Μια φορά και έναν καιρό ο Ραφαήλ, ένας νεαρός αθλητής του Βόλεϊ, βρέθηκε σ'έναν τόπο μακρινό που απο πολύ μικρός ονειρευόταν να γνωρίσει.
Στον τόπο αυτό ζούσαν οι μεγαλύτεροι αστέρες του κόσμου στο άθλημα που λάτρευε, το Βόλεϊ.
Δεν έφτανε μάλιστα αυτό, αλλά η καλή του μοίρα τον έφερε δίπλα στα ιδάλματά του, βρέθηκε να παίζει το βολεάκι στο ίδιο γήπεδο μ'αυτούς που έβλεπε στις φωτογραφίες και στην τηλεόραση.
Έναν όμως απο τους Μεγάλους αυτούς αθλητές τον αγαπούσε ιδιαίτερα, τον Αμαράλ.
Ντροπαλός και συνεσταλμένος καθώς ήταν δίσταζε να τον πλησιάσει. Όμως η καλή του μοίρα ήταν πάλι κοντά του, στο πρόσωπο του couch Νίκου. Ο couch Νίκος τύχαινε να γνωρίζει τον Αμαράλ γιατί στην περιπλάνηση του τελευταίου στον κόσμο, για να δείξει το μεγάλο του ταλέντο, βρέθηκαν στην ίδια ομάδα όταν ο Αμαράλ έπαιξε βόλεϊ στην μικρή χώρα του Ραφαήλ και του couch Νίκου, την Ελλάδα.
Ραφαήλ : Couch σε παρακαλώ μπορείς να μου γνωρίσεις τον Αμαράλ?
Couch : Και βέβαια αγόρι μου, έλα μαζί μου.
Couch : Αμαραλ, να σου γνωρίσω τον Ραφαήλ.
Αμαράλ : Χαίρομαι που σε γνωρίζω Ραφαήλ.
Ραφαήλ : Σας θαυμάζω απο μικρός...
Αμαράλ : Στον ενικό θα μου μιλάς Ραφαήλ. Βλέπω είσαι 2 μέτρα άνδρας, είμαστε φίλοι τώρα...
Couch : Ο Ραφαήλ, Αμαράλ, κατάγεται απο την Αλεξανδρούπολη
Αμαράλ : Αα, την θυμάμαι πολύ καλά την Αλεξανδρούπολη. Είναι μια μικρή όμορφη πόλη δίπλα στη θάλασσα που είχαμε πάει να παίξουμε με την πολύ δυνατή ομάδα της.
Ραφαήλ : Τον Εθνικό, εκεί παίζω και εγώ!!
Αμαράλ : Θυμάμαι ότι στα παιχνίδια που παίζαμε στην Αλεξανδρούπολη το γήπεδο ήταν πάντα γεμάτο και ο κόσμος αγαπούσε το άθλημα πολύ. Όπου πηγαίναμε μας ήξεραν και φρόντιζαν να νιώθουμε οικεία.
Ραφαήλ : Όταν ερχόσουν τότε στην Αλεξανδρούπολη εγώ ήμουν μικρός και ερχόμασταν, με τους φίλους μου, μετά τα παιχνίδια να σου ζητήσουμε αυτόγραφο και την φανέλα σου για ενθύμιο...
Αμαράλ : Σαν κάτι να μου θυμίζεις...(γέλια)
Αμαράλ : Ραφαήλ, τί θέση παίζεις?
Ραφαήλ : Ακραίος
Αμαράλ : Απο υποδοχή πως πάμε?
Couch : Αμαράλ, ο Ραφαήλ έχει πάρα πολύ καλή υποδοχή, στο εγγυόμαι εγώ.
Αμαράλ : Ραφαήλ θα παίξεις τότε πολυ μεγάλο Βολεϊ.
Ετοιμάσου για πολλή δουλειά και πολλά ταξίδια...Όλα μετά θα τα γευτείς. Αλλά προπάντων να συνεχίσεις να είσαι ο εαυτός σου, να θυμάσαι απο που ξεκίνησες, όλους που σε βοηθούν να πετύχεις και να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος.
Ραφαήλ : Σε ευχαριστώ πολύ, Αμαράλ...
