Η ήττα από τη νίκη στον αθλητισμό αλλά και στη ζωή απέχουν όσο... μία τρίχα. Και, όμως, υπάρχει ένα αθλητής το όνομα του οποίου θα μπορούσε να είναι συνώνυμο της επιτυχίας. Το επίθετό του στη χώρα καταγωγής του, την Ουγγαρία, σημαίνει βασιλιάς. Και αυτός είναι ο βασιλιάς του αθλήματος του. Ο λόγος για τον βολεϊμπολίστα, Καρτς Κίραλι. Ο μοναδικός αθλητής που έχει κερδίσει χρυσά ολυμπιακά μετάλλια και στη σάλα και στην παραλία.
Της Σπυριδούλας Σπανέα
Ο κορυφαίος παίκτης βόλεϊ του 20ού αιώνα γεννήθηκε στην περιοχή των Μεγάλων Λιμνών, στο Τζάκσον του Μίσιγκαν, στις 3 Νοεμβρίου 1960. Οταν ήταν μωρό, η οικογένεια Κίραλι μετακόμισε στο Σαν Κλεμέντε της Καλιφόρνιας. Στο -όπως το αποκαλούν- «ισπανικό χωριό δίπλα στη θάλασσα», ο μικρός Καρτς έπιασε για πρώτη φορά στα χέρια του την μπάλα της πετοσφαίρισης. Ο πατέρας του, ο Λάζλο, υπήρξε παίκτης στην εθνική ομάδα βόλεϊ εφήβων της Ουγγαρίας αλλά έφυγε από τη χώρα του, ως πρόσφυγας, κατά τη διάρκεια της ουγγρικής εθνικής εξέγερσης το 1956. Την αγάπη για το άθλημα μεταλαμπάδευσε και στον γιο του. Στις ηλιόλουστες παραλίες της Καλιφόρνιας ο Κίραλι άρχισε να παίζει μπιτς βόλεϊ μαζί με τον πατέρα του από την ηλικία των έξι ετών. «Το μόνο που ήθελα στην αρχή ήταν να βλέπω την μπάλα να πηγαινοέρχεται 10, 20, 50 φορές χωρίς να πέφτει κάτω από δικό μου λάθος», θα πει αργότερα σε συνέντευξή του.
Σε ηλικία 11 ετών έπαιξε για πρώτη φορά σε τουρνουά στην παραλία, ενώ όταν πήγαινε γυμνάσιο, ο πατέρας του βοήθησε για να δημιουργηθεί τμήμα βόλεϊ στο σχολείο. Η ομάδα, με ηγέτη τον νεαρό Καρτς, ήταν αήττητη και γρήγορα ο αρχηγός της ψηφίστηκε ως ο παίκτης της χρονιάς. Η πρόσκληση στην εθνική ομάδα νέων των ΗΠΑ αποτέλεσε φυσική εξέλιξη...
Η αφοσίωση του Καρτς στο άθλημα υπήρξε εκπληκτική. Οσο σκληρή και εάν ήταν η προπόνηση, ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε. Αντίθετα, πάντα προπονιόταν περισσότερο από τους συναθλητές του. Στο κολέγιο του Λος Αντζελες (UCLA) αποφάσισε να σπουδάσει βιοχημεία. Μπορεί να εθεωρείτο από τους καλούς φοιτητές αλλά τη δική του... χημεία την είχε βρει στα φιλέ. Στα τρία από τα τέσσερα χρόνια που φοίτησε στο UCLA οδήγησε την ομάδα του κολεγίου του στην πρώτη θέση του αντίστοιχου πρωταθλήματος.
Με το μελάνι στο «άριστα» του πτυχίου να είναι ακόμη νωπό, ο 23χρονος βιοχημικός φόρεσε τα χρώματα της εθνικής ομάδας των ΗΠΑ για να παίξει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984. Στο Λος Αντζελες έγινε ο νεαρότερος Αμερικανός που εκπροσώπησε τη χώρα στην κορυφαία αθλητική διοργάνωση. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Καρτς Κίραλι αγωνίστηκε και στα 19 παιχνίδια του ολυμπιακού τουρνουά και υπήρξε ο πρωταγωνιστής για την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου. Οι επιδόσεις του αναγνωρίστηκαν από την παγκόσμια ομοσπονδία (FIVB), η οποία τον τίμησε. Ηταν η αρχή για μία λαμπρή καριέρα στο επαγγελματικό βόλεϊ.
Το μποϊκοτάζ της ΕΣΣΔ και των χωρών του ανατολικού μπλοκ στη διοργάνωση ώθησε κάποιους να πουν ότι το χρυσό μετάλλιο των ΗΠΑ ήταν πλασματικό. Η ομάδα όμως του Καρτς Κίραλι επιβεβαίωσε την κυριαρχία της στα παγκόσμια κύπελλα της FIVB του 1985 και του 1986. Στη δεύτερη διοργάνωση ο πρόεδρος της παγκόσμιας ομοσπονδίας, Ρούμπεν Ακόστα τον βράβευσε ως τον καλύτερο παίκτη του κόσμου. Το 1986 ήταν σημαντική χρονιά για τον Ολυμπιονίκη για, ακόμη, ένα λόγο: παντρεύτηκε την αγαπημένη του Τζάνα Μίλερ με την οποία στη συνέχεια απέκτησαν δύο γιους.
Πρόσφερε θέαμα στον κόσμο
Η πρώτη αγάπη, λένε, δεν ξεχνιέται ούτε στον αθλητισμό. Ετσι και ο Καρτς Κίραλι δεν εγκατέλειψε ποτέ το μπιτς βόλεϊ. Παράλληλα με τη λαμπρή καριέρα στη σάλα αγωνιζόταν και στην παραλία κερδίζοντας αγώνες αλλά και σημαντικά χρηματικά ποσά.
Το 1988 ηγήθηκε της αμερικανικής ομάδας και την οδήγησε σε ακόμη ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο. Για τους Αμερικανούς αυτή η διάκριση είχε ιδιαίτερη σημασία διότι προήλθε ύστερα από νίκη απέναντι στην ΕΣΣΔ. Την ίδια χρονιά ο «βασιλιάς της σάλας» αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του και να εγκαταλείψει τα ταραφλέξ για χάρη της άμμου. Μία δελεαστική πρόταση, όμως, από την ιταλική Μεσατζέρο Ραβένα δεν τον άφησε. «Τότε οι Ιταλοί του πρόσφεραν περισσότερα χρήματα από αυτά που έβγαζε στο μπιτς βόλεϊ. Το ποσό ήταν μυθικό εκείνη την εποχή για έναν βολεϊμπολίστα» λέει στην «Κ» ο Γιάννης Λάιος. Ο καταξιωμένος Ελληνας προπονητής έχει αντιμετωπίσει, ως τεχνικός του Ολυμπιακού, τον Καρτς Κίραλι στο κύπελλο Πρωταθλητριών του 1992. «Ηταν γρήγορος στις άμυνες και έσωζε δύσκολες μπαλιές. Επαιζε στη σάλα όπως και στο μπιτς βόλεϊ, προσφέροντας θέαμα, κάτι που άρεσε στον κόσμο. Ο τρόπος του παιχνιδιού του ώθησε την παγκόσμια ομοσπονδία να αλλάξει τους κανονισμούς σε ό,τι αφορούσε τον τρόπο που παιζόταν η μπάλα στις άμυνες. Μαζί του, τότε, έπαιζε και ο Στιβ Τίμονς. Με τη Ραβένα κατέκτησαν τα πάντα σε συλλογικό επίπεδο», θυμάται ο Γιάννης Λάιος.
Το 1992 ο Καρτς Κίραλι εγκατέλειψε οριστικά τα ταραφλέξ και ασχολήθηκε αποκλειστικά με το βόλεϊ της παραλίας. Εξάλλου από την ηλικία των 15 ετών είχε αξιολογηθεί ότι στην άμμο μπορούσε να παίζει σε τουρνουά ανδρών. Επέλεξε ως παρτενέρ τον, κατά οκτώ χρόνια νεαρότερό του, Κεντ Στεφς και άρχισε μία νέα καριέρα.
Η μεγάλη πρόκληση από διαφορετικό πόστο
Το νέο «ζευγάρι» του μπιτς βόλεϊ γρήγορα αναδείχθηκε σε πρωταγωνιστή του αθλήματος. Η εμπειρία και οι ικανότητες του Καρτς Κίραλι σε συνδυασμό με τον νεανικό ενθουσιασμό του Κεντ Στεφς αποτέλεσαν την ιδανική δοσολογία για επιτυχία. Οι νίκες έρχονται η μία μετά την άλλη. Μόνο το 1993 υπερίσχυσαν σε 18 από τα 20 τουρνουά όπου αγωνίστηκαν.
Οι διακρίσεις συνεχίζονται και τα επόμενα χρόνια. Μέχρι το 1995 ο Κίραλι είχε κερδίσει από τα τουρνουά σχεδόν 2.000.000 ευρώ. Την επόμενη χρονιά, όμως, έθεσε ένα διαφορετικό στόχο: να προσθέσει στη συλλογή του ολυμπιακό μετάλλιο και από το μπιτς βόλεϊ. Στη διοργάνωση της Ατλάντας, οι Κίραλι - Στεφς υπερίσχυσαν σε όλες τις αναμετρήσεις και ανέβηκαν στο πρώτο σκαλί του βάθρου.
Μία επέμβαση στον ώμο, το 1997, άφησε τον Κίραλι μακριά από τους αγωνιστικούς χώρους. Οταν επέστρεψε έδειξε ότι δεν έχει ξεχάσει να κερδίζει. Εμεινε στην άμμο μέχρι και το 2007. Τα κέρδη του υπολογίζεται ότι ξεπέρασαν τα 3.000.000 ευρώ. Συνολικά στη συλλογή του υπάρχουν 148 επαγγελματικοί τίτλοι από βόλεϊ στην παραλία, οι περισσότεροι στην ιστορία του αθλήματος.
Οπως και ο πατέρας του μύησε τους γιους του στον αθλητισμό και κατάλαβε ότι του αρέσει η προπονητική. Ξεκίνησε ως βοηθός στην εθνική γυναικών των ΗΠΑ και συνέβαλε για την κατάκτηση του ασημένιου ολυμπιακού μεταλλίου στο Λονδίνο. Αμέσως μετά ανέλαβε μόνος του την ομάδα με στόχο να την οδηγήσει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Πριν από λίγους μήνες οι ΗΠΑ πρώτευσαν στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Του χρόνου ο Κίραλι θα προσπαθήσει να γίνει ο μοναδικός βολεϊμπολίστας στον κόσμο που θα έχει χρυσά ολυμπιακά μετάλλια στη σάλα, στην άμμο και ως προπονητής.
Πρίγκιπες στο άθλημα μπορεί να υπάρχουν πολλοί, Κίραλι (βασιλιάς στα ουγγρικά) μόνο ένας.
Σε ηλικία 11 ετών έπαιξε για πρώτη φορά σε τουρνουά στην παραλία, ενώ όταν πήγαινε γυμνάσιο, ο πατέρας του βοήθησε για να δημιουργηθεί τμήμα βόλεϊ στο σχολείο. Η ομάδα, με ηγέτη τον νεαρό Καρτς, ήταν αήττητη και γρήγορα ο αρχηγός της ψηφίστηκε ως ο παίκτης της χρονιάς. Η πρόσκληση στην εθνική ομάδα νέων των ΗΠΑ αποτέλεσε φυσική εξέλιξη...
Η αφοσίωση του Καρτς στο άθλημα υπήρξε εκπληκτική. Οσο σκληρή και εάν ήταν η προπόνηση, ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε. Αντίθετα, πάντα προπονιόταν περισσότερο από τους συναθλητές του. Στο κολέγιο του Λος Αντζελες (UCLA) αποφάσισε να σπουδάσει βιοχημεία. Μπορεί να εθεωρείτο από τους καλούς φοιτητές αλλά τη δική του... χημεία την είχε βρει στα φιλέ. Στα τρία από τα τέσσερα χρόνια που φοίτησε στο UCLA οδήγησε την ομάδα του κολεγίου του στην πρώτη θέση του αντίστοιχου πρωταθλήματος.
Με το μελάνι στο «άριστα» του πτυχίου να είναι ακόμη νωπό, ο 23χρονος βιοχημικός φόρεσε τα χρώματα της εθνικής ομάδας των ΗΠΑ για να παίξει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984. Στο Λος Αντζελες έγινε ο νεαρότερος Αμερικανός που εκπροσώπησε τη χώρα στην κορυφαία αθλητική διοργάνωση. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Καρτς Κίραλι αγωνίστηκε και στα 19 παιχνίδια του ολυμπιακού τουρνουά και υπήρξε ο πρωταγωνιστής για την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου. Οι επιδόσεις του αναγνωρίστηκαν από την παγκόσμια ομοσπονδία (FIVB), η οποία τον τίμησε. Ηταν η αρχή για μία λαμπρή καριέρα στο επαγγελματικό βόλεϊ.
Το μποϊκοτάζ της ΕΣΣΔ και των χωρών του ανατολικού μπλοκ στη διοργάνωση ώθησε κάποιους να πουν ότι το χρυσό μετάλλιο των ΗΠΑ ήταν πλασματικό. Η ομάδα όμως του Καρτς Κίραλι επιβεβαίωσε την κυριαρχία της στα παγκόσμια κύπελλα της FIVB του 1985 και του 1986. Στη δεύτερη διοργάνωση ο πρόεδρος της παγκόσμιας ομοσπονδίας, Ρούμπεν Ακόστα τον βράβευσε ως τον καλύτερο παίκτη του κόσμου. Το 1986 ήταν σημαντική χρονιά για τον Ολυμπιονίκη για, ακόμη, ένα λόγο: παντρεύτηκε την αγαπημένη του Τζάνα Μίλερ με την οποία στη συνέχεια απέκτησαν δύο γιους.
Πρόσφερε θέαμα στον κόσμο
Η πρώτη αγάπη, λένε, δεν ξεχνιέται ούτε στον αθλητισμό. Ετσι και ο Καρτς Κίραλι δεν εγκατέλειψε ποτέ το μπιτς βόλεϊ. Παράλληλα με τη λαμπρή καριέρα στη σάλα αγωνιζόταν και στην παραλία κερδίζοντας αγώνες αλλά και σημαντικά χρηματικά ποσά.
Το 1988 ηγήθηκε της αμερικανικής ομάδας και την οδήγησε σε ακόμη ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο. Για τους Αμερικανούς αυτή η διάκριση είχε ιδιαίτερη σημασία διότι προήλθε ύστερα από νίκη απέναντι στην ΕΣΣΔ. Την ίδια χρονιά ο «βασιλιάς της σάλας» αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του και να εγκαταλείψει τα ταραφλέξ για χάρη της άμμου. Μία δελεαστική πρόταση, όμως, από την ιταλική Μεσατζέρο Ραβένα δεν τον άφησε. «Τότε οι Ιταλοί του πρόσφεραν περισσότερα χρήματα από αυτά που έβγαζε στο μπιτς βόλεϊ. Το ποσό ήταν μυθικό εκείνη την εποχή για έναν βολεϊμπολίστα» λέει στην «Κ» ο Γιάννης Λάιος. Ο καταξιωμένος Ελληνας προπονητής έχει αντιμετωπίσει, ως τεχνικός του Ολυμπιακού, τον Καρτς Κίραλι στο κύπελλο Πρωταθλητριών του 1992. «Ηταν γρήγορος στις άμυνες και έσωζε δύσκολες μπαλιές. Επαιζε στη σάλα όπως και στο μπιτς βόλεϊ, προσφέροντας θέαμα, κάτι που άρεσε στον κόσμο. Ο τρόπος του παιχνιδιού του ώθησε την παγκόσμια ομοσπονδία να αλλάξει τους κανονισμούς σε ό,τι αφορούσε τον τρόπο που παιζόταν η μπάλα στις άμυνες. Μαζί του, τότε, έπαιζε και ο Στιβ Τίμονς. Με τη Ραβένα κατέκτησαν τα πάντα σε συλλογικό επίπεδο», θυμάται ο Γιάννης Λάιος.
Το 1992 ο Καρτς Κίραλι εγκατέλειψε οριστικά τα ταραφλέξ και ασχολήθηκε αποκλειστικά με το βόλεϊ της παραλίας. Εξάλλου από την ηλικία των 15 ετών είχε αξιολογηθεί ότι στην άμμο μπορούσε να παίζει σε τουρνουά ανδρών. Επέλεξε ως παρτενέρ τον, κατά οκτώ χρόνια νεαρότερό του, Κεντ Στεφς και άρχισε μία νέα καριέρα.
Η μεγάλη πρόκληση από διαφορετικό πόστο
Το νέο «ζευγάρι» του μπιτς βόλεϊ γρήγορα αναδείχθηκε σε πρωταγωνιστή του αθλήματος. Η εμπειρία και οι ικανότητες του Καρτς Κίραλι σε συνδυασμό με τον νεανικό ενθουσιασμό του Κεντ Στεφς αποτέλεσαν την ιδανική δοσολογία για επιτυχία. Οι νίκες έρχονται η μία μετά την άλλη. Μόνο το 1993 υπερίσχυσαν σε 18 από τα 20 τουρνουά όπου αγωνίστηκαν.
Οι διακρίσεις συνεχίζονται και τα επόμενα χρόνια. Μέχρι το 1995 ο Κίραλι είχε κερδίσει από τα τουρνουά σχεδόν 2.000.000 ευρώ. Την επόμενη χρονιά, όμως, έθεσε ένα διαφορετικό στόχο: να προσθέσει στη συλλογή του ολυμπιακό μετάλλιο και από το μπιτς βόλεϊ. Στη διοργάνωση της Ατλάντας, οι Κίραλι - Στεφς υπερίσχυσαν σε όλες τις αναμετρήσεις και ανέβηκαν στο πρώτο σκαλί του βάθρου.
Μία επέμβαση στον ώμο, το 1997, άφησε τον Κίραλι μακριά από τους αγωνιστικούς χώρους. Οταν επέστρεψε έδειξε ότι δεν έχει ξεχάσει να κερδίζει. Εμεινε στην άμμο μέχρι και το 2007. Τα κέρδη του υπολογίζεται ότι ξεπέρασαν τα 3.000.000 ευρώ. Συνολικά στη συλλογή του υπάρχουν 148 επαγγελματικοί τίτλοι από βόλεϊ στην παραλία, οι περισσότεροι στην ιστορία του αθλήματος.
Οπως και ο πατέρας του μύησε τους γιους του στον αθλητισμό και κατάλαβε ότι του αρέσει η προπονητική. Ξεκίνησε ως βοηθός στην εθνική γυναικών των ΗΠΑ και συνέβαλε για την κατάκτηση του ασημένιου ολυμπιακού μεταλλίου στο Λονδίνο. Αμέσως μετά ανέλαβε μόνος του την ομάδα με στόχο να την οδηγήσει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Πριν από λίγους μήνες οι ΗΠΑ πρώτευσαν στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Του χρόνου ο Κίραλι θα προσπαθήσει να γίνει ο μοναδικός βολεϊμπολίστας στον κόσμο που θα έχει χρυσά ολυμπιακά μετάλλια στη σάλα, στην άμμο και ως προπονητής.
Πρίγκιπες στο άθλημα μπορεί να υπάρχουν πολλοί, Κίραλι (βασιλιάς στα ουγγρικά) μόνο ένας.
Πηγή: kathimerini.gr
