Το τεύχος του iVolley, φιλοξενεί σε ένα δισέλιδο αφιέρωμα τον διεθνή έλληνα διαγώνιο, Μίταρ Τζούριτς που αγωνίζεται με τα χρώματα της Τρεντίνο για δεύτερη χρονιά.
Ο Μίταρ Τζούριτς γεννήθηκε στην Βοσνία από Σέρβους γονείς το 1989, αλλά μεγάλωσε στην Ελλάδα (στην Ορεστιάδα!!!) και πριν ένα χρόνο μετακόμισε στην Ιταλία αφήνοντας πίσω το μεγάλο λιμάνι (αγωνιζόταν για τον Ολυμπιακό) για να
ανοίξει τα φτερά του για την Ιταλία ώστε να αγωνιστεί για μια από τις μεγαλύτερες ομάδες του Παγκοσμίου βόλεϊ την Ίτας Ντίατεκ Τρεντίνο στη θέση του κεντρικού, θέση στην οποία αγωνιζόταν τα πρώτα χρόνια στον Ολυμπιακό.
ανοίξει τα φτερά του για την Ιταλία ώστε να αγωνιστεί για μια από τις μεγαλύτερες ομάδες του Παγκοσμίου βόλεϊ την Ίτας Ντίατεκ Τρεντίνο στη θέση του κεντρικού, θέση στην οποία αγωνιζόταν τα πρώτα χρόνια στον Ολυμπιακό.
«Γενικά, η πρώτη μου χρονιά στην Ιταλία ήταν θετική και μπορώ να πω πως είμαι ικανοποιημένος. Για αρκετούς ξένους παίκτες, ιδιαίτερα αν είναι νέοι σαν εμένα, δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίσουν το Ιταλικό πρωτάθλημα αλλά νομίζω πως τα πάω αρκετά καλά,» είπε ο Μίταρ ξεκινώντας τη συνέντευξή του. «Αλλά για να είμαι ευχαριστημένος με τον εαυτό μου θα πρέπει να παίξω ξανά ενάντια σε όλους, να εξελιχθώ ακόμα περισσότερο, θέλω να με θεωρήσουν πως είμαι ένας από τους καλύτερους κεντρικούς της Α1. Αυτά είναι μεγάλα λόγια, αλλά θέλω να αποδείξω στον αγωνιστικό χώρο τι μπορώ να κάνω και θέλω βελτιωθώ σε όλα.»
Ο Μίταρ είναι κομμάτι εκείνης της γενιάς που από μικροί ανάπνεαν για το βόλεϊ, συχνά πήγαινε στο γυμναστήριο για να παρακολουθήσει την προπόνηση του μπαμπά Μίλαν, πρώην κεντρικού της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας που είχε περάσει κι από την Ιταλία. Έτσι ο πατέρας του άρχισε από νωρίς να του μιλάει για το βόλεϊ και είχε τις πρώτες του εμπειρίες στο Μαυροβούνιο και στην Κύπρο πριν έρθει να παίξει στην Ελλάδα.
«Στα 17 μου χρόνια δεν είχα αμφιβολία πως ήθελα να αγωνιστώ με την Ελλάδα γιατί όλη μου η ζωή ήταν 
εκεί, εκεί μεγάλωσα και έτσι μόλις πήρα το ελληνικό διαβατήριο αποφάσισα να παίξω με την Ελληνική εθνική ομάδα αν και μπορούσα να παίξω με την Εθνική Σερβίας αφού είχε παίξει με την Εθνική εφήβων.»
εκεί, εκεί μεγάλωσα και έτσι μόλις πήρα το ελληνικό διαβατήριο αποφάσισα να παίξω με την Ελληνική εθνική ομάδα αν και μπορούσα να παίξω με την Εθνική Σερβίας αφού είχε παίξει με την Εθνική εφήβων.»
Αλλά η Αθήνα είχε γίνει το σπίτι του, που έπρεπε να το αφήσει για να έρθει στο Τρέντο.
Δύο «σκάουτερ» κι ο Στοΐτσεφ είδαν τον Μίταρ Τζούριτς να αγωνίζεται με τον Ολυμπιακό στο Τσάμπιονς Λιγκ και ενθουσιάστηκαν από το ταλέντο του νεαρού, από τα σωματικά του προσόντα και την ικανότητά του να παίζει σαν κεντρικός και σαν διαγώνιος.
«Στην Εθνική Ελλάδας είμαι διαγώνιος,» συνεχίζει ο Μίταρ, «γιατί αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν άτομα γι' αυτή τη θέση. Αλλά μου αρέσει να παίζω και στις δύο θέσεις, τώρα στην αρχή της σεζόν είναι φανερό πως χρειάζομαι λίγο χρόνο να συνηθίσω πάλι τη θέση 3, αφού όλο το καλοκαίρι έπαιζα σαν διαγώνιος. Στην αρχή όταν έφτασα στο Τρέντο ήρθα από μια μεγάλη πόλη όπως η Αθήνα σε πολύ μικρή πόλη, η αλήθεια είναι πως δεν ήταν εύκολο αλλά σύντομα συνήθισα. Το Τρέντο είναι μια πολύ ήσυχη πόλη, προσαρμόστηκα αρκετά καλά και γνώρισα άτομα κι έξω από το γήπεδο. Το μόνο πράγμα που δεν έχω ακόμα συνηθίσει είναι το κρύο το Χειμώνα.»
Αυτό το πρόβλημα δεν υφίσταται μέσα στο Πάλα Τρέντο όπου ο Τζούριτς και τα άλλα μέλη της ομάδας περνούν ατέλειωτες ώρες για να προσπαθήσουν να κρατήσουν την Ίτας Τρεντίνο στο επίπεδο που έχει παραμείνει τα τελευταία πέντε χρόνια από άποψη αποτελεσμάτων και νικών. Και με ένα προπονητή τόσο ενθουσιώδη με τη δουλειά του όπως είναι ο Στοΐτσεφ ο ελεύθερος χρόνος είναι σπάνιος και λίγος.
«Όταν προπονούμαστε,» εξηγεί, «προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν περισσότερο με την κοπέλα μου (τη Μαρτίνα Γκουίτζι κεντρική της Κιέρι). Ακόμα κι έτσι όμως ακόμα και στο σπίτι μιλάμε για το βόλεϊ… Πέρα από το αστείο, προσπαθούσε να βλεπόμαστε διαφορετικά δράττω την ευκαιρία να ξεκουραστώ, αυτή τη χρονιά θα είναι μια πολύ δύσκολη χρονιά γεμάτη προκλήσεις και πλούσια σε αγωνιστικές συναντήσεις.»
πηγή www.greekvolley.com
