πηγη : WWW.VOLLEYBALL.GR
ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ
ΠΡΩΗΝ Γ.Γ. ΤΗΣ Ε.Ο.ΠΕ.
Εδώ και καιρό μετά την οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας υπήρξε ένα ντόμινο αρνητικών εξελίξεων και γεγονότων που χτύπησαν πολλούς αν όχι όλους τους τομείς της ζωής μας. Φυσικό ήταν ότι και ο αθλητισμός δεν θα έμενε έξω από τον χορό. Μια καταιγίδα...
έχει, εδώ και αρκετό καιρό, αρχίσει και σαρώνει τα πάντα. Στο πέρασμα της δεν αφήνει σχεδόν τίποτα όρθιο από το σαθρό σύστημα πάνω στο οποίο χτίστηκε η μεταπολεμική Ελλάδα.
Πραγματικά ανήκω σε εκείνη την μερίδα των ανθρώπων που πιστεύει ότι αν περάσει ένα χρονικό διάστημα και τα διάφορα μπαλώματα που επιχειρούνται για να διορθώσουν μια κατάσταση δεν πιάσουν τόπο, τότε το μόνο που μένει είναι γκρέμισμα και χτίσιμο από την αρχή των πάντων με νέα υλικά, πετώντας όλα τα παλιά και κρατώντας μόνο την εμπειρία, την γνώση και τις αναμνήσεις όλων όσων οδήγησαν στην αποτυχία.
Τρανό παράδειγμα το μοντέλο λειτουργίας του Ελληνικού αθλητισμού, όλα λειτουργούσαν και λειτουργούν σε μια εικονική πραγματικότητα. Όλοι οι όροι έχουν παραποιηθεί και κανείς δεν γνωρίζει την πραγματική έννοια τους και όχι αυτή που αναφέρεται στο λεξικό του Μπαμπινιώτη ...
Τις τελευταίες ημέρες γράφτηκαν πολλά για το πως ξεκίνησαν και δημιουργήθηκαν τα ΤΑΠ στην αρχή της δεκαετίας του 1990. Σαν προστάδιο για την εξέλιξη, σε εύλογο χρονικό διάστημα, σε ανώνυμες εταιρίες. Φυσικά για άλλη μια φορά ο ελληνικός άγραφος νόμος «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού» επιβεβαιώθηκε ότι είναι πάνω από την εκάστοτε Ελληνική Βουλή και έτσι έγινε μόνιμη κατάσταση και ελληνική πατέντα ο όρος ημιεπαγγελματίας αθλητής, αφού τα ΤΑΠ ούτε Α.Ε μπορούσαν να γίνουν αλλά ούτε μπορούσαν να επανέλθουν και στο ερασιτεχνικό καθεστώς.
Τώρα βρέθηκε πρόσκαιρα λύση για την επιχορήγηση της Α1 και Α2, αλλά για τις άλλες Εθνικές ερασιτεχνικές (!!) κατηγορίες που σε σχέση με την Α2 διαφέρουν ελάχιστα ή καθόλου στα έξοδα... κουβέντα !! (Α1 και Α2 γυναικών, Β’ ανδρών). Εδώ και 2,5 χρόνια δεν έχουν λάβει καμία τακτική επιχορήγηση, όπως και όλες οι ομάδες των τοπικών κατηγοριών. Όλοι αυτοί δεν προσφέρουν στον αθλητισμό; Δεν έχουν έξοδα; Η αθλητική πυραμίδα πρέπει να έχει και βάση, όχι μόνον κορυφή, αλλιώς όλα είναι στον αέρα.
Και μια και ανέφερα τον όρο ερασιτέχνης αθλητής-τρια , αλήθεια τι σημαίνει ο όρος αυτός ? Είναι η εικόνα που μας βγάζει βλέποντας π.χ. μια αθλήτρια της Νίκης Αμαρουσίου (Α΄τοπικό ΕΣΠΑΑΑ) ή μια αθλήτρια του Παναθηναϊκού στην Α1....;
Και οι δύο από τον αθλητικό νόμο αντιμετωπίζονται το ίδιο!! Όλοι ξέρουμε ότι τελικά οι νόμοι δεν αντικατοπτρίζουν ούτε στο ελάχιστο την πραγματική δομή του Ελληνικού αθλητισμού. Όλα στο πόδι... το απόλυτο μπάχαλο.
Αν πιάσουμε άρθρο άρθρο και μελετήσουμε τον βασικό αθλητικό νόμο 2725/99 θα δούμε ότι πάμπολλα άρθρα δεν εφαρμόζονται ή εφαρμόζονται διαφορετικά ή.... ή.... κλπ. Θα μπορούσα να γράφω ώρες ατελείωτες με την εμπειρία των 20 ετών τι έχουν δει τα μάτια μου και φυσικά δεν εκπλήσσομαι καθόλου γιατί φτάσαμε έως εδώ.
Πραγματικά απορώ πως αντέξαμε και τόσο. Νομίζω ότι όποιος δείχνει αιφνιδιασμένος από την κατάσταση θα έπρεπε να ζούσε μέχρι τώρα σε άλλη χώρα και όχι στο Ελλαδιστάν.
Γιαυτό πιστεύω ότι ήλθε η ώρα που ή καταιγίδα πρέπει να τα σαρώσει ΟΛΑ. Να μείνουν όρθια μόνο τα ελάχιστα σωστά και όλα τα άλλα να σχεδιαστούν με βάση τις πραγματικές ανάγκες του αθλητισμού. Να αποφασίσουν οι «σοφοί» τι αθλητισμό θέλουμε σε βάθος χρόνου, ποια αθλήματα ταιριάζουν στην Ελληνική νοοτροπία και κουλτούρα, ποια θα είναι η νέα ατμομηχανή του αθλητισμού;
Ο σωματειακός αθλητισμός; ο σχολικός; Ο μαζικός; Πόσα σωματεία αντέχει ο τόπος; Από που θα γίνεται η χρηματοδότηση του αθλητισμού; Από τον ιδιωτικό τομέα; Από το κράτος ; Ποιος ο ρόλος του ΟΠΑΠ; Ποιος της τοπικής αυτοδιοίκησης μετά τον Καλλικράτη; κλπ. Να υπάρξει εθνικός διακομματικός σχεδιασμός για τον αθλητισμό που να μην αλλάζει ανάλογα με τα συμφέροντα των εκάστοτε διοικούντων. Να ξέρουμε όλοι που ασχολούμαστε με τον αθλητισμό και τον έχουμε βάλει προτεραιότητα στη ζωή μας, αντί του «καφενείου», που πάμε και τι μπορούμε να περιμένουμε.
Η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία σε άρθρο της με τίτλο «Είμαστε μπροστά σε κατάρρευση» περιέγραψε την αγωνία πέντε προέδρων Ομοσπονδιών για το μέλλον του αθλητισμού όχι μόνο λόγω της οικονομικής κατάστασης αλλά και λόγω των θεσμικών και νομικών προβλημάτων που εμποδίζουν την λειτουργία τους, μετά την κατάργηση των αθλητικών κινήτρων, αποσπάσεων των εθνικών προπονητών στις Ομοσπονδίες για την προετοιμασία Εθνικών Ομάδων κλπ. Τελικά αυτά είναι από τα πιο βασικά θέματα.
Η ανοργανωσιά μας και οι λύσεις του ποδαριού που δίνονται για να αντιμετωπιστεί ένα πρόβλημα και από την λύση του οποίου ξεπηδάνε άλλα δέκα.. Τίποτα δεν γίνεται βάση σχεδίου και σε συσχετισμό με άλλους παραλλήλους τομείς, όπως π.χ του συστήματος παιδείας, ώστε στο τέλος να υπάρξει πρόοδος και οργάνωση σε όλους τους τομείς και όχι λειτουργία του ενός εις βάρος του άλλου.
Θα πρέπει όλοι μας, παράγοντες, επαγγελματίες αθλητές, ερασιτέχνες αθλητές, προπονητές να κατανοήσουμε ότι τα πράγματα αλλάζουν χωρίς επιστροφή, γιαυτό όσο πιο γρήγορα προσαρμοστούμε στη νέα πραγματικότητα τόσο το καλύτερο για μας. Να καταλάβουμε ότι οι «αρπαχτές» τέλος, ο στόχος του αθλητισμού δεν θα είναι πια να γίνονται, όσοι ασχολούνται με αυτόν, πλουσιότεροι αλλά ψυχικά, πνευματικά και σωματικά υγιέστεροι. Να εισάγουμε και να διαφημίσουμε αυτά τα ιδανικά στα νέα παιδιά και όσοι πραγματικά αξίζουν θα ξεχωρίσουν και θα προχωρήσουν.
Ας αποτελέσει η διημερίδα για τον αθλητισμό που οργανώνεται στις 17 και 18 Δεκεμβρίου στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας από την Γ.Γ.Α την απαρχή για ένα νέο τρόπο σκέψης και οργάνωσης στον αθλητισμό. Να ακουστούν νέες ιδέες και προτάσεις αλλά πάνω από όλα να ακουστούν αλήθειες. Αλήθειες για τα λάθη που έχουν γίνει, αλήθειες για την πραγματική εικόνα του αθλητισμού μακριά από μικροπολιτικές και μικροσυμφέροντα. Δεν πρέπει κάνεις να απουσιάσει.
Νιώθω ότι κάτι καλό θα βγει από την κρίση... η καταιγίδα θα πλύνει και θα καθαρίσει τα πάντα αν θέλουμε να την αφήσουμε... Πρέπει να εκμεταλλευτούμε την χρονική αυτή στιγμή και να μετατρέψουμε την διαφαινόμενη καταστροφή σε δημιουργία. Σε δημιουργία νέων αθλητών, νέων ιδεών, νέων αρχών. Να κάνουμε μια νέα αρχή.
Πιστεύω τέλος ότι δεν χρειάζεται το 2010 να ανακαλύψουμε ξανά το τροχό, υπάρχουν πολύ επιτυχημένα μοντέλα αθλητισμού σε άλλες χώρες. Ας τα αντιγράψουμε και ας τα προσαρμόσουμε στην Ελληνική πραγματικότητα. Σε αυτό μπορούν να βοηθήσουν και οι δημοσιογράφοι, να γίνει μια έρευνα για το πως λειτουργεί, συντηρείται και αναπτύσσεται ο αθλητισμός σε άλλες χώρες της Ενωμένης Ευρώπης. Να δοθεί απάντηση στο αιώνιο ερώτημα ότι μπορούμε να έχουμε «μη κρατικοδίαιτο αθλητισμό», υπάρχουν εναλλακτικές προτάσεις. Φίλε Κώστα, Στέφανε, Δημήτρη κλπ ξεκινήστε, ερευνήστε το θέμα και παρουσιάστε το μας.
Ας μην χάσουμε και αυτή την ευκαιρία
Κυριακίδης Άγγελος
Πρώην Γ.Γ ΕΟ.ΠΕ
