Δεκαπέντε ημέρες μετά τη «θριαμβευτική» Παρασκευή της Σαντορίνης και την κατάκτηση του Σούπερ Καπ επί του Παναθηναϊκού, ήρθε πολύ γρήγορα για τον Ολυμπιακό η «μαύρη» Παρασκευή και ο διασυρμός στην Αλεξανδρούπολη από τον Εθνικό, που ζει και πάλι τις ένδοξες στιγμές του παρελθόντος. Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που αναρωτιέσαι...
Χάνει ο Ολυμπιακός ή κερδίζει ο Εθνικός; Στην προκειμένη περίπτωση έγιναν και τα δύο και για αυτό είχαμε τις απίστευτες ανατροπές στο σκορ στα τρία από τα τέσσερα σετ κι έτσι διαμορφώθηκε το θριαμβευτικό 3-1 για την ομάδα του Έβρου.
Πέρασαν 14 ολόκληρα χρόνια από την τελευταία φορά που ο Εθνικός είχε νικήσει τον Ολυμπιακό και μάλιστα σε ένα ματς που πέρασε στην ιστορία για τις μεγάλες αντιθέσεις και τα απίθανα ρεκόρ. Ο Εθνικός με τους Μπάεφ, Κατζ στη σύνθεση του και τον Ανδρεάδη (σημερινό προπονητή του) στους αναπληρωματικούς «μηδένισε» τον θρυλικό Μοντάλι στο ντεμπούτο του στην Α1 ανδρών και μάλιστα χάνοντας το 4ο σετ με 15-0 που είναι αρνητικό ρεκόρ για τους «ερυθρόλευκους» σε όλη τους την ιστορία και ειδικά με τη διεξαγωγή του παλιού συστήματος με την καθιέρωση της αλλαγής.
Φαίνεται, λοιπόν, πως το κλίμα στον Έβρο δεν σηκώνει τους Ιταλούς προπονητές, ειδικά όταν αυτοί κάθονται στον πάγκο του Ολυμπιακού. Η διαφορά είναι πως σε αντίθεση με τον Τζιαμπάολο Μοντάλι, που έχασε τα αυγά και τα πασχάλια πριν από 14 χρόνια που δεν ήξερε που πέφτει η Αλεξανδρούπολη, για τον Φλάβιο Γκουλινέλι δεν υπάρχει δικαιολογία.
Σημειώστε ότι ο Ολυμπιακός προέρχονταν ήδη από την εντός έδρας ήττα από τον ΠΑΟΚ που ήταν και αυτή η πρώτη στην ιστορία στην «ερυθρόλευκη» έδρα. Γενικά όπως βλέπετε κάθε αγωνιστική ανοίγει και κάποιο «άβατο» κι όπως πάει το πράγμα η προειδοποίηση του Ανδρέα Ανδρεάδη μπορεί και να γίνει πράξη, δηλαδή να μην περάσει ο Ολυμπιακός ούτε στην 4άδα των πλέιφ οφ.
Το ότι στον Ολυμπιακό είναι όλοι απλήρωτοι δεν είναι καινούργιο. Αυτό, όμως, που είναι καινούργιο είναι το στιλάκι που έχει υιοθετήσει η ομάδα στον αγωνιστικό τομέα που πράγματι διακρίνεται από μια υπεροψία, μια γενική «ψία» που λέει και ο Ζήκος. Τα όσα γράψαμε στο προηγούμενο άρθρο μας ότι ο Ολυμπιακός θα πρέπει να κολυμπήσει μέσα στην πλέμπα για να επιβιώσει δυστυχώς ή, ευτυχώς είναι η πραγματικότητα. Από μόνες τους οι φανέλες δεν μπορούν να πάρουν το πρωτάθλημα. Πρέπει να παίξουν όλοι, να παίξουν ομαδικά και κυρίως να ξέρουν τι παίζουν.
Αυτό που έχουμε δει από τον Ολυμπιακό είναι αγώνας δρόμου κάποιων να διακριθούν και τίποτα παραπάνω. Δεν βλέπουμε άμυνα, αλληλοκάλυψη, σβελτάδα και κυρίως τακτική και πειθαρχία. Πράγματι ο Ολυμπιακός έχει τη νεότερη ομάδα σε ηλικία, αλλά αυτό έχει και τα μειονεκτήματά του. Οι πιτσιρικάδες μέσα στο κλίμα αβεβαιότητας θέλουν να κάνουν το κάτι παραπάνω, μόνο που ξεχνούν ότι παίζουν βόλεϊ και όχι ποδόσφαιρο που ο καθένας μπορεί να τριπλάρει καμιά δεκαριά και να βάλει γκολ. Στο βόλεϊ πρέπει να περιμένεις τη σειρά σου και να δείξεις την αξία σου με μια πινελιά σε κάθε φάση. Κι αυτές οι πινελιές δεν υπάρχουν στο παιχνίδι του Ολυμπιακού. Ακόμα δεν έχουμε καταλάβει και το στιλ παιχνιδιού που θέλει ο Γκουλινέλι.
Στον αγώνα με τον Εθνικό οι αντιδράσεις δεν ήταν σωστές και παρότι αγωνίστηκε και ο Ζέκοφ βασικός πασαδόρος η τακτική σε σερβίς αλλά και σε μπλοκ – άμυνα ήταν ανύπαρκτη. Επιπλέον με 35 λάθη σε ένα αγώνα τεσσάρων σετ δεν έχεις καμία τύχη.
Καλός ο ενθουσιασμός και η εκρηκτικότητα των πιτσιρικάδων, αλλά ο Γκουλινέλι πρέπει να δείξει και λίγο τους κυνόδοντές του, διαφορετικά δεν τον βλέπω να έχει και πολύ μέλλον στον Ολυμπιακό, ειδικά όταν κι εφόσον ο Ερασιτέχνης αποκτήσει νέα διοίκηση.
Από την άλλη αξίζουν συγχαρητήρια στον Εθνικό για την εικόνα που παρουσίασε ως ομάδα μετά από δυόμισι ώρες αγώνα. Κατ΄αρχήν και οι τρεις ξένοι του είναι πολλοί καλοί και ορεξάτοι να δείξουν έργο. Πιο πολύ μας άρεσε ο Αλ Ναμπχάν από το Μπαχρέιν με 18 πόντους και 12/19 τελειωμένες επιθέσεις. Εντυπωσιακό το νούμερο και μάλιστα από έναν κοντρολαρισμένο αθλητή που δεν έκανε λάθη. Τα ίδια και ο Κροάτης διαγώνιος Ράις και βέβαια τώρα καταλάβαμε γιατί η Κούνεο έχει αγοράσει τα δικαιώματα του. Ο Τέσιτς αθόρυβος αλλά πολύ έξυπνος και γρήγορος, ο Σιδηρόπουλος δεν βγήκε έξω από τα τρία μέτρα και έδωσε ρεσιτάλ, ενώ πολύ καλή απόδοση είχαν ο νεαρός Κουμεντάκης που κέρδισε πολλές μονομαχίες με τον Τζούριτς, ο Ορεστιαδίτης λίμπερο Κωνσταντινίδης και ο Γραμματικάκης με καθοριστικά μπλοκ.
Η επιτυχία αυτή του Εθνικού είναι πολύ σημαντική όχι μόνο για την ομάδα της Αλεξανδρούπολης αλλά για όλες τις ομάδες της περιοχής που περνούν κρίση όπως η Ορεστιάδα. Το γήπεδο γέμισε μετά από πολλά χρόνια, ενώ η τηλεοπτική μετάδοση βοήθησε τα μέγιστα για να παρακολουθήσει όλη η Ελλάδα αυτή την ωραία βολεϊκή βραδιά στην ακρτική πόλη που αντιστέκεται και παραδοσιακά «τιμωρεί» όποιον ξεχνά και υποτιμά.
Ευτυχώς που έγινε και ο αγώνας στην Αλεξανδρούπολη και έγινε διαφήμιση του βόλεϊ, γιατί στη Γλυφάδα είχαμε δυσφήμηση. Μια ΕΑΠ που θα έχανε και από τη χειρότερη ομάδα της Α2 απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που έκανε προπόνηση σε άδειο γήπεδο. Λες και είχαμε μνημόσυνο. Κατεβασμένα κεφάλια, καμία διάθεση για βόλεϊ ακόμα και δηλώσεις. Η κλασική δικαιολογία για την απουσία των Κουρνέτα, Κιτσαντά θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εάν η ομάδα έχανε στις λεπτομέρειες. Εδώ κάτι άλλο τρέχει... Οι Βραζιλιάνοι ήταν σε άλλο κόσμο και απλά έκαναν τα βασικά.
Η ΕΑΠ θα έχει καλή ομάδα αρκεί να ρέει η βεζνίνη στο ρεζερβουάρ. Ηρωιμοί τύπου Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού δεν περνάνε κι αν δεν βγει κάποιος μπροστά να δώσει λύσεις θα έχουμε και γκρίνιες.
Κατά τα λοιπά, άρχισε και το Μουντιάλ των γυναικών. Δύο ματσάκια που πρόλαβα να δω πεταχτά (Τουρκία – Κίνα 3-1 και Ιαπωνία – Πολωνία 3-2) παίχτηκε μεγάλο βόλεϊ. Μην σας πω πως σε σύγκριση με το Μουντιάλ των ανδρών υπάρχει μεγαλύτερος συναγωνισμός και το στοιχείο της έκπληξης είναι πιο έντονο.
Βέβαια όποιος θέλει να δει αγώνες απ' ευθείας από το Μουντιάλ της Ιαπωνίας αλλά και το πώς ανατέλλει ο ήλιος του παγκόσμιου βόλεϊ πρέπει να κάνει θυσίες και να σηκωθεί στη «μαύρη νύχτα», διότι όπως γνωρίζεται η διαφορά ώρας αλλά και του αγωνιστικού επιπέδου για το γυναικείο βόλεϊ είναι ακόμα «σκοτεινό» στην Ελλάδα.
Πηγή: Gazzetta.gr
