ΜΑΡΙΑ ΝΟΜΙΚΟΥ ; ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΒΟΛΕΪ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

Που βρίσκομαι;

Της: Μαρίας Νομικού
Η Μαρία Νομικού μας στέλνει το πρώτο της post από τη Νοβάρα κατατέτοντας τις σκέψεις και τις εμπειρίες της από τη στιγμή που της έγινε η πρόταση να αγωνιστεί στον κορυφαίο ιταλικό σύλλογο μέχρι και σήμερα. Απολαύστε την...

Κατ΄αρχήν συγχαρητήρια για την προσπάθεια που κάνετε στο volleynews.gr Ακόμα και οι Ιταλοί το παρακολουθούν καθημερινά για να μαθαίνουν τα νέα από το ελληνικό βόλεϊ. Σας εύχομαι τα καλύτερα... 

Η απόφαση μου ήδη είχε παρθεί και ανακοινωθεί στους ανθρώπους και τις συμπαίκτριες μου στον Ηρακλή Κηφισιάς.

Με τον μάνατζερ της Γιάννη Κυριαζόπουλο

Η πρόταση από μια ομάδα της Α1 Ιταλίας που τερμάτισε τέταρτη την περσινή σαιζόν δεν με άφησε ασυγκίνητη, καθώς θα μου δινόταν η ευκαιρία σε τέτοια μικρή ηλικία να.... “σπουδάσω” το άθλημα που αγαπώ.

Όλα γύριζαν στο μυαλό πολύ γρήγορα....και ήμουν λίγο μπερδεμένη...κάτι έπρεπε να κάνω ....!!! Απαραίτητα: Μίνι διακοπές & ξεκούραση για λίγες ημέρες.... καθώς από την ημέρα που τελείωσα το πρωτάθλημα, έκανα συνεχώς προπονήσεις ή θα διάβαζα για τις πανελλήνιες. 

Για πότε πέρασαν οι μέρες δεν το κατάλαβα...

Βρισκόμουν ήδη μέσα στο αεροπλάνο ξεκινώντας το ταξίδι μου...

Κάποια συναισθήματα άρχισαν να γίνονται εντονότερα...

Λίγο Φόβος ....καθώς έφευγα από το μέρος που μεγάλωσα και έζησα,  μην γνωρίζοντας ούτε τη γλώσσα ούτε τη νοοτροπία των ανθρώπων, πηγαίνοντας σε μια ξένη χώρα απλά για να δουλέψω και για να ακολουθήσω το όνειρό μου.

Λίγο Αγωνία ....θα κατάφερνα να αντεπεξέλθω ?? στα νέα δεδομένα, στη καινούργια ζωή και στην καθημερινότητά μου που αλλάζει ξαφνικά, στη νέα μου ομάδα ?? 

Λίγο Άγχος.... γιατί ήθελα να κάνω περήφανους όλους όσους πιστεύουν σε εμένα, την οικογένειά μου, τον μάνατζερ μου, τον προπονητή που με επέλεξε, ακόμα και τον πρώην προπονητή μου και τις παλιές συμπαίκτριες μου.

Τόσες πολλές σκέψεις μπερδεμένες στο μυαλό μου. Τι πλάνα, τι ομιλίες, τι κατευθύνσεις από το μάνατζερ μου....όλα είχαν πάει περίπατο....Τίποτα στην πραγματικότητα δεν σε προετοιμάζει για τα συναισθήματα που βιώνεις αυτές τις στιγμές.... 

Πατήσαμε το πόδι μας στο Μιλάνο και......ήδη ένιωσα πιο ασφαλής.

Ένας ευγενέστατος κύριος μας περίμενε για να μας καλωσορίσει....

 “Ο μπαμπάς της ομάδας” όπως τον λέμε, βρίσκεται στο πλάι μου ακόμη όποτε τον χρειάζομαι. 

Φτάσαμε με το πουλμανάκι της ομάδας στα γραφεία της....Η ψυχολογία μου πλέον είχε αλλάξει τελείως...

Γραφείο με υποδοχή, αίθουσα συνεντεύξεων - συνεδριάσεων, γραφεία προπονητών, μάνατζερ, αποθήκη....Που βρίσκομαι ??? 

Υπάρχει κ συνέχεια...... προσωπικό (άνθρωποι) για κάθε θέση, που δεν είναι απρόσωποι και απόμακροι και βοηθούν τις αθλήτριες της ομάδας και κυρίως εμένα που είμαι η μικρότερη εάν και όποτε τους χρειαζόμαστε.

Την επόμενη μέρα ξεκίνησα αμέσως προπόνηση.

Το πρώτο πράγμα που μου είπε ο προπονητής μου Giovanni Caprara (ο οποίος μιλάει καλά αγγλικά) ήταν...."μην σε νοιάζει τίποτα άλλο, το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να μάθεις Ιταλικά" .

Κοκάλωσα εκείνη τι στιγμή και σκέφτηκα ότι όλα θα γίνουν σιγά σιγά....Αυτό που δεν περίμενα όμως είναι ότι σ΄ όλες τις προπονήσεις πλέον θα μίλαγε μόνο Ιταλικά....!!!!

Ευτυχώς υπάρχουν μερικές συναθλήτριες μου που γνωρίζουν αγγλικά και με βοήθησαν στην αρχή γιατί τώρα έχω αρχίσει να καταλαβαίνω κάποια πράγματα.... 

Σκληρή προπόνηση πρωί βράδυ. Το καλό είναι ότι είχα βιώσει μερικώς την επαγγελματική νοοτροπία και τη σκληρή προπόνηση από τον προπονητή μου στην προηγούμενη ομάδα μου και ένα χρόνο πριν είχα προετοιμαστεί επαρκώς για την συγκεκριμένη κατάσταση.

Τις επόμενες μέρες ο coach μας ξεκαθάρισε τους κανόνες της ομάδας: αυστηρότητα, ποιότητα, υψηλές προσδοκίες, ομαδική συνεργασία, σκληρή και έξυπνη δουλειά. 

Στο μυαλό μου έχει κολλήσει η άποψη ν΄ αποδείξω ότι μπορώ ν΄ ανταποκριθώ στις προσδοκίες των ανθρώπων που με εμπιστεύθηκαν. 

Το καλό είναι είναι ότι οι συναθλήτριες μου εκτός από πολύ καλές αθλήτριες είναι και καλοί χαρακτήρες.

Προσπαθούν να με βοηθήσουν και είναι φιλικές μαζί μου. Άλλωστε οι προπονήσεις είναι τόσο έντονες, τα παιχνίδια είναι τόσα πολλά που χρειαζόμαστε η μια την άλλη. 

Ο δρόμος μου φυσικά δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Καθημερινά πρέπει να έρχομαι αντιμέτωπη με τον καλύτερό μου εαυτό και να τον ξεπερνάω.

Μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω σε έξι φιλικά παιχνίδια πριν αρχίσει το πρωτάθλημα πηγαίνοντας αρκετά καλά. 

Δυστυχώς τις τελευταίες μέρες σε μια προπόνηση στην προσπάθειά μου να κάνω μπλοκ, η μπάλα βρήκε το μικρό μου δάχτυλο και έπαθα εξάρθρωση με αποτέλεσμα να χάσω τα δυο τελευταία φιλικά. 

Συνεχίζω τις προπονήσεις (ακόμα και διπλές) αλλά χωρίς μπάλα, μόνο ενδυνάμωση και φυσική κατάσταση.

Είμαι στεναχωρημένη και περιμένω με ανυπομονησία να δω εάν θα καταφέρω να είναι το χέρι μου έτοιμο για το πρώτο παιχνίδι του πρωταθλήματος. 

Περνώντας οι μέρες, οι συνθήκες διαμονής μου αλλάζουν προς το καλύτερο καθώς μετακόμισα σε δικό μου σπίτι..!!!!

Εκτίμησαν ότι θα έρχονται οι δικοί μου για να με βλέπουν, οπότε αποφάσισαν να μου δώσουν ένα διαμέρισμα. 

Ήταν κάτι που δεν το περίμενα, γιατί είχαμε συνεννοηθεί ότι θα μείνω με κάποια συναθλήτρια μου Ιταλίδα για να μπορέσει να με βοηθήσει στη νοοτροπία και στη γλώσσα.

Αυτό φυσικά με έκανε να αποκτήσω ένα μεγαλύτερο συναίσθημα ευθύνης απέναντί τους και να τους ανταποδώσω αυτά που μου έδωσαν με το να γίνομαι καθημερινά καλύτερη και πιο υπεύθυνη. 

Η ζωή εδώ στη Νοβάρα είναι πιο ήρεμη. Το περιβάλλον διαφορετικό, πιο ανθρώπινο, με πάρκα, σπίτια με κήπους, στα πεζοδρόμια λουλούδια, μικρές πολυκατοικίες όχι απρόσωπες. Οι δρόμοι χωρίς ιδιαίτερη κίνηση, άγχος αν θα προλάβεις να φτάσεις στον προορισμό σου γι΄ αυτό και τα φανάρια είναι ελάχιστα.

Το κέντρο της πόλης περικυκλωμένο από ένα τεράστιο πάρκο με ποδηλατοδρόμους, πεζόδρομους , γήπεδο του χόκεϊ και του τένις, κλειστή παιδική χαρά.

Μια υπέροχη βιβλιοθήκη, και μια εκκλησία και ένα κάστρο. Ένα σκηνικό που θυμίζει αρκετά παραμύθι. Μικρά καφέ, πιτσαρίες και 'gelateria'. 

Μια μικρή, ήσυχη και όμορφη πόλη που μεταμορφώνεται όταν έχουν παιχνίδι κάποιες από τις ομάδες τις πόλης. Μάλιστα και η ομάδα της Νοβάρα στο ποδόσφαιρο είναι στην Α1 όπως και η δική μας ομάδα του βόλεϊ.

Οι άνθρωποι είναι φιλικοί, χαμογελαστοί, με ενθουσιασμό και μαζεύονται στο γήπεδα ακόμα και στις προπονήσεις. 

Αλλά δύσκολα βρίσκεις Ιταλό να γνωρίζει άλλη γλώσσα οπότε.....ξεκίνησα μαθήματα Ιταλικών με καθηγήτρια.

Ένα από αυτά που μου έκαναν εντύπωση είναι μια “υποχρέωση” των αθλητριών της ομάδας, να προωθήσουν και να διαφημίσουν τις δραστηριότητες και τους χορηγούς της ομάδας, βγαίνοντας στο κέντρο της πόλης, επικοινωνώντας με γονείς και παιδιά, μοιράζοντας φυλλάδια με το πρόγραμμα των αγώνων και συμμετέχοντας σε διάφορες άλλες  εκδηλώσεις. 

Προχωράω με πίστη και αισιοδοξία για το μέλλον.

Ρίσκαρα σ΄ αυτό το στάδιο της ζωής μου και προς το παρόν τα πράγματα πάνε καλά.

Υπήρξε βέβαια ένα μεγάλο πρόβλημα και επειδή είναι πολύ αυστηροί και επαγγελματίες παραλίγο να με στείλουν πίσω στην Ελλάδα. 

Κόντεψα να χάσω τη γη κάτω από τα πόδια μου.

Το πρόβλημα αφορά τη γνωστή ιστορία με το παράβολο που έπρεπε να πληρωθεί απο την Ιταλική ομάδα στην Ελληνική ομοσπονδία, αλλά ευτυχώς όλα κύλησαν καλά. 

Έχοντας συζητήσει το θέμα και τις προεκτάσεις του με τον μάνατζερ μου, η άποψή μου είναι ότι αν θέλουν πραγματικά να βοηθήσουν το βόλεϊ πρέπει να βοηθούν και να στηρίζουν τα παιδιά που επιθυμούν να φύγουν για να δοκιμάσουν την τύχη τους στο εξωτερικό.

Ίσως και αυτός είναι ένας καλός τρόπος να ωφεληθεί και η Εθνική ομάδα από την εμπειρία, την προπόνηση και την νοοτροπία που θα έχουμε αποκτήσει ως αθλήτριες σε πιο επαγγελματικές ομάδες. 

Η Εθνική ομάδα είναι πάνω από όλους και όλα.

Αυτά για τώρα. Θα ανανεώσουμε το ραντεβού μας  για την επόμενη εβδομάδα, με περισσότερα νέα από Νοβάρα, αφού την Κυριακή στις 9/10 ξεκινάει το πρωτάθλημα μας και παίζουμε στην έδρα μας με τη Μόντενα. 

Φιλικά

Μαρία Νομικού

πηγη www.volleynews.gr