Επιμέλεια: Στέφανος Λεμονίδης
Ο ΠΑΟΚ λοιπόν προκρίθηκε στον τελικό των πλει οφς βόλεϊ μετά από 4 συγκλονιστικούς ημιτελικούς, που καθήλωσαν τους φιλάθλους, όχι μόνο του αθλήματος και η πρόκριση του είναι πέρα για πέρα δίκαιη, βάση της συνολικής εικόνας των δυο ομάδων.
Με την παραδοχή λοιπόν της ανωτερότητας του ΠΑΟΚ, ας δούμε ποιά ήταν τα σημεία κλειδιά των αγώνων και πρώτα απ όλα η συντριπτική υπεροχή στους διαγώνιους. Ο "δικέφαλος" είχε τον εκρηκτικό Σεπέδα που στον τέταρτο και πιο κρίσιμο ημιτελικό είχε 29 πόντοι (23/50 επιθέσεις, 46%) και ήταν αυτός που γύρισε το ματς με το σερβίς του στο 19-21 του κρίσιμου τρίτου σετ. Ο Κουβανός με δυο επιθέσεις έκανε το 21-21 και μετά με δυο άσους έδωσε προβάδισμα νίκης με 23-21. Αντίθετα ο Έγκεσκαλνς σημάδεψε από το ίδιο σημείο στο φιλέ για το 25-22.
Ο Λετονός από την άλλη ήταν πολύ λίγος, ο χειρότερος παίκτης του γηπέδου, με 14 πόντους (11/32 επιθέσεις, 34%) και με ισχνή παρουσία ακόμη και στους πανηγυρισμούς που λέει ο λόγος. Και για να γενικεύσουμε τη σύγκριση, να πούμε ότι και πέρυσι o ΠΑΟΚ είχε τον συγκλονιστικό Γκόμεζ και ο Ολυμπιακός τους άχρωμους και άοσμους Κλαρκ, Κόιστρα.
Κι αν ποδοσφαιροποιήσουμε την κουβέντα, ο διαγώνιος για το βόλεϊ, είναι ό,τι ο σέντερ φορ στο ποδόσφαιρο. Τόσο απλά και ο Ολυμπιακός μετά την αποχώρηση, λόγω τραυματισμού του Γιορντάνοφ, ατύχησε στις επιλογές του.
Δεύτερη διαφορά, στο κοουτσάρισμα των δυο ομάδων. Ο Καλμαζίδης έδειξε μια πρωτοφανή υπεροψία στο Λιγκ Καπ και στο Κύπελλο, αφού έβλεπε τον Ολυμπιακό σαν εύκολη λεία, τη μετέφερε σε όλη την ομάδα με γελάκια και ειρωνεία και το πλήρωσε ακριβά.
Η διάθεσή του φάνηκε από τον ημιτελικό της Σύρου με τον Ηρακλή, όταν θεώρησε ότι τελείωσε το ματς στο 24-14 και έβγαλε έξω όλη την ομάδα, με τον αντίπαλο του να φτάνει στο 24-23.
Έχασε δυο κούπες και συνήλθε, γι αυτό και στους ημιτελικούς δεν χρησιμοποίησε ούτε μια φορά τον Καρασσαβίδη, τον παίκτη που ήταν η αχίλλειος πτέρνα στη Σύρο και στη Γλυφάδα, όπου αντικατέστησε τον Γιαμπλόνσκι και τον Χιμένες και τον σημάδευε ο Ολυμπιακός στην υποδοχή.
Στα πλέι οφς δεν τον έβαλε ούτε για καθυστέρηση που λέει ο λόγος (όχι ότι φταίει ο παίκτης), έκανε συντηρητικό κοουτσάρισμα (Ντίνας αντί Κουρνέτα για μπλοκ, Τερζής αντί Σμαραγδή για σερβίς), δεν ανακάτεψε την ομάδα, την άφησε στην ησυχία της και έγινε πρώτος μάγκας.
Αντίθετα, ο Πιάτσα τα έκανε σαλάτα, αφού στον τέταρτο ημιτελικό ξέχασε τον ήρωα του τρίτου ημιτελικού Κοκκινάκη, τον οποίο χρησιμοποίησε ως και... κρυφό λίμπερο στα μέσα του πρώτου σετ (έπαιξε χωρίς τον Ταμπουρατζή) και άφησε στο τερέν τα πουλέν του, τις επιλογές του, τον Όγκουρτσακ 15 (15/35, 43% υποδοχή) και τον Τσουκ 8 (7/29, 38% υποδοχή), που ήταν στα ρηχά νερά... Στον πρώτο ημιτελικό ξέχασε τον Τσουκ, στον δεύτερο στον Κοκκινάκη και με τις διπλές αλλαγές διαγώνιων-πασαδόρων δεν έδινε βοήθειες στην ομάδα του.
Μια φορά έπαιξε με Τσουκ, Κοκκινάκη στην Πυλαία και κέρδισε, αλλά στον τέταρτο ημιτελικό ως δια μαγείας, επανέφερε τον Όγκουρτσακ ανατρέποντας το γνωστό "ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει" . Κι ενώ κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου ξεσήκωνε τον κόσμο για ψύλλου πήδημα, στους ημιτελικούς ήταν φρόνιμος, καλό παιδί μέχρι παρεξηγήσεως και δεν πάλεψε μαζί με τους παίκτες του, απλά παρατηρούσε.
Κακά τα ψέματα, το Κύπελλο και το Λιγκ Καπ δεν το κέρδισε ο Πιάτσα, το έχασε ο Καλμαζίδης, που δικαιώθηκε όμως με αλλαγή τακτικής και νοοτροπίας στους ημιτελικούς. Στον τέταρτο ημιτελικό για παράδειγμα πήρε δυο τάιμ άουτ στο 23-18. Φύλαξε τα ρούχα του...
Μπορεί ο Ολυμπιακός να διαμαρτύρεται για το φιλέ που σφύριξε ο Μυλωνάκης στο 14-14 του τάι μπρέικ στον δεύτερο ημιτελικό (απλά έπεσε στον στυλοβάτη ο Γκαράς και κουνήθηκε ο φιλές) και για δυο σφυρίγματα (πιαστό Έγκλεσκαλνς, φιλέ Όγκουρτσακ) των διαιτητών Γεωργουλέα, Δεληκωστίδη, στο 14-16 του τρίτου σετ του τελευταίου ημιτελικού, σε δυο τελειωμένες επιθέσεις του, η διαιτησία όμως δεν ήταν ο λόγος που αποκλείσθηκε. Είχε και μεγάλο πρόβλημα στην υποδοχή, όπου ο λίμπερο Ταμπουρατζής, δεν άντεξε στην πίεση των πλέι οφς...
Ο ΠΑΟΚ λοιπόν γράφει τη δική του ιστορία στο ελληνικό βόλεϊ, πήρε τη σκυτάλη από τον Άρη και τον Ηρακλή και πάει για το δεύτερο σερί πρωτάθλημα του, αν και ο αντίπαλος του στον τελικό, Φοίνικας Σύρου, τον κέρδισε μέσα -έξω στην κανονική περίοδο. Παρόλα αυτά το αδιαφιλονίκητο φαβορί.
ΠΗΓΗ http://www.sport24.gr/
