ομάδα της Βόλεϊ Λιγκ θα κέρδιζε περίπατο το πρωτάθλημα. Μέχρι και ο Ντεσπέιν θα υποκλίνονταν...
Σημειώστε επίσης πως η Γαλατά είναι η 4η ομάδα στην Τουρκία και μάλιστα μακράν πίσω των Φενέρ, Βακίφ και Εζατζίμπασι ενώ η ΑΕΚ είναι επί του παρόντος η καλύτερη και η πληρέστερη ελληνική ομάδα, αλλά και μακράν η πιο κουρασμένη καθώς μόνο τον τελευταίο μήνα έδωσε τέσσερις Ευρωπαϊκούς αγώνες, συν τις μετακινήσεις και τους αγώνες στην Ελλάδα.
Αυτό είναι και το μεγάλο μειονέκτημα της ΑΕΚ σε σχέση με τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό που την απειλούν και κυρίως απέναντι στις «πράσινες» που θα τις αντιμετωπίσουν την Δευτέρα στη Νέα Φιλαδέλφεια. Το θετικό επίσης είναι πως η ΑΕΚ έχει ένα σημαντικό βαθμολογικό πλεονέκτημα τεσσάρων βαθμών, οπότε υπάρχει και μία ρεζέρβα αν σκάσει κάποιο λάστιχο.
Επίσης, σημειώστε πως πριν από μία πενταετία η σημερινή ομάδα της ΑΕΚ με κόπο θα έμπαινε στην 6αδα της Α1 γυναικών ο δε Παναθηναϊκός με τον Ολυμπιακό θα παλεύανε για 8αδα κι αν κι εφόσον έμπαιναν θα έβγαιναν και στα μπουζούκια για να το γιορτάσουν. Αυτές είναι οι διαφορές και μάλιστα με μεγάλη επιείκεια.
Άσχετο, αλλά τώρα που μνημόνευσα τα μπουζούκια, θέλω να ρωτήσω, υπάρχουν ακόμα;
Λέγαμε για τις αναμετρήσεις με την Γαλατά. Ηταν μεγάλο σχολείο για τους ανθρώπους της ΑΕΚ αλλά κακά τα ψέμματα με τα σημερινά δεδομένα οι ελληνικές γυναικείες ομάδες αλλά και γενικότερα το ελληνικό βόλεϊ δεν μπορεί να ακολουθήσει την εξέλιξη του τουρκικού βόλεϊ.
Εχουν επενδυθεί εκατομμύρια δολάρια σε υποδομές και εγκαταστάσεις και υπάρχει στρατός παραγόντων και επιφανών επιχειρηματιών που ασχολούνται και επενδύουν στο άθλημα.
Στην Ελλάδα δυστυχώς οι μόνοι στρατοί που υπάρχουν και είναι και καλά οργανωμένοι είναι των οπαδών που μαχαιρώνονται, πλακώνονται με την αστυνομία και αμφότεροι σπάνε τα γήπεδα.
Δεν θα σχολιάσω το τι έγινε στη Γλυφάδα αλλά θα πω το πως αισθάνθηκα. Αρχικά δέος που είδα 3.000 κόσμο να βρίσκεται μέσα κι έξω από το «Μάκης Λιούγκας». Χάρηκα γιατί τα γήπεδα του βόλεϊ έχουν αδειάσει. Οι μόνοι που τα γεμίζουν είναι οι οπαδοί της ΑΕΚ, του Ηρακλή και οι αγνοί - ακόμα - οπαδοί των ομάδων της περιφέρειας.
Μετά από λίγο απογοητεύτηκα. Από τα μαχαιρώματα 20χρονων επίδοξων δολοφόνων που είχαν στήσει καρτέρια σε βάρος των συνομήλικων τους που πήγαιναν στο γήπεδο να δουν το ματσάκι στη Γλυφάδα, τους μπάφους που είχαν κάνει το γυμναστήριο τεκέ και κόντεψαν να αναστήσουν και τον Μάκη Λιούγκα, τους αστυνομικούς που έκαναν «ντου» στην κερκίδα λες και έμπαιναν σε μαντρί μέχρι την ομελέτα στο φιλέ από τα αυγά που έπεσαν. Μιλάμε ότι βρέθηκαν ολόκληρες καρτέλες. Το μπέικον και τα μανιτάρια έλειπαν.
Τι είναι αυτά ρε πατριώτες; Για πιο λόγο; Ως πότε θα μας φταίνε οι άλλοι; Ως πότε θα παίζονται ζωές κορώνα γράμματα για μια μαλακισμένη βεντέτα που οδηγεί στην ολοκληρωτική αυτοκαταστροφή μιας ολόκληρης γενιάς;
Εντάξει, κάποιοι λένε πως δεν έχουμε πλέον μέλλον ως χώρα. Εγώ έχω κάποιες αντιρρήσεις ακόμα. Μπορεί να κάνω λάθος.
Εχετε βιώσει ήδη στο πετσί σας την αδικία, αλλά δεν αξίζει αυτή η φθορά. Δεν ταιριάζει σε κανέναν αυτή η παρακμή. Πιάσαμε πάτο παλικάρια. Καταλάβετε το. Αντίπαλος σας δεν είναι ο «κίτρινος», ο «πράσινος», ο «κόκκινος» και ο «μαύρος». Αυτοί είναι οι σύμμαχοί σας.
Πολεμήστε αυτούς που μας πολεμάνε πραγματικά σε όλα τα επίπεδα. Κόφτε το, αλλάξτε κι αν πάλι σας πνίγει το δίκιο πάρτε τα όπλα μία και καλή μήπως και πετύχετε και κανέναν από αυτούς που κατέστρεψαν το όνειρο μας και την Ελλαδίτσα μας.
Επειδή, όμως, δεν μου πάνε οι κατηχήσεις πάμε στον Ηρακλή. Για να εξηγούμαστε, ο Ηρακλής αποκλείστηκε μόνος του αλλά και να περνούσε δεν είχε τύχη. Που να πάει η ομάδα, όταν έξω παίζει χωρίς τον παίκτη που υποτίθεται τον πήρε για να κάνει την διαφορά στην ευρωπαϊκή πορεία;
Τι είναι το βόλεϊ; Πατάμε ένα κουμπί και βγαίνει μια χοντρή; Ο Ηρακλής δεν φορμαρίστηκε ποτέ το τελευταίο τρίμηνο για να μην πω από την αρχή της σεζόν αφού ποτέ δεν αγωνίστηκε με την ίδια ομάδα. Μπαίνουν, βγαίνουν οι ξένοι, ο Προύσαλης βγήκε, ξαναμπήκε αν και ο Μποζίδης το έβγαλε το συμβόλαιο του και με το παραπάνω. Ο γερό Μπόζο το πάλεψε και στάθηκε.
Με ομάδες όπως η Ντιναμό, για να τις παίξεις, πρέπει να έρθεις φορμαρισμένος με ματσάρες στην πλάτη σου και να έχεις γεμάτες μπαταρίες, πάγκο και τσέπη. Οι Ρώσοι και τα τρία αυτά... ντεπόζιτα τα έχουν γεμάτα. Αντίθετα στον Ηρακλή είναι γεμάτα μόνο για να περνάει η εβδομάδα και αν... Αν χρειαστεί κανένα έκτακτο χιλιόμετρο αρχίζουν τα «οτοστόπ».
Ο Ηρακλής υπό διαφορετικές συνθήκες και κυρίως σε διαφορετικές εποχές θα μπορούσε να είχε προχωρήσει στο Τσάμπιονς Λιγκ εκτός κι αν έπεφτε πάνω στην Τρεντίνο. Όλες τις άλλες ομάδες θα μπορούσε να τις αντιμετωπίσει.
Αλλά κι επειδή από αγκάθι βγαίνει ρόδο, ο αποκλεισμός του Ηρακλή από τα κύπελλα Ευρώπης καλό θα του κάνει για να αφιερωθεί στους εγχώριους τίτλους και στην κατάκτηση του νταμπλ. Ο μοναδικός πραγματικός αντίπαλος του Ηρακλή θα είναι το οικονομικό, η εσωτερική οργάνωση και τα ανοικτά μέτωπα με την εφορία. Αν ξεπεραστούν αυτά ο Ηρακλής μόνο σε πολύ κακή μέρα θα χάσει το νταμπλ.
Άφησα τελευταίο τον Ολυμπιακό. Περίμενα να περάσει δύσκολα στο Τελ Αβίβ αλλά όχι και να αποκλειστεί. Κυριολεκτικά «αυτοκτόνησε» ο Ολυμπιακός καθώς μετά και τον αποκλεισμό της ρωσικής Κρασνοντάρ θα είχε πολλές πιθανότητες να πάει ακόμα και στους διπλούς τελικούς ή, έστω μέχρι τους ημιτελικούς αφού η ρουμανική Κονστάντα που θα συναντούσε στα προημιτελικά δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο.
Οπως φαίνεται, όμως, εάν ζοριστεί ο Ολυμπιακός στην υποδοχή βάζει νερά και το ντεμπούτο του Φιγκερόα δεν έλυσε το πρόβλημα. Στο 3ο σετ με την Μακάμπι έπαθε «μπλακ άουτ» τεσσάρων πόντων από 17-18 σε 21-18 και στο 4ο σετ προηγήθηκε 20-17 και δέχτηκε σερί 7-0. Δεν μας είχε συνηθίσει σε τέτοιες εμφανίσεις ο Ολυμπιακός και ο αποκλεισμός του είναι αρνητική έκπληξη. Μοιραία και οι «ερυθρόλευκοι» ρίχνουν το βάρος τους στους εγχώριους τίτλους και σίγουρα ο Καλμαζίδης θα πρέπει να σφίξει τα λουριά εάν θέλει να κρατήσει τα κεκτημένα.
πηγη www.gazzetta.gr
Σημειώστε επίσης πως η Γαλατά είναι η 4η ομάδα στην Τουρκία και μάλιστα μακράν πίσω των Φενέρ, Βακίφ και Εζατζίμπασι ενώ η ΑΕΚ είναι επί του παρόντος η καλύτερη και η πληρέστερη ελληνική ομάδα, αλλά και μακράν η πιο κουρασμένη καθώς μόνο τον τελευταίο μήνα έδωσε τέσσερις Ευρωπαϊκούς αγώνες, συν τις μετακινήσεις και τους αγώνες στην Ελλάδα.
Αυτό είναι και το μεγάλο μειονέκτημα της ΑΕΚ σε σχέση με τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό που την απειλούν και κυρίως απέναντι στις «πράσινες» που θα τις αντιμετωπίσουν την Δευτέρα στη Νέα Φιλαδέλφεια. Το θετικό επίσης είναι πως η ΑΕΚ έχει ένα σημαντικό βαθμολογικό πλεονέκτημα τεσσάρων βαθμών, οπότε υπάρχει και μία ρεζέρβα αν σκάσει κάποιο λάστιχο.
Επίσης, σημειώστε πως πριν από μία πενταετία η σημερινή ομάδα της ΑΕΚ με κόπο θα έμπαινε στην 6αδα της Α1 γυναικών ο δε Παναθηναϊκός με τον Ολυμπιακό θα παλεύανε για 8αδα κι αν κι εφόσον έμπαιναν θα έβγαιναν και στα μπουζούκια για να το γιορτάσουν. Αυτές είναι οι διαφορές και μάλιστα με μεγάλη επιείκεια.
Άσχετο, αλλά τώρα που μνημόνευσα τα μπουζούκια, θέλω να ρωτήσω, υπάρχουν ακόμα;
Λέγαμε για τις αναμετρήσεις με την Γαλατά. Ηταν μεγάλο σχολείο για τους ανθρώπους της ΑΕΚ αλλά κακά τα ψέμματα με τα σημερινά δεδομένα οι ελληνικές γυναικείες ομάδες αλλά και γενικότερα το ελληνικό βόλεϊ δεν μπορεί να ακολουθήσει την εξέλιξη του τουρκικού βόλεϊ.
Εχουν επενδυθεί εκατομμύρια δολάρια σε υποδομές και εγκαταστάσεις και υπάρχει στρατός παραγόντων και επιφανών επιχειρηματιών που ασχολούνται και επενδύουν στο άθλημα.
Στην Ελλάδα δυστυχώς οι μόνοι στρατοί που υπάρχουν και είναι και καλά οργανωμένοι είναι των οπαδών που μαχαιρώνονται, πλακώνονται με την αστυνομία και αμφότεροι σπάνε τα γήπεδα.
Δεν θα σχολιάσω το τι έγινε στη Γλυφάδα αλλά θα πω το πως αισθάνθηκα. Αρχικά δέος που είδα 3.000 κόσμο να βρίσκεται μέσα κι έξω από το «Μάκης Λιούγκας». Χάρηκα γιατί τα γήπεδα του βόλεϊ έχουν αδειάσει. Οι μόνοι που τα γεμίζουν είναι οι οπαδοί της ΑΕΚ, του Ηρακλή και οι αγνοί - ακόμα - οπαδοί των ομάδων της περιφέρειας.
Μετά από λίγο απογοητεύτηκα. Από τα μαχαιρώματα 20χρονων επίδοξων δολοφόνων που είχαν στήσει καρτέρια σε βάρος των συνομήλικων τους που πήγαιναν στο γήπεδο να δουν το ματσάκι στη Γλυφάδα, τους μπάφους που είχαν κάνει το γυμναστήριο τεκέ και κόντεψαν να αναστήσουν και τον Μάκη Λιούγκα, τους αστυνομικούς που έκαναν «ντου» στην κερκίδα λες και έμπαιναν σε μαντρί μέχρι την ομελέτα στο φιλέ από τα αυγά που έπεσαν. Μιλάμε ότι βρέθηκαν ολόκληρες καρτέλες. Το μπέικον και τα μανιτάρια έλειπαν.
Τι είναι αυτά ρε πατριώτες; Για πιο λόγο; Ως πότε θα μας φταίνε οι άλλοι; Ως πότε θα παίζονται ζωές κορώνα γράμματα για μια μαλακισμένη βεντέτα που οδηγεί στην ολοκληρωτική αυτοκαταστροφή μιας ολόκληρης γενιάς;
Εντάξει, κάποιοι λένε πως δεν έχουμε πλέον μέλλον ως χώρα. Εγώ έχω κάποιες αντιρρήσεις ακόμα. Μπορεί να κάνω λάθος.
Εχετε βιώσει ήδη στο πετσί σας την αδικία, αλλά δεν αξίζει αυτή η φθορά. Δεν ταιριάζει σε κανέναν αυτή η παρακμή. Πιάσαμε πάτο παλικάρια. Καταλάβετε το. Αντίπαλος σας δεν είναι ο «κίτρινος», ο «πράσινος», ο «κόκκινος» και ο «μαύρος». Αυτοί είναι οι σύμμαχοί σας.
Πολεμήστε αυτούς που μας πολεμάνε πραγματικά σε όλα τα επίπεδα. Κόφτε το, αλλάξτε κι αν πάλι σας πνίγει το δίκιο πάρτε τα όπλα μία και καλή μήπως και πετύχετε και κανέναν από αυτούς που κατέστρεψαν το όνειρο μας και την Ελλαδίτσα μας.
Επειδή, όμως, δεν μου πάνε οι κατηχήσεις πάμε στον Ηρακλή. Για να εξηγούμαστε, ο Ηρακλής αποκλείστηκε μόνος του αλλά και να περνούσε δεν είχε τύχη. Που να πάει η ομάδα, όταν έξω παίζει χωρίς τον παίκτη που υποτίθεται τον πήρε για να κάνει την διαφορά στην ευρωπαϊκή πορεία;
Τι είναι το βόλεϊ; Πατάμε ένα κουμπί και βγαίνει μια χοντρή; Ο Ηρακλής δεν φορμαρίστηκε ποτέ το τελευταίο τρίμηνο για να μην πω από την αρχή της σεζόν αφού ποτέ δεν αγωνίστηκε με την ίδια ομάδα. Μπαίνουν, βγαίνουν οι ξένοι, ο Προύσαλης βγήκε, ξαναμπήκε αν και ο Μποζίδης το έβγαλε το συμβόλαιο του και με το παραπάνω. Ο γερό Μπόζο το πάλεψε και στάθηκε.
Με ομάδες όπως η Ντιναμό, για να τις παίξεις, πρέπει να έρθεις φορμαρισμένος με ματσάρες στην πλάτη σου και να έχεις γεμάτες μπαταρίες, πάγκο και τσέπη. Οι Ρώσοι και τα τρία αυτά... ντεπόζιτα τα έχουν γεμάτα. Αντίθετα στον Ηρακλή είναι γεμάτα μόνο για να περνάει η εβδομάδα και αν... Αν χρειαστεί κανένα έκτακτο χιλιόμετρο αρχίζουν τα «οτοστόπ».
Ο Ηρακλής υπό διαφορετικές συνθήκες και κυρίως σε διαφορετικές εποχές θα μπορούσε να είχε προχωρήσει στο Τσάμπιονς Λιγκ εκτός κι αν έπεφτε πάνω στην Τρεντίνο. Όλες τις άλλες ομάδες θα μπορούσε να τις αντιμετωπίσει.
Αλλά κι επειδή από αγκάθι βγαίνει ρόδο, ο αποκλεισμός του Ηρακλή από τα κύπελλα Ευρώπης καλό θα του κάνει για να αφιερωθεί στους εγχώριους τίτλους και στην κατάκτηση του νταμπλ. Ο μοναδικός πραγματικός αντίπαλος του Ηρακλή θα είναι το οικονομικό, η εσωτερική οργάνωση και τα ανοικτά μέτωπα με την εφορία. Αν ξεπεραστούν αυτά ο Ηρακλής μόνο σε πολύ κακή μέρα θα χάσει το νταμπλ.
Άφησα τελευταίο τον Ολυμπιακό. Περίμενα να περάσει δύσκολα στο Τελ Αβίβ αλλά όχι και να αποκλειστεί. Κυριολεκτικά «αυτοκτόνησε» ο Ολυμπιακός καθώς μετά και τον αποκλεισμό της ρωσικής Κρασνοντάρ θα είχε πολλές πιθανότητες να πάει ακόμα και στους διπλούς τελικούς ή, έστω μέχρι τους ημιτελικούς αφού η ρουμανική Κονστάντα που θα συναντούσε στα προημιτελικά δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο.
Οπως φαίνεται, όμως, εάν ζοριστεί ο Ολυμπιακός στην υποδοχή βάζει νερά και το ντεμπούτο του Φιγκερόα δεν έλυσε το πρόβλημα. Στο 3ο σετ με την Μακάμπι έπαθε «μπλακ άουτ» τεσσάρων πόντων από 17-18 σε 21-18 και στο 4ο σετ προηγήθηκε 20-17 και δέχτηκε σερί 7-0. Δεν μας είχε συνηθίσει σε τέτοιες εμφανίσεις ο Ολυμπιακός και ο αποκλεισμός του είναι αρνητική έκπληξη. Μοιραία και οι «ερυθρόλευκοι» ρίχνουν το βάρος τους στους εγχώριους τίτλους και σίγουρα ο Καλμαζίδης θα πρέπει να σφίξει τα λουριά εάν θέλει να κρατήσει τα κεκτημένα.
πηγη www.gazzetta.gr
