Η Ελλάδα που δουλεύει, η Ελλάδα που ονειρεύεται, η Ελλάδα που κερδίζει
Του Παναγιώτη ΠερπερίδηΤην ημέρα που η ΕΟΠΕ γιορτάζει απλώς τον ένα χρόνο της διοίκησης Μαυρομάτη (όπως απλώς γιόρταζαν ο Μπελιγράτης και Προσαλίκας παλιότερα, άγνωστο γιατί) , μια άλλη Ομοσπονδία , η Κολυμβητική γιορτάζει άλλη μια παγκόσμια κορυφή.
Η Εθνική ομάδα πόλο των γυναικών , η πιο πετυχημένη -βάσει αποτελεσμάτων- σε επίπεδο ομαδικών αθλημάτων στην Ελλάδα, κατέκτησε και το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Υγρού Στίβου της Σαγκάης , επικρατώντας στον τελικό της διοργανώτριας Κίνας.
Η ασημένια Ολυμπιονίκης της Αθήνας, δευτεραθλήτρια Ευρώπης, κάτοχος χρυσού μεταλλίου σε Γουορλντ Λιγκ κατέκτησε πριν απο λίγο και την Παγκόσμια κορυφή , πιστοποιώντας ότι δεν είναι τα λεφτά που κάνουν τους πρωταθλητές, αλλά η γνώση, η δουλειά , το πάθος και η καρδιά. Τα κορίτσια που παίζουν πόλο απο κάποιο μεταφυσικό βίτσιο, όχι μόνο φέρνουν σταθερά σε κορυφές την εθνική ομάδα , αλλά διατηρούν την ελληνική γυναικεία υδατοσφαίριση στην κορυφή της Ευρώπης και σε συλλογικό επίπεδο. Μην ξεχνάμε τα πρωταθλήματα Ευρώπης απο Βουλιαγμένη και Γλυφάδα, αλλά και τον Εθνικό που πέρυσι κατέκτησε το LEN Trophy , σε μια χρονιά που η Ελλάδα πήρε όλες τις διαθέσιμες ευρωπαϊκές κούπες.
Η ΚΟΕ , της οποίας ηγείται μια μεγάλη φυσιογνωμία του αθλητισμού , ο Δημήτρης Διαθεσόπουλος, με ελάχιστα χρήματα, ακόμα μικρότερη προβολή , αλλά πολύ μεράκι , σκληρή δουλειά και άρτιες διοικητικές κινήσεις , πανηγυρίζει μια ακόμα διάκριση. Ήταν αυτός ο διοικητικός ηγέτης που έβαλε στο τιμόνι των γυναικών τον μεγάλο Κούλη Ιωσηφίδη (με το έτσι θέλω) για να δημιουργήσει την ομάδα που θα έβγαζε το γυναικείο πόλο απο τη μετριότητα και θα έφτανε μέχρι το ασημένιο μετάλλιο των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο ίδιος διοικητικός ηγέτης πήρε την κεντρική απόφαση για πλήρη ανανέωση με τον Γιώργο Μορφέση και νεαρές παίκτριες , φτάνοντας την ομάδα ως την κορυφή του κόσμου και (γιατί όχι) σε μια ακόμα Ολυμπιακή κορυφή του χρόνου στο Λονδίνο.
Είναι η ίδια Ομοσπονδία που βοήθησε αποτελεσματικά τον Σπύρο Γιαννιώτη να φτάσει στην κορυφή του κόσμου στα 10 χιλιόμετρα της ανοιχτής θάλασσας, ξεπερνώντας άπειρα προβλήματα και να είναι έτοιμος και αυτός για Ολυμπιακό μετάλλιο του χρόνου στο Λονδίνο.
Να θυμηθούμε τις επιτυχίες της εθνικής ανδρών που εκμεταλλεύτηκε τη γενιά της Δουνκέρκης φτάνοντας κατ επανάληψη στις κορυφαίες τετράδες όλων των μεγάλων διοργανώσεων , με αποκορύφωμα το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του Μόντρεαλ.
Να θυμηθούμε τις μεγάλες επιτυχίες της πισίνας με τον Γρηγοριάδη, τον Δρυμωνάκο και όχι μόνο...
Η ΚΟΕ είναι (αν όχι η μοναδική) απο τις ελάχιστες Ομοσπονδίες που ίσως του χρόνου πανηγυρίσει Ολυμπιακά μετάλλια, σε μια τετραετία σχεδόν ανύπαρκτου οικονομικά (και οχι μόνο) Ολυμπιακού σχεδιασμού (σε σχέση τουλάχιστον με τα χρόνια της αφθονίας).
Ας στείλουμε ,λοιπόν, μια τούρτα με μια ανθοδέσμη για τα γενέθλια της ΕΟΠΕ.
Χρωστάμε όμως μια βαθύτατη υπόκλιση σε αυτούς που δουλεύουν για να είναι η Ελλάδα στην κορυφή. Η Ελλάδα που μάχεται, η Ελλάδα που έχει ψυχή , η Ελλάδα που κερδίζει.
Κι ας αναρωτηθούμε όλοι μαζί τί είναι αυτό που κρατάει το βόλεϊ μεταξύ μετριότητας και πάτου.
Η Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλάδα που επιμένει. Κι όποιος δεν καταλαβαίνει... (διοικεί το βόλεϊ;)
Η ασημένια Ολυμπιονίκης της Αθήνας, δευτεραθλήτρια Ευρώπης, κάτοχος χρυσού μεταλλίου σε Γουορλντ Λιγκ κατέκτησε πριν απο λίγο και την Παγκόσμια κορυφή , πιστοποιώντας ότι δεν είναι τα λεφτά που κάνουν τους πρωταθλητές, αλλά η γνώση, η δουλειά , το πάθος και η καρδιά. Τα κορίτσια που παίζουν πόλο απο κάποιο μεταφυσικό βίτσιο, όχι μόνο φέρνουν σταθερά σε κορυφές την εθνική ομάδα , αλλά διατηρούν την ελληνική γυναικεία υδατοσφαίριση στην κορυφή της Ευρώπης και σε συλλογικό επίπεδο. Μην ξεχνάμε τα πρωταθλήματα Ευρώπης απο Βουλιαγμένη και Γλυφάδα, αλλά και τον Εθνικό που πέρυσι κατέκτησε το LEN Trophy , σε μια χρονιά που η Ελλάδα πήρε όλες τις διαθέσιμες ευρωπαϊκές κούπες.
Η ΚΟΕ , της οποίας ηγείται μια μεγάλη φυσιογνωμία του αθλητισμού , ο Δημήτρης Διαθεσόπουλος, με ελάχιστα χρήματα, ακόμα μικρότερη προβολή , αλλά πολύ μεράκι , σκληρή δουλειά και άρτιες διοικητικές κινήσεις , πανηγυρίζει μια ακόμα διάκριση. Ήταν αυτός ο διοικητικός ηγέτης που έβαλε στο τιμόνι των γυναικών τον μεγάλο Κούλη Ιωσηφίδη (με το έτσι θέλω) για να δημιουργήσει την ομάδα που θα έβγαζε το γυναικείο πόλο απο τη μετριότητα και θα έφτανε μέχρι το ασημένιο μετάλλιο των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο ίδιος διοικητικός ηγέτης πήρε την κεντρική απόφαση για πλήρη ανανέωση με τον Γιώργο Μορφέση και νεαρές παίκτριες , φτάνοντας την ομάδα ως την κορυφή του κόσμου και (γιατί όχι) σε μια ακόμα Ολυμπιακή κορυφή του χρόνου στο Λονδίνο.
Είναι η ίδια Ομοσπονδία που βοήθησε αποτελεσματικά τον Σπύρο Γιαννιώτη να φτάσει στην κορυφή του κόσμου στα 10 χιλιόμετρα της ανοιχτής θάλασσας, ξεπερνώντας άπειρα προβλήματα και να είναι έτοιμος και αυτός για Ολυμπιακό μετάλλιο του χρόνου στο Λονδίνο.
Να θυμηθούμε τις επιτυχίες της εθνικής ανδρών που εκμεταλλεύτηκε τη γενιά της Δουνκέρκης φτάνοντας κατ επανάληψη στις κορυφαίες τετράδες όλων των μεγάλων διοργανώσεων , με αποκορύφωμα το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του Μόντρεαλ.
Να θυμηθούμε τις μεγάλες επιτυχίες της πισίνας με τον Γρηγοριάδη, τον Δρυμωνάκο και όχι μόνο...
Η ΚΟΕ είναι (αν όχι η μοναδική) απο τις ελάχιστες Ομοσπονδίες που ίσως του χρόνου πανηγυρίσει Ολυμπιακά μετάλλια, σε μια τετραετία σχεδόν ανύπαρκτου οικονομικά (και οχι μόνο) Ολυμπιακού σχεδιασμού (σε σχέση τουλάχιστον με τα χρόνια της αφθονίας).
Ας στείλουμε ,λοιπόν, μια τούρτα με μια ανθοδέσμη για τα γενέθλια της ΕΟΠΕ.
Χρωστάμε όμως μια βαθύτατη υπόκλιση σε αυτούς που δουλεύουν για να είναι η Ελλάδα στην κορυφή. Η Ελλάδα που μάχεται, η Ελλάδα που έχει ψυχή , η Ελλάδα που κερδίζει.
Κι ας αναρωτηθούμε όλοι μαζί τί είναι αυτό που κρατάει το βόλεϊ μεταξύ μετριότητας και πάτου.
Η Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλάδα που επιμένει. Κι όποιος δεν καταλαβαίνει... (διοικεί το βόλεϊ;)
ΠΉΓΗ www.volleynews.gr
