«Κάθε μέρα δεν είναι του Αϊ-Γιαννιού» λέει η παροιμία και τουλάχιστον για το ελληνικό βόλεϊ σε εθνικό επίπεδο ταιριάζει γάντι. Κάθε Αϊ-Γιαννιού μπορούμε να το πανηγυρίζουμε. Η πρόκριση της Εθνικής Παίδων σε τελική φάση ευρωπαϊκού πρωταθλήματος είναι κάτι ξεχωριστό...
Συμβαίνει για δεύτερη φορά στην ιστορία και δεκατρία χρόνια μετά την παρθενική μας συμμετοχή σε τελικά Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Παίδων. Στα χνάρια τους είναι και οι Κορασίδες. Μετά το εντυπωσιακό 3-0 επί της ισχυρής Κροατίας που τους δίνει το δικαίωμα να ελπίζουν σε ανάλογη επιτυχία. Σημειωτέον ότι η Κροατία πήγε στον προκριματικό όμιλο της Σερβίας για να «χτυπήσει» τη Σερβία και έχασε από την Ελλάδα.
Σε άλλα ομαδικά σπορ οι προκρίσεις αυτές αποτελούν ρουτίνα. Για το ελληνικό βόλεϊ αποτελούσαν πάντα σημεία αναφοράς ολόκληρων γενεών. Σκεφτείτε μόνο πως ποτέ στο παρελθόν δεν έχουν προκριθεί μαζί σε τελικές φάσεις ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων οι εθνικές ομάδες Παίδων και Κορασίδων.
Τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα αυτών των κατηγοριών καθιερώθηκαν το 1995. Δεν είναι τυχαίο πως είχαμε να δούμε συμμετοχή σε τελική φάση ευρωπαϊκού πρωταθλήματος από το 1997. Τότε η ελληνική ομάδα είχε γράψει ιστορία με δύο ασημένια μετάλλια σε Παγκόσμιο (στην Τεχεράνη) και Πανευρωπαϊκό (στη Σλοβακία) όπου έφτασε στους τελικούς και έχασε από την Ιταλία.
«Αυτές οι επιτυχίες αποτελούν τη χρυσή παρακαταθήκη του ελληνικού βόλεϊ», είχε δηλώσει το 1997 ο τότε πρόεδρος της ΕΟΠΕ Θανάσης Μπελιγράτης θέλοντας να δικαιολογήσει και την αποτυχία της Εθνικής Ανδρών (12η θέση) την ίδια χρονιά, στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Ολλανδίας .
Δεκατρία χρόνια μετά η «παρακαταθήκη» αποδείχθηκε άνθρακας, αφού τα περισσότερα παιδιά εκείνης της ομάδας ουδέποτε αξιοποιήθηκαν, ούτε υπήρχε και κάποιο πλάνο ώστε να συνεχιστεί εκείνη η επιτυχία, που σε πανευρωπαϊκό επίπεδο αποτελεί τη μεγαλύτερη επιτυχία που έχει σημειώσει ποτέ εθνική ομάδα στο βόλεϊ. Λίγοι όμως το γνωρίζουν και πιο λίγοι τη θυμούνται. Να σας θυμίσουμε ποια παιδιά ήταν σε εκείνη την ομάδα με προπονητή τον Νίκο Νεόφυτο;
Ήταν οι Τερζής, Βαρδής, Καλαϊτζίδης, Καριπίδης, Πέτρογλου, Ουτζής, Θεοχαρίδης, Τοπαλίδης, Μηνούδης, Μπέλλος, Ζλατιλίδης και Χατζηπροδρόμου. Σήμερα από αυτούς παίζουν βασικοί στην Α1 οι Τερζής, Μηνούδης, Καλαϊτζίδης, ο Καριπίδης είναι χωρίς ομάδα και ο Πέτρογλου στο Μπαχρέιν.
Ελάχιστοι αθλητές από εκείνη την ομάδα έφτασαν μέχρι την Εθνική Ανδρών. Κάποιοι μάλιστα ξεχάστηκαν για αρκετά χρονιά, σκούπιζαν τους πάγκους ομάδων της Α1 βλέποντας δεκάδες μέτριους ξένους να αγωνίζονται στις θέσεις τους και ελάχιστοι είχαν μια δεύτερη ευκαιρία, στη δύση πλέον της καριέρας τους.
Δεκατρία χρόνια περιμέναμε να δούμε την Εθνική ομάδα Παίδων σε τελική φάση ευρωπαϊκού πρωταθλήματος και όπως τουλάχιστον λένε αυτοί που έχουν ζήσει αυτά τα παιδιά δεν είναι μια τυχαία φουρνιά αθλητών. «Κάθε αθλητής είναι μια ιδιαίτερη και δυνατή προσωπικότητα μέσα και έξω από το γηπέδο. Ξεχωρίζουν αμέσως και γι αυτό κάνουν τη διαφορά», λέει ο προπονητής τους Μάκης Δημητριάδης.
Μέλος της θρυλικής ομάδας του '87 κι ο ίδιος γνωρίζει καλά τα μυστικά αλλά και τις ικανότητες των παιδιών. Το εντυπωσιακό είναι πως και ο Δημητριάδης επιλέχθηκε και υποστηρίχθηκε από τον προπονητή της ομάδας του '87 και υπεύθυνο της Επιτροπής Ανάπτυξης την τελευταία διετία Θανάση Μαργαρίτη, ο οποίος όμως οδηγήθηκε στην έξοδο από τη σημερινή διοίκηση της ΕΟΠΕ του Αχιλλέα Μαυρομάτη.
Στην έξοδο θα οδηγούνταν και οι δύο σημερινοί προπονητές των συγκεκριμένων εθνικών συγκροτημάτων. «Λόγω των άμεσων υποχρεώσεων που έχουν οι εθνικές ομάδες Παίδων και Κορασίδων, παραμένουν προπονητές στα δύο συγκροτήματα ο Μάκης Δημητριάδης και η Καρολίνα Μπαρζούκα», έγραφε το σάιτ της ΕΟΠΕ στις 25 Σεπτεμβρίου. Με άλλα λόγια, αν δεν ήταν τόσο κοντά τα προκριματικά θα τους είχαν στείλει σπίτια τους…
Οι επιλογές των παιδιών που βρίσκονται σήμερα στον προκριματικό όμιλο της Αυστρίας δεν είναι τυχαίες. Όπως αποδεικνύεται όταν υπάρχει πρόγραμμα και μεράκι τα φυτώρια δεν αργούν να ανθίσουν και να δώσουν καρπούς. Ο μύθος πως «δεν υπάρχουν παιδιά» δεν αληθεύει. Παιδιά υπάρχουν, αρκεί να υπάρξουν οι σωστοί παράγοντες που να έχουν ενιαία πολιτική χωρίς σκοπιμότητες και ψηφοθηρικά κριτήρια. Το βόλεϊ είναι «ένα, αδιαίρετο και ενιαίο» και δεν έχει σχέση ούτε με κυβερνητικές πρακτικές ούτε με πολιτικά παιχνίδια.
Από την άλλη, όσο κι αν φαίνεται παράδοξο η οικονομική κρίση βοηθάει τα νέα παιδιά, αφού τους δίνονται ευκαιρίες στις ομάδες που μην έχοντας την οικονομική δυνατότητα επενδύουν στο νέο αίμα. Σε άλλες εποχές τα παιδιά αυτά δεν θα είχαν ευκαιρίες στους συλλόγους τους και θα γυάλιζαν πάγκους, ωστόσο ορισμένοι από αυτούς όπως οι Κουμεντάκης, Δαλακούρας, Κωνσταντινίδης του Εθνικού Αλεξανδρούπολης, ο Κοκκινάκης του Ολυμπιακού και ο Τζιουμάκας του Ηρακλή έχουν σημαντικές εμπειρίες από αγώνες της Α1. Έχουν μετρήσει τις δυνάμεις τους, έχουν αποκτήσει αυτοπεποίθηση κι αυτό φαίνεται στο γήπεδο.
Την τελευταία δεκαετία δεν έγιναν αυτά που έπρεπε στην ανάπτυξη και στην υποδομή. Το σύστημα ανάδειξης και προώθησης ταλέντων υπολειτουργούσε και η σημερινή διοίκηση της ΕΟΠΕ θα πρέπει να αφήσει τις μικροπολιτικές και να επενδύσει στους ανθρώπους που με τις προσπάθειές τους αναδείχθηκε τόσο αυτή η ομάδα των Παίδων όσο και αυτή των Κορασίδων που επίσης πατάει με το ένα πόδι στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.
Σημειώστε δε, πως οι τελικές φάσεις και των δύο διοργανώσεων θα γίνουν στην Τουρκία. Από 16 έως 24 Απριλίου για τα αγόρια και 30 Απριλίου με 8 Μαΐου για τα κορίτσια. Τα τελευταία δέκα χρόνια οι Τούρκοι έχουν δώσει μεγάλη έμφαση στις εθνικές ομάδες υποδομής, ενώ με σημαντικό κόστος για τους συλλόγους τους έχουν περιορίσει σε τρεις τους ξένους που αγωνίζονται στην Α1. Τα λέγαμε και τον Σεπτέμβριο, όταν η Τουρκία μας απέκλεισε από τα τελικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Ανδρών. Είναι σίγουρο ότι χρειάζονται θυσίες και υπομονή.
Για να μη χαθούν και πάλι τα παιδιά της σημερινής Εθνικής Παίδων και τα κορίτσια της Εθνικής Κορασίδων θα πρέπει να προσεχθούν ιδιαίτερα και η ΕΟΠΕ σε συνεργασία με την ΕΣΑΠ να δώσουν κίνητρα στους συλλόγους, ώστε τα παιδιά αυτά να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Ακόμα και μέχρι τις τελικές φάσεις που θα γίνουν τον Απρίλιο στην Τουρκία θα χρειαστούν θυσίες, προετοιμασία και κυρίως πολλά φιλικά, ώστε τα παιδιά να πάνε στα τελικά όσο το δυνατόν με περισσότερα εφόδια. Αφού αποτύχαμε στους «μεγάλους» ας προσέξουμε τους «μικρούς».
Πάμε λίγο στον Παναθηναϊκό. Ο Ρισβάς το έχει πάρει «ζεστά» το πράγμα στον Παναθηναϊκό κι όπως φαίνεται δείχνει αποφασισμένος να πετύχει έργο στο εξάμηνο που θα διαρκέσει η θητεία του, ώστε είτε να μπορέσει να ζητήσει και πάλι την ψήφο των μελών του συλλόγου ή να περάσει στην ιστορία ως ο πιο «σύντομος» αλλά επιτυχημένος πρόεδρος.
Η επιστροφή της Ελευθερίας Χατζηνίκου, η απόκτηση του Μαρτσέλο Σάκι και η κινητικότητα που υπάρχει με τον Κώστα Χριστοφιδέλη δεν είναι τυχαίες. Όπως φαίνεται υπάρχουν εγγυήσεις αλλά και η βοήθεια των Βασίλη Πιστιόλη, Νίκου Πλυτά που έχουν καλές σχέσεις με τους αθλητές και τις αθλήτριες. Παραφωνία, η δημοσιότητα που πήρε το θέμα του Χριστοφιδέλη. Μπορεί ο Άρης να πέρασε στο «ντούκου» τον Κουβανό Σιριάνις (κατέθεσε συμβόλαιο στην ΕΣΑΠ πριν από τη λήξη της τιμωρίας του για χρήση απαγορευμένης ουσίας) αλλά η υπόθεση του Χριστοφιδέλη είναι άλλο… φρούτο και ίσως να μην είναι και τόσο εύκολη όσο φαίνεται.
Στον Ολυμπιακό αναζητούν πασαδόρο και κάνουν μεγάλη προσπάθεια για να κλείσουν τον Μαρτσέλο πριν από το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό την επόμενη Κυριακή στη Γλυφάδα όπου πιθανότατα να μην αγωνιστεί ο Δημήτρης Τζούριτς μετά τον τραυματισμό του (έπαθε διάστρεμμα στην προπόνηση της Παρασκευής).
Θα έχει πλάκα πάντως να δούμε τον Μαρτσέλο και πάλι στη Γλυφάδα, αλλά με την ερυθρόλευκη φανέλα και κόντρα στην παλιά του ομάδα. Το πιο «αστείο» είναι πως η προσφορά του Ολυμπιακού είναι στα 20.000 ευρώ για μισή σεζόν, όταν ο Βλάσης πριν από τρία χρόνια του έδινε στον Παναθηναϊκό 220.000 ευρώ. Καταλάβατε γιατί βουλιάξαμε;
Πηγή: gazzetta.gr
