Έχοντας ζήσει τον δικό του θρίαμβο ως αθλητής με την Εθνική ομάδα των ανδρών το 1987 και το χάλκινο μετάλλιο στη Γάνδη, ο Μάκης Δημητριάδης, βρισκόμενος πλέον στο πόστο του Ομοσπονδιακού προπονητή της Εθνικής Παίδων, ήταν από τους πρωτομάστορες της μεγάλης πρόκρισης στα τελικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, μέσω της 2ης θέσης στον προκριματικό όμιλο της Αυστρίας. Η συνεργασία του με τα τμήματα ανάπτυξης ξεκίνησε το 2008 ως βοηθός του Γιώργου Καραβιδόπουλου σε Παίδες και Έφηβους και για την πορεία του αυτή, τις επιτυχίες και το μέλλον της Εθνικής παίδων, μίλησε στο www.volleyball.gr.
Στις αρχές του 2009 η Εθνική Παίδων πάλεψε στο αντίστοιχο τουρνουά πρόκρισης στο Βέλγιο, αλλά την έχασε στις λεπτομέρειες. Ως βοηθός στην Εθνική Εφήβων πανηγύρισε την πρόκριση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2009 και από την άνοιξη του 2009 αποτελεί τον πρώτο προπονητή στην Παίδων, με την οποία το καλοκαίρι του 2010 πήρε το χρυσό στο βαλκανικό, ακολούθησε το… ζέσταμα με το χρυσό στο διεθνές τουρνουά της Ισπανίας και το αποκορύφωμα με την πρόκριση στα τελικά του Euro.
Στις αρχές του 2009 η Εθνική Παίδων πάλεψε στο αντίστοιχο τουρνουά πρόκρισης στο Βέλγιο, αλλά την έχασε στις λεπτομέρειες. Ως βοηθός στην Εθνική Εφήβων πανηγύρισε την πρόκριση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2009 και από την άνοιξη του 2009 αποτελεί τον πρώτο προπονητή στην Παίδων, με την οποία το καλοκαίρι του 2010 πήρε το χρυσό στο βαλκανικό, ακολούθησε το… ζέσταμα με το χρυσό στο διεθνές τουρνουά της Ισπανίας και το αποκορύφωμα με την πρόκριση στα τελικά του Euro.
Μέσα από όλη αυτή την πορεία, ποια είναι η πιο έντονη στιγμή που έχει χαραχτεί βαθιά μέσα σας;
«Η πρόκριση στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα με την Εθνική Εφήβων το 2009 ήταν τεράστια στιγμή. Με την σημερινή ομάδα όμως, το χρυσό που πήραμε στο Βαλκανικό το καλοκαίρι του 2010 ήταν επίσης πολύ μεγάλη στιγμή γιατί ήρθε σε μία σημαντική διοργάνωση κόντρα σε ισχυρές ομάδες. Ουσιαστικά από τότε καταλάβαμε ότι αυτή η ομάδα μπορεί το κάτι παραπάνω. Μετά ήρθε το χρυσό στην Ισπανία και το αποκορύφωμα ήταν η πρόκριση στο Euro. Σήμερα, μπορώ να πω ότι αυτή ήταν πιο σημαντική στιγμή».
«Η πρόκριση στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα με την Εθνική Εφήβων το 2009 ήταν τεράστια στιγμή. Με την σημερινή ομάδα όμως, το χρυσό που πήραμε στο Βαλκανικό το καλοκαίρι του 2010 ήταν επίσης πολύ μεγάλη στιγμή γιατί ήρθε σε μία σημαντική διοργάνωση κόντρα σε ισχυρές ομάδες. Ουσιαστικά από τότε καταλάβαμε ότι αυτή η ομάδα μπορεί το κάτι παραπάνω. Μετά ήρθε το χρυσό στην Ισπανία και το αποκορύφωμα ήταν η πρόκριση στο Euro. Σήμερα, μπορώ να πω ότι αυτή ήταν πιο σημαντική στιγμή».
Πλέον νιώθετε δικαιωμένος, υπερήφανος, ποιο είναι το συναίσθημα που σας διακατέχει;
«Μάλλον δικαιωμένος αισθάνομαι. Πιστέψαμε στα παιδιά, όλοι όσοι το οργανώσαμε. Υπήρξαν δύσκολες στιγμές και σκαμπανεβάσματα, αλλά στο τέλος καταφέραμε να επανέλθει η Ελλάδα στα μεγάλα γεγονότα. Είναι μια δικαίωση της δουλειάς που κάναμε με όλα τα παιδιά και τους συνεργάτες. Αξίζουν συγχαρητήρια στον βοηθό μου τον Σπύρο Νικολάκη, τον στατιστικολόγο Γιώργο Σομπόνη, τον φυσιοθεραπευτή Γιώργο Πεντέρη, φυσικά στον Γιώργο Καραβιδόπουλο και στους παράγοντες που βρέθηκαν όλο αυτό το διάστημα κοντά μας. Ήταν μια συνολική δουλειά».
«Μάλλον δικαιωμένος αισθάνομαι. Πιστέψαμε στα παιδιά, όλοι όσοι το οργανώσαμε. Υπήρξαν δύσκολες στιγμές και σκαμπανεβάσματα, αλλά στο τέλος καταφέραμε να επανέλθει η Ελλάδα στα μεγάλα γεγονότα. Είναι μια δικαίωση της δουλειάς που κάναμε με όλα τα παιδιά και τους συνεργάτες. Αξίζουν συγχαρητήρια στον βοηθό μου τον Σπύρο Νικολάκη, τον στατιστικολόγο Γιώργο Σομπόνη, τον φυσιοθεραπευτή Γιώργο Πεντέρη, φυσικά στον Γιώργο Καραβιδόπουλο και στους παράγοντες που βρέθηκαν όλο αυτό το διάστημα κοντά μας. Ήταν μια συνολική δουλειά».
Ποιες δυσκολίες χρειάστηκε να ξεπεράσετε στη διάρκεια που είστε στην Εθνική;
«Το σίγουρο είναι ότι όλους μας δυσκόλεψε η διοικητική αλλαγή γιατί υπήρξαν τριγμοί σε όλο το οικοδόμημα. Ωστόσο, δουλέψαμε απερίσπαστοι και κάναμε όσο το δυνατό καλύτερα τη δουλειά μας, χωρίς να ασχοληθήκαμε με οτιδήποτε άλλο. Ήταν τόσο μεγάλη η επιθυμία και η προσωπικότητα των παιδιών που δεν επηρεάστηκαν από τίποτα. Όμως, η γενικότερη εικόνα του βόλεϊ σήμερα, συνολικά με όσα συμβαίνουν στους συλλόγους ακόμα και σε επίπεδο Α1 τους επηρεάζει. Επίσης, με τον νέο νόμο καταργήθηκαν τα κίνητρα από τις διακρίσεις με τις Εθνικές ομάδες. Πρέπει να το δει αυτό η Ομοσπονδία και να κάνει προτάσεις προς την Πολιτεία».
«Το σίγουρο είναι ότι όλους μας δυσκόλεψε η διοικητική αλλαγή γιατί υπήρξαν τριγμοί σε όλο το οικοδόμημα. Ωστόσο, δουλέψαμε απερίσπαστοι και κάναμε όσο το δυνατό καλύτερα τη δουλειά μας, χωρίς να ασχοληθήκαμε με οτιδήποτε άλλο. Ήταν τόσο μεγάλη η επιθυμία και η προσωπικότητα των παιδιών που δεν επηρεάστηκαν από τίποτα. Όμως, η γενικότερη εικόνα του βόλεϊ σήμερα, συνολικά με όσα συμβαίνουν στους συλλόγους ακόμα και σε επίπεδο Α1 τους επηρεάζει. Επίσης, με τον νέο νόμο καταργήθηκαν τα κίνητρα από τις διακρίσεις με τις Εθνικές ομάδες. Πρέπει να το δει αυτό η Ομοσπονδία και να κάνει προτάσεις προς την Πολιτεία».
Τις τελευταίες ημέρες πολλά ειπώθηκαν και γράφτηκαν, ότι αυτή η Εθνική είναι δημιούργημα του Μαργαρίτη, ότι ανήκει στον Δημητριάδη, ότι τα εύσημα ανήκουν στη πρώην ή στην νυν διοίκηση της Ε.Ο.ΠΕ. κλπ. Εσείς πως το εισπράττετε αυτό;
«Άποψή μου είναι ότι η Εθνική δεν ανήκει σε κανένα, παρά μόνο στην πατρίδα, την οποία υπηρετούμε όλοι. Είμαι ενάντια στην προσωποποίηση. Ορισμένα πράγματα πρέπει να αναγνωρίζονται, όπως η πραγματικά καλή οργάνωση πέτυχε ο κ. Μαργαρίτης, η δουλειά που έκανε το τεχνικό επιτελείο, τα σωματεία και οι διοικήσεις. Όλοι έχουν μερίδιο στις επιτυχίες. Αυτό που προέχει όμως είναι να υπάρξει συνέχεια στο πλάνο. Να μπει το ελληνικό βόλεϊ πάνω από όλα και από όλους. Τότε θα τα καταφέρουμε. Η ανάπτυξη πάνω από όλα».
Όταν αναλάβατε πιστεύατε ότι η Εθνική είχε τις δυνατότητες για να βρεθεί στην τελική φάση μια μεγάλης διοργάνωσης;
«Όταν ανέλαβα πίστευα ότι μπορούσα να πετύχω, με βάση τις ικανότητές μου. Δεν αμφισβήτησα, ούτε αμφέβαλα ποτέ για τη δουλειά που γινόταν και πιο πριν. Από την αρχή, όμως, ήμουν σίγουρος ότι αυτά τα παιδιά έχουν μεγάλες δυνατότητες και φάνηκε από το αποτέλεσμα και μπορεί να υπάρξει ακόμα μεγαλύτερη βελτίωση. Μακάρι κάποια στιγμή να δημιουργήσουμε μια ελληνική σχολή βόλεϊ. Μιλάμε για τους Σέρβους, τους Ρώσους, τους Βούλγαρους, γιατί να μην έχουμε κι εμείς τη δική μας, όπου επιλεγμένοι προπονητές θα εκπαιδεύονται και θα επιμορφώνονται πάνω σε διεθνή πρότυπα».
«Όταν ανέλαβα πίστευα ότι μπορούσα να πετύχω, με βάση τις ικανότητές μου. Δεν αμφισβήτησα, ούτε αμφέβαλα ποτέ για τη δουλειά που γινόταν και πιο πριν. Από την αρχή, όμως, ήμουν σίγουρος ότι αυτά τα παιδιά έχουν μεγάλες δυνατότητες και φάνηκε από το αποτέλεσμα και μπορεί να υπάρξει ακόμα μεγαλύτερη βελτίωση. Μακάρι κάποια στιγμή να δημιουργήσουμε μια ελληνική σχολή βόλεϊ. Μιλάμε για τους Σέρβους, τους Ρώσους, τους Βούλγαρους, γιατί να μην έχουμε κι εμείς τη δική μας, όπου επιλεγμένοι προπονητές θα εκπαιδεύονται και θα επιμορφώνονται πάνω σε διεθνή πρότυπα».
Που μπορεί να φτάσει αυτή η ομάδα; Τα τελικά της Τουρκίας είναι ένα νέο στοίχημα - πρόκληση;
«Φυσικά, αυτή είναι η εξέλιξη. Στόχος είναι η εξάδα που οδηγεί στο Παγκόσμιο. Γενικότερος στόχος μιας ομάδας που έχει χαρακτήρα και ποιότητα είναι οι επιτυχίες. Ελπίζω ότι θα συζητάμε για αρκετά χρόνια τις επιτυχίες που θα φέρνει αυτή την ομάδα».
«Φυσικά, αυτή είναι η εξέλιξη. Στόχος είναι η εξάδα που οδηγεί στο Παγκόσμιο. Γενικότερος στόχος μιας ομάδας που έχει χαρακτήρα και ποιότητα είναι οι επιτυχίες. Ελπίζω ότι θα συζητάμε για αρκετά χρόνια τις επιτυχίες που θα φέρνει αυτή την ομάδα».
Υπάρχει όμως, ένα κακό προηγούμενο στην εξέλιξη των Εθνικών Παίδων - Εφήβων, που λέει ότι σπάνια φτάνουν να χαρίσουν ανάλογες επιτυχίες στην ανδρών. Και κάπου εδώ αναρωτιόμαστε αν τελικά πρέπει να χαιρόμαστε με τις επιτυχίες στην ανάπτυξη, ή αν τελικά επιτυχία θα πρέπει να θεωρείται η μετέπειτα ενίσχυση της ανδρών…
«Όλη η δουλειά που γίνεται σε παίδες και έφηβους έχει απώτερο στόχο μετέπειτα ενίσχυση της Εθνικής ανδρών. Υπάρχει μια πυραμίδα που ξεκινάει από την ανάπτυξη και φτάνει στην κορυφή όπου είναι τοποθετημένη η Εθνική ανδρών. Εδώ, όμως, θα μου επιτρέψετε να πως ότι ο Ομοσπονδιακός προπονητής των ανδρών πρέπει να δίνει τις γενικότερες κατευθύνσεις δουλειάς. Προσωπικά, όσο βρισκόταν ο κ. Μέιφορθ στην Εθνική ανδρών δεν είχα καμία συνεργασία μαζί του. Ήμασταν εντελώς αποκομμένοι από τη δουλειά της Εθνικής ανδρών. Ειλικρινά περίμενα να έχουμε συμμετοχή στο πλάνο και να υπάρχει ανατροφοδότηση. Καταλαβαίνω ότι υπήρχαν έντονες υποχρεώσεις της Εθνικής ανδρών, αλλά περίμενα μεγαλύτερη επαφή και ήλπιζα να δω στην πράξη κάποια πράγματα από την περίφημη αμερικάνικη σχολή. Όσον αφορά στους αθλητές που δεν φτάνουν να επιτύχουν στην εθνική ανδρών, δεν ισχύει απόλυτα, αλλά έχει βάση πραγματικότητας. Βλέπετε, ποτέ δεν μπορεί να προβλέψεις 100% την εξέλιξη του αθλητή. Όμως, οι επιτυχίες στις μικρές Εθνικές δίνουν αυτοπεποίθηση, προβολή, ελπίδα, αλλά και κίνητρο στους νεαρούς αθλητές για να συνεχίσουν. Να αποκτήσουν μεγαλύτερη βάση και ποιότητα. Είναι και θέμα οργάνωσης, δεν νομίζω ότι φταίνε οι αθλητές…».
«Όλη η δουλειά που γίνεται σε παίδες και έφηβους έχει απώτερο στόχο μετέπειτα ενίσχυση της Εθνικής ανδρών. Υπάρχει μια πυραμίδα που ξεκινάει από την ανάπτυξη και φτάνει στην κορυφή όπου είναι τοποθετημένη η Εθνική ανδρών. Εδώ, όμως, θα μου επιτρέψετε να πως ότι ο Ομοσπονδιακός προπονητής των ανδρών πρέπει να δίνει τις γενικότερες κατευθύνσεις δουλειάς. Προσωπικά, όσο βρισκόταν ο κ. Μέιφορθ στην Εθνική ανδρών δεν είχα καμία συνεργασία μαζί του. Ήμασταν εντελώς αποκομμένοι από τη δουλειά της Εθνικής ανδρών. Ειλικρινά περίμενα να έχουμε συμμετοχή στο πλάνο και να υπάρχει ανατροφοδότηση. Καταλαβαίνω ότι υπήρχαν έντονες υποχρεώσεις της Εθνικής ανδρών, αλλά περίμενα μεγαλύτερη επαφή και ήλπιζα να δω στην πράξη κάποια πράγματα από την περίφημη αμερικάνικη σχολή. Όσον αφορά στους αθλητές που δεν φτάνουν να επιτύχουν στην εθνική ανδρών, δεν ισχύει απόλυτα, αλλά έχει βάση πραγματικότητας. Βλέπετε, ποτέ δεν μπορεί να προβλέψεις 100% την εξέλιξη του αθλητή. Όμως, οι επιτυχίες στις μικρές Εθνικές δίνουν αυτοπεποίθηση, προβολή, ελπίδα, αλλά και κίνητρο στους νεαρούς αθλητές για να συνεχίσουν. Να αποκτήσουν μεγαλύτερη βάση και ποιότητα. Είναι και θέμα οργάνωσης, δεν νομίζω ότι φταίνε οι αθλητές…».
Όσο καιρό δουλεύετε στις Εθνικές σας έδειξαν κάποιο πλάνο ανάπτυξης;
«Το αν σχεδιάστηκε κάποιο συγκεκριμένο πλάνο ανάπτυξης το γνωρίζουν η διοίκηση και οι αρμόδιες επιτροπές. Ίσως και να είχε δημιουργηθεί, αλλά να πέρασε σε δεύτερη φάση λόγω των υποχρεώσεων της Εθνικής ανδρών. Προσωπικά δεν το γνωρίζω, όπως και το αν θα είμαι προπονητής της Εθνικής στη συνέχεια. Εγώ έχω δώσει γραπτώς τις προτάσεις και τους προβληματισμούς μου».
«Το αν σχεδιάστηκε κάποιο συγκεκριμένο πλάνο ανάπτυξης το γνωρίζουν η διοίκηση και οι αρμόδιες επιτροπές. Ίσως και να είχε δημιουργηθεί, αλλά να πέρασε σε δεύτερη φάση λόγω των υποχρεώσεων της Εθνικής ανδρών. Προσωπικά δεν το γνωρίζω, όπως και το αν θα είμαι προπονητής της Εθνικής στη συνέχεια. Εγώ έχω δώσει γραπτώς τις προτάσεις και τους προβληματισμούς μου».
Εν τέλει, θα δούμε ή όχι στο μέλλον αθλητές, όπως οι Γκιούρδας, Ντράγκοβιτς, Σαμαράς, Χατζηαντωνίου, Κράβαρικ, Τσακιρόπουλος κτλ;
«Το μόνο σίγουρο είναι ότι από αυτά τα παιδιά κάποιοι θα καταφέρουν να φτάσουν ή και να ξεπεράσουν το επίπεδο των συγκεκριμένων μεγάλων αθλητών που αναφέρετε. Και δεν θα μου κάνει έκπληξη αν αναδειχτούν ορισμένα πολύ ελπιδοφόρα παιδιά που δεν βρίσκονταν καν στην 12άδα της Εθνικής παίδων που πήρε την πρόκριση. Μέσω των συγκεντρωτικών και των μετρήσεων που γίνονται τα τελευταία χρόνια υπάρχουν στοιχεία περίπου 150 επίλεκτων αθλητών από όλες τις περιφέρειες που πρέπει να αξιοποιηθούν. Για παράδειγμα, στην Κρήτη πήγα δύο φορές και μου είπαν ότι ποτέ στο παρελθόν δεν είχε επισκεφτεί το μέρος τους Ομοσπονδιακός τεχνικός. Πρέπει να γίνεται σωστά η διαδικασία ώστε να μην υπάρχει αίσθημα αδικίας σε κανέναν».
«Το μόνο σίγουρο είναι ότι από αυτά τα παιδιά κάποιοι θα καταφέρουν να φτάσουν ή και να ξεπεράσουν το επίπεδο των συγκεκριμένων μεγάλων αθλητών που αναφέρετε. Και δεν θα μου κάνει έκπληξη αν αναδειχτούν ορισμένα πολύ ελπιδοφόρα παιδιά που δεν βρίσκονταν καν στην 12άδα της Εθνικής παίδων που πήρε την πρόκριση. Μέσω των συγκεντρωτικών και των μετρήσεων που γίνονται τα τελευταία χρόνια υπάρχουν στοιχεία περίπου 150 επίλεκτων αθλητών από όλες τις περιφέρειες που πρέπει να αξιοποιηθούν. Για παράδειγμα, στην Κρήτη πήγα δύο φορές και μου είπαν ότι ποτέ στο παρελθόν δεν είχε επισκεφτεί το μέρος τους Ομοσπονδιακός τεχνικός. Πρέπει να γίνεται σωστά η διαδικασία ώστε να μην υπάρχει αίσθημα αδικίας σε κανέναν».
Πηγή: www.volleyball.gr
