Τα εγκλήματα κατά του αθλητισμού είναι εγκλήματα κατά της νεολαίας, κατά της ζωής και κατά της κοινωνίας μας.
Κατ΄ αρχάς να σας συγχαρώ άλλη μια φορά για την προσπάθεια σας να προβάλλετε το άθλημα της καρδιάς μας, με την δημιουργία ενός site με επίπεδο και ποιότητα, κάτι που αυτή τη στιγμή όλος ο αθλητισμός γενικά το έχει ανάγκη πόσο μάλλον το ελληνικό βόλεϊ που διέρχεται την χειρότερη περίοδο της ιστορίας του. Επειδή πιστεύω ότι όλοι όσοι ειλικρινά αγαπάμε το άθλημα μας θα πρέπει να αρχίσουμε, τώρα πλέον, να εξωτερικεύουμε επώνυμα τις σκέψεις μας, θα ήθελα να σας ζητήσω να φιλοξενήσετε αυτόν τον διάλογο στο volleynews.
Πραγματικά όλοι οι πολίτες αυτής της έρημης χώρας ζούμε πρωτόγνωρες εμπειρίες βλέποντας τον ένα τομέα της ζωής μας μετά τον άλλο να διαλύεται και να γκρεμίζεται, πληρώνοντας με τον πιο σκληρό τρόπο την αδιαφορία και τον ωχαδελφισμό των πολλών που εδώ και δεκαετίες ανεχόντουσαν την αφαίμαξη και τον βιασμό της πατρίδας μας.
Φυσικά δεν θα μπορούσε και ο τομέας του αθλητισμού να εξαιρεθεί από αυτόν τον κανόνα. Έτσι βλέπουμε σήμερα το αγαθό του σωστού και καθαρού αθλητισμού, του μοναδικού ίσως τρόπου σωματικής και ψυχικής εκτόνωσης και υγείας, του αγαθού που προστατεύεται και από το σύνταγμα να ακολουθεί τον δρόμο της διάλυσης.
Η αλήθεια είναι ότι κανείς από εμάς που ασχολούμαστε με τον αθλητισμό, εδώ και χρόνια, δεν αιφνιδιάστηκε γιατί όλοι ξέραμε ότι με τον τρόπο διαχείρισης των κρατικών πόρων που γίνονταν έως τώρα για τον αθλητισμό, θα φτάναμε κάποτε στο σημείο μηδέν, απλά δεν ξέραμε ακριβώς το πότε.
Ίσως είμαστε η μοναδική χώρα που οργάνωσε Ολυμπιακούς αγώνες και έξι χρόνια μετά αισθανόμαστε ότι τίποτα μα τίποτα δεν έμεινε για προίκα στον Ελληνικό αθλητισμό. Έξι χρόνια μετά και τα ολυμπιακά έργα, που με τόσο κόπο έγιναν από το στέρημα μας, ρημάζουν κλειστά και αναξιοποίητα και δικαιώνουν αυτούς που έλεγαν ότι όλη η ιστορία αυτή θα ήταν ένα απλό πυροτέχνημα που θα κρατούσε 15 μέρες και θα έσβηνε με το σβήσιμο της φλόγας των αγώνων.
Ο αθλητισμός και ιδιαίτερα ο ερασιτεχνικός αθλητισμός διαλύεται γιατί κάποιοι ανεγκέφαλοι που τόσα χρόνια στήριξαν το κρατικοδίαιτο μοντέλο ανάπτυξης, τώρα θυμήθηκαν ότι για να σωθεί η Ελλάδα θα πρέπει μέσα σε ένα βράδυ να το αλλάξουν με το μοντέλο του «τίποτα»...
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανένας σώφρων άνθρωπος που να πιστεύει ότι μπορούσε άλλο να στηριχθεί αυτό το μοντέλο. Όμως η αλλαγή έπρεπε να γίνει με χρονοδιάγραμμα και περίοδο προσαρμογής στα νέα δεδομένα. Με την ενημέρωση και εκπαίδευση των συλλόγων σε νέα πρότυπα, παγκόσμια παραδεκτά, στηριγμένα πάνω στις αρχές του sport management και marketing. Με τον επαγγελματικό προσανατολισμό ατόμων που αντί να σπουδάζουν «νεκρές επιστήμες» και να είναι οι μελλοντικοί άνεργοι, να σπουδάσουν αθλητική διοίκηση και marketing και να στελεχώσουν αύριο τις Ομοσπονδίες και τους συλλόγους. Με αυτό το τρόπο και νέες θέσεις εργασίας θα δημιουργούντο αλλά και τα σωματεία θα ανέπλεαν και θα αποκτούσαν στελέχη που θα έφερναν χρήματα από ιδιώτες χορηγούς αλλά και θα οργάνωναν τα σωματεία σε πρότυπα ευρωπαϊκών clubs. Από τεχνοκράτες έχει ανάγκη ο αθλητισμός και από συνετά μυαλά.
Αντί αυτού αποφάσισαν να σταματήσουν μονομιάς την χρηματοδότηση προς τα σωματεία και να καταργήσουν ακόμα και το θεσμό των δωρεών προς τον αθλητισμό. Κανένα κίνητρο δεν υπάρχει στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο ώστε ο ιδιωτικός τομέας να συνδέσει το όνομα του με τον αθλητισμό και την πρόοδο ενός συλλόγου. Αν λάβει δε κανείς υπόψη του πόσο δύσκολα αλλάζει η νοοτροπία ενός λαού, μπορεί να καταλάβει πόσο απίθανο είναι αθλητές που είχαν μάθει να αγωνίζονται λαμβάνοντας κάποια μικρή έστω αμοιβή ακόμα και σε τοπικές κατηγορίες, να δεχτούν τώρα να αγωνίζονται βάζοντας από την τσέπη τους και τα οδοιπορικά τους.
Οι πραγματικοί εργάτες του αθλητισμού βρίσκονται σε πλήρη απόγνωση και βλέπουν τους συλλόγους τους να μαραζώνουν και να διαλύονται. Κανείς νέος παράγοντας δεν θέλει να μπει στο χώρο και να βοηθήσει αφού εμείς οι παλιοί με όλα αυτά που τραβάμε αποτελούμε παράδειγμα προς αποφυγή.
Και να σκεφτεί κάνεις ότι λίγο χρόνο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ο κος Μπιτσαξής στα πλαίσια της συνέντευξης που έδωσε για την κατεύθυνση του νέου Εθνικού Αθλητικού Σχεδιασμού στις 19/1/10 είπε : Η Ελληνική Πολιτεία ενδιαφέρεται για τον Σωματειακό Αθλητισμό. Το Σωματείο αποτελεί το πρωτογενές κύτταρο ανάπτυξης του αθλητικού γίγνεσθαι.
Είπε την αλήθεια όσον αφορά το μοντέλο ανάπτυξης του αθλητισμού στην Ελλάδα αφού και οι πέτρες γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει ούτε κατά διάνοια σχολικός αθλητισμός και για να υπάρξει το κράτος θα πρέπει να επενδύσει σε αθλητικές υποδομές, γυμναστές κλπ και φυσικά η τρέλα του κάθε παράγοντα, που τρέχει σαν τον Βέγγο σε ταινία, στοιχίζει συγκριτικά ελάχιστα. Οι υποδομές θέλουν συντήρηση, τα σχολεία οργάνωση κλπ ενώ ο φουκαράς ο παράγοντας χορταίνει τσάμπα από την τρέλα και το μεράκι του για τον αθλητισμό και τα παιδιά. Όσο για την προσφορά των αθλητικών σχολείων στην ανάπτυξη του αθλητισμού... το άλλο ανέκδοτο με τον Τοτό το ξέρετε; Χωρίς τα σωματεία δεν υπάρχει αθλητισμός...
Το κράτος τόσα χρόνια λειτούργησε με την λογική του αθλητισμού βιτρίνας. Είναι γνωστό ότι το σλόγκαν «Φέρε μου επιτυχίες για να σε επιχορηγήσω» ίσχυε εδώ και χρόνια για την χρηματοδότηση των Αθλητικών Ομοσπονδιών αλλά και των συλλογών. Για να δώσω ένα σαφέστατο παράδειγμα όταν η ομάδα που εκπροσωπώ, ο Πανερυθραϊκος, ήταν στην Α2 Εθνική, ως γνωστόν η ετήσια επιχορήγηση ήταν για την ανδρική ομάδα 50.000 euro και για την διατήρηση παιδικής και εφηβικής ομάδας 300 euro τον χρόνο για την κάθε ομάδα, έστω και αν οι ομάδες αυτές σχεδόν κάθε χρόνο συγκαταλέγονται μέσα στις καλύτερες της Ελλάδας σε επιτυχίες και παραγωγή νέων αθλητών. !! Οι σύλλογοι του βόλεϊ πλην αυτών που αγωνίζονται στην Α1 και Α2 Εθνική κατηγορία ανδρών δεν έχουν λάβει καμία τακτική επιχορήγηση για τις αγωνιστικές περιόδους 2008-09 και 2009-10, οι δήμοι ελάχιστα βοηθούν ισχυριζόμενοι ότι έχουν τεράστια ελλείμματα, για δε την Ομοσπονδία μας... απλά πληρώνουμε τώρα την από ετών πολιτική της «Μαντάμ Σουσούς» που ακολουθήθηκε τις παλιές καλές εποχές, τότε που όλοι νόμιζαν ότι τα χρήματα είναι ατελείωτα...
Υπάρχουν όμως μερικά αναπάντητα για μένα ερωτήματα που χρόνια προσπαθώ να απαντήσω. Ένα από αυτά είναι γιατί δεν εφαρμόσθηκε ΠΟΤΕ το άρθρο 50 παρ.1 του αθλητικού νόμου 2725/99, νόμου που ψήφισαν τα 300 παλικάρια της Βουλής μας το 1999 σε μια προσπάθεια που έγινε να αναδιοργανωθεί ο αθλητισμός της Ελλάδας... Παραθέτω αυτούσιο το άρθρο ώστε ο καθένα μας να βγάλει τα συμπεράσματα του.
Άρθρο 50: Επιχορηγήσεις
1. Η Γ.Γ.Α. επιχορηγεί τους εποπτευόμενους από αυτή αθλητικούς φορείς για την ανάπτυξη και την ενίσχυση του αθλητισμού και ειδικότερα για την εκτέλεση προγραµµάτων ανάπτυξης των οικείων αθλημάτων, για την αντιμετώπιση των λειτουργικών τους δαπανών και των δαπανών οργάνωσης ή συµµετοχής σε αθλητικές δραστηριότητες, καθώς και για την εκτέλεση, βελτίωση ή συντήρηση αθλητικών έργων ή εγκαταστάσεων, σύμφωνα µε όσα ειδικότερα ορίζονται στις διατάξεις του παρόντος.
Η κατανομή επιχορηγήσεων της παρούσας παραγράφου σε αθλητικά σωματεία και ενώσεις διενεργείται κατά κλάδο άθλησης από την οικεία ομοσπονδία.
Με άλλα λόγια η Γ.Γ.Α θα έπρεπε να δίνει π.χ. το συνολικό ποσό που αντιστοιχεί στην Τακτική Επιχορήγηση όλων των συλλόγων που καλλιεργούν το άθλημα του βόλεϊ στην Ε.Ο.ΠΕ και η Ομοσπονδία να τα κατανείμει με κριτήρια που θα έχει αποφασίσει ότι θα φέρουν την ανάπτυξη του αθλήματος. Το ερώτημα δεν είναι γιατί ποτέ η Ε.Ο.ΠΕ δεν διεκδίκησε την εφαρμογή αυτού άρθρου που θα έδινε τεράστια ώθηση στην ανάπτυξη του αθλήματος αλλά γιατί ΟΛΕΣ ΟΙ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ μέσω της Ε.Ο.Ε που εκπροσωπούνται δεν το διεκδίκησαν. Από την θέση μου ως Γενικός Γραμματέας της Ομοσπονδίας υπέβαλλα έγγραφο ερώτημα στην ΓΓΑ μετά από απόφαση της Γενικής Συνέλευσης τον Μάρτιο του 2009 και ακόμα περιμένω να ... (μην) με ενημερώσουν..
Όλοι μπορούν να καταλάβουν γιατί δεν το εφάρμοσε η ΓΓΑ ... ώστε να μην σταματήσει ποτέ ο θεσμός των επιχορηγήσεων (τακτικών ή έκτακτων) που αποτελούσαν στο παρελθόν ένα βασικό μοχλό πολιτικής εξυπηρέτησης προς τα εκάστοτε «σωματεία πελάτες»
Ένα άλλο εύλογο ερώτημα είναι, τι εννοούσαν οι κύριοι Γ. Νικητιάδης και Π. Μπιτσαξής όταν στην από κοινού συνέντευξη τους στις 26/10/10 είπαν :
Αναφερόμενοι στον ερασιτεχνικό σωματειακό αθλητισμό (βόλεϊ, γυμναστικής, ειδικού αθλητισμού, κωπηλασίας, μπάσκετ, στίβου, υγρού στίβου, χειροσφαίρισης, κανόε καγιάκ, επιτραπέζιας αντισφαίρισης, ποδηλασίας, ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου), η επιχορήγηση ανήλθε μέχρι και σήμερα στα 10.666.105 ευρώ
Με άλλα λόγια μέσα σε ένα χρόνο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ έχουν δοθεί 10.666.105 ευρω σε ερασιτεχνικά σωματεία και μεταξύ αυτών και του βόλεϊ... Αν είναι έτσι πως είναι δυνατόν όλοι μας να λέμε ότι δεν έχουμε πάρει ούτε ένα ευρώ για τις ομάδες μας ? ( Τα χρήματα της πρώτης δόσης των ΤΑΑ της Α1 και των σωματείων της Α2 σε Μπάσκετ και Βόλεϊ λογικά δεν θα πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στο ποσόν αυτό, αφού έφορα ερασιτεχνικό αθλητισμό)
Μετά από αυτή την συνέντευξη τύπου δεν είδα να υποβάλλεται καμία ερώτηση από καμία Ομοσπονδία που να αφορά τα μέλη σωματεία της ώστε να δοθούν στη δημοσιότητα τα ανάλογα στοιχεία. Έκτος αν πήραν όλοι πλην των ομάδων βόλεϊ....
Ίσως κάποιος που δεν γνωρίζει καλά την Ελληνική πραγματικότητα, θα μπορούσε να σκεφτεί ότι κάτι τέτοιες δύσκολες οικονομικές εποχές η μόνη λύση είναι η ανάπτυξη και η δημιουργία νέων παιχτών. Δυστυχώς όμως και αυτό, όλοι εμείς οι ελάχιστοι εναπομείναντες λάτρεις της αναπτυξιακής φιλοσοφίας, το θεωρούμε αδύνατο κάτω από τις σημερινές συνθήκες εκπαίδευσης που θυμίζουν πιο πολύ κάτεργο παρά νορμάλ μαθητική ζωή. Τα παιδιά όσο πλησιάζουν προς την 3ή λυκείου εξαφανίζονται από τα γήπεδα και όλη η επένδυση που έχουμε κάνει πάει, τις περισσότερες φορές, χαράμι. Εάν δε εφαρμοστεί κατά τα λεγόμενα, ο συνυπολογισμός των βαθμών που λαμβάνουν οι μαθητές κατά την δεύτερα και τρίτη λυκείου για την εισαγωγή τους στα Πανεπιστήμια, τότε ο αθλητισμός θα αποτελέσει μια γλυκόπικρη ανάμνηση για όλους μας....
Κάτω από αυτό το πρίσμα η Ε.Ο.ΠΕ θα πρέπει να κάνει τα πάντα ώστε να διευκολύνει τους αθλητές και τις αθλήτριες αυτών των ηλικιών και να ξεχάσει κάθε σκέψη για επάνοδο στο αποτυχημένο προηγούμενο σύστημα εναλλαγής των ηλικιών ανά διετία αλλά και στα όρια των ηλικιών που τα παιδιά παίζουν παμπαίδες-παγκορασίδες, παίδες-κορασίδες και έφηβοι-νεάνιδες. Στο εγγύς μέλλον θα επανέλθω να αναλύσω ευρύτερα τη σκέψη μου για το φλέγον αυτό θέμα.
Ένα είναι γεγονός πάντως, ότι με την επικείμενη διάλυση του Ελληνικού αθλητισμού συντελείται ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της νεολαίας, κατά της ζωής και κατά της κοινωνίας μας και θα τα βρούμε όλα αυτά μπροστά μας. Η ευθύνη όλων αυτών που υποθηκεύουν συνειδητά τον αθλητισμό είναι τεράστια. Από το υπουργείο παιδείας που στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα των μαθημάτων του Γυμνασίου, πολύ δε περισσότερο του Λυκείου περιλαμβάνει 1-2 ώρες γυμναστική μέχρι ΑΥΤΩΝ που αποφάσισαν την μετατροπή των παιδιών μας σε άβουλα ρομπότ τα οποία κινούνται καθημερινά μεταξύ σχολείου-φροντιστηρίου-σπιτιού, χωρίς ελεύθερο χρόνο για άθληση, πολιτισμό, ενασχόληση με χόμπι κλπ. Μια νεολαία που νομίζει ότι ζει και όταν αντιληφθεί τι της συμβαίνει θα είναι πολύ αργά.
Το πρόβλημα του Ελληνικού αθλητισμού μπορεί αυτή την στιγμή να παρουσιάζεται ότι είναι οικονομικό αλλά βασικά είναι πρόβλημα πολιτικής βούλησης, προγραμματισμού, οργάνωσης, διαχείρισης κλπ Δεν φτάσαμε εδώ από την μία μέρα στην άλλη.
Αν έχουμε όλοι μας βαρεθεί να επιβεβαιώνονται καθημερινά οι στίχοι του τραγουδιού του Διονύση Σαββόπουλου ... Δεν υπάρχει ελπίς , στην Ελλάδα ζεις … ας κάνουν κάτι έστω και τώρα αυτοί που εξουσιάζουν αυτή την χώρα και κινούν τα νήματα της για να πάψει να μας αποκαλεί ο Νίονιος … Κωλοέλληνες
Με εκτίμηση
Α.Κυριακίδης
