Σαν λάτρης του βόλεϊ και νοσταλγός της εποχής που το άθλημα ήκμαζε παρότι έχω αποσυρθεί από την ενεργό δράση της προπονητικής και ζω με τις αναμνήσεις της παλιάς καλής εποχής, δεν άντεξα και αποφάσισα να γράψω δημόσια μερικές απορίες, που μήνες τώρα με βασανίζουν μήπως και κάποιος που είναι περισσότερο μέσα στα πράγματα βγει και μου τις λύσει.Έχουμε και λέμε λοιπόν :
1η απορία
Δεκέμβριος 2008, λίγες βδομάδες μετά τις αναπληρωματικές εκλογές της Ε.Ο.ΠΕ κυκλοφορεί το περιοδικό κόουτς, μια φιλόδοξη προσπάθεια που η υλοποίηση της ήταν το όνειρο ετών !! Μια προσπάθεια που ήλθε να αγκαλιάσει όλο το βόλεϊ και να ενώσει τον κόσμο του.
Και επειδή στην Ελλάδα ΟΛΑ πρέπει να τα αποδεικνύεις για να γίνεις πιστευτός αναδημοσιεύω αποσπάσματα από το editorial του πρώτου τεύχους απο το κείμενο τόσο του Προέδρου του Σ.Ε.Π.ΠΕ κ Κ. Χαριτωνίδη όσο και του κ. Σ. Βασιλάτου που είχε την επιμέλεια της έκδοσης του περιοδικού.
Στην αρχή του editorial του πρώτου τεύχους έγραφε κ. Κώστας Χαριτωνίδης:
Το όνειρο τόσων ετών για τη δημιουργία ενός περιοδικού που θα επιμορφώνει με τη δημοσίευση επιστημονικών άρθρων και θα προβάλει όλα όσα αφορούν τον χώρο μας, επιτέλους γίνεται πραγματικότητα με την έκδοση του «κόουτς». Ένα περιοδικό, που θα αγκαλιάσει όλο το φάσμα των Ελλήνων προπονητών. Ένα περιοδικό, όπου θα βρίσκει ο Έλληνας προπονητής ενημέρωση για ειδικά θέματα, αλλά παράλληλα θα έχει πληροφόρηση από την επικαιρότητα, την ελληνική και διεθνή. Ένα περιοδικό, που πραγματικά θα είναι κόσμημα για τον Έλληνα προπονητή, αλλά και για τον αθλητή, τον παράγοντα, τον διαιτητή και όλους τους φίλους του βόλεϊ.
Από την πλευρά του Σπύρος Βασιλάτος στο τέλος του δικού του editorial έγραφε :
Αυτό που θέλω να ξεκαθαρίσω και νομίζω πως το επιβεβαιώνει η στάση που κράτησα ως υπεύθυνος του «Volley Ball», είναι ότι το «κόουτς» θα αγκαλιάσει τους πάντες, δίχως αποκλεισμούς, μνησικακίες, πολιτικαντίστικες τακτικές και όποια λάθη γίνουν στην πορεία θα είναι πραγματικά λάθη ή παραλείψεις, χωρίς καμιά σκοπιμότητα. Άλλωστε, το βόλεϊ δεν έχει την πολυτέλεια να αποκλείει άτομα που θέλουν να προσφέρουν, ούτε να κάνει διαχωρισμούς σε «δικούς μας» και «εχθρούς».
Το πλήρες κείμενο φυσικά ο καθένας μπορεί να το διαβάσει αφού το περιοδικό στελνόταν ταχυδρομικά σε περισσότερα από 3.000 άτομα.
Μάιος 2010, Ο μήνας της «επανάστασης στο Ελληνικό βόλεϊ», ο μήνας που αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία στο άθλημα μετά την παραίτηση Προσαλίκα και εν συνέχεια με την παραίτηση όλου του υπόλοιπου Δ.Σ στη «Γενική Συνέλευση της ντροπής», ο μήνας που επιτέλους έπεσε η Βαστίλλη...
Ιανουάριος 2011, Οκτώ μήνες χωρίς το περιοδικό κόουτς... Το όνειρο τόσων ετών έσβησε ; ΟΧΙ ; Γιατί ποτέ δεν υπήρξε.. Το περιοδικό ξεκίνησε με πρόσχημα την εκπλήρωση του ονείρου τόσων ετών αλλά στη πραγματικότητα ξεκίνησε για να βγάλει κάποιους από τον εφιάλτη που έβλεπαν λόγω της διακυβέρνησης της Ε.Ο.ΠΕ από τον συνάδελφο μας Στέλιο Προσαλίκα και να διαψεύσει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τον ... γκουρού της αθλητικής δημοσιογραφίας κ. Σπύρο Βασιλάτο που ευαγγελιζόταν ένα περιοδικό που θα αγκάλιαζε τους πάντες, δίχως πολιτικάντικες τακτικές και χωρίς να κάνει διαχωρισμούς σε «δικούς μας και εχθρούς»
Το περιοδικό δε έχει πλέον λόγο ύπαρξης ; οι Έλληνες προπονητές τα έμαθαν όλα και είναι ενημερωμένοι για τα πάντα ; Αν είναι έτσι ; Μπράβο στον κλάδο μας !!!
2η απορία
Την εποχή που «βασίλευε» ο κ. Θανάσης θα τολμούσε κάποιος ή κάποιοι να στήσουν ένα μικρομάγαζο λίγα μέτρα πιο μακριά από τα γραφεία τις Ε.Ο.ΠΕ, στο άλλο στενό και να εκδώσουν ένα τέτοιο περιοδικό ; Μάλλον όχι ε ; Γιατί θα πήγαιναν κουτρουβαλώντας όλη την Συγγρού μέχρι το Φάληρο για να πέσουν στη θάλασσα και να γλιτώσουν, όπως έπεφταν οι πρόγονοι μας στη «Μικρασιατική Καταστροφή»
3η απορία
Μέσα στα 6 τεύχη που εκδόθηκαν, μέσα σε 18 μήνες, μέσα σε σύνολο 360 σελίδων, ο Πρόεδρος της Ανάπτυξης της Ε.Ο.ΠΕ κ Θανάσης Μαργαρίτης δεν είχε τίποτα να πει για αυτήν, για τους στόχους και το όραμα του; Μήπως επειδή είναι από τους ελάχιστους αχρωμάτιστους που αγαπάνε πραγματικά το άθλημα ; Μήπως υπάρχουν πολλοί που ποτέ δεν χώνεψαν ότι όργωσε όλη την Ελλάδα μαζί με τους συνεργάτες του για να φτιάξουν κάτι που σήμερα όλοι καμαρώνουν και προσπαθούν να καπηλευτούν την επιτυχία της Εθνικής Παίδων και Κορασίδων σαν να ήταν δικιά τους ;
4η απορία
Μήπως κάποιοι, οι συνήθεις γνωστοί – άγνωστοι, θα έπρεπε να ντρέπονται γιατί με την μικροπολιτική που ακολουθούν με κεντρικό άξονα την αυτοπροβολή τους κρατάνε το άθλημα «μικρό» για να μπορούν έτσι να το ελέγχουν ; Μήπως πρέπει ΟΛΟΙ να ξυπνήσουμε, να ενημερωθούμε για την πραγματικότητα και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας μήπως και βγούμε από το σκοτάδι ; Μήπως ... μήπως... μήπως ;;
Αν ξέρει κανείς ας μου λύσει τις απορίες μου.
Νοσταλγός του βόλεϊ
ΠΗΓΗ : www.liberovolley11.blogspot.com
