Με βάση τα παραπάνω δεδομένα, η επερχόμενη Γενική Συνέλευση λαμβάνει ξεχωριστή, διάσταση και σίγουρα τη δική της βαρύνουσα σημασία για το αύριο του συλλόγου. Ενός συλλόγου που σίγουρα δεν αξίζει τη ταραχώδη περίοδο των τελευταίων μηνών αλλά κάτι διαφορετικό από αυτό.
Και μπορεί να διανύουμε μια δύσκολη περίοδο για τη χώρα σε όλα τα επίπεδα, αλλά η κρίση γεννά ευκαιρίες για υγιές ξεσκαρτάρισμα. Όπως επίσης, η εποχή μπορεί να γεννήσει προκλήσεις που αν τις αξιοποιήσει, ένα σωματείο σαν τον Εθνικό, σωστά τότε μπορεί να ελπίζει σε ομορφότερες για τον αθλητισμό και τον σύλλογο ημέρες.
Τι απομένει λοιπόν; Ελάχιστες ώρες πριν την οριστικοποίηση των ενδιαφερομένων για μια εκ των διοικητικών θέσεων, λίγα 24ωρα προτού στηθούν κάλπες, αφότου ακουστεί ένας απολογισμός μιας ταραχώδους χρονιάς.
Σε τι μπορούμε και πρέπει να ελπίζουμε; Στην ανάδειξη ενός Διοικητικού Συμβουλίου που να ξεχωρίζει για το ήθος του, την αγάπη για τον σύλλογο και τον αθλητισμό, σε ένα Δ.Σ. που θα δώσει το έναυσμα στην τοπική κοινωνία να σταθεί στο πλευρό του ΜΓΣ, θα διακρίνεται για τα εγνωσμένου κύρους και υπόληψης μέλη του, την αξιοπιστία, την φερεγγυότητά τους, θα απαρτίζεται από ανθρώπους καταξιωμένους, κοινωνικά αναγνωρίσιμους που θα συνθέτουν, θα εμπνέουν σεβασμό και σοβαρότητα.
Κλειδί για όλα αυτά, η όσο το δυνατόν μαζική συμμετοχή νέων αλλά και παλαιών «Εθνικάκηδων», που θα καταθέσουν σκέψεις, γόνιμο προβληματισμό και δημιουργικές προτάσεις.
Βασική προϋπόθεση, η καθιέρωση των «ανοιχτών θυρών», αφού Εθνικός ως κλειστό club , όπως ίσως κάποιοι θα ονειρεύονται δεν μπορεί να υπάρξει και να σταθεί
Γιώργος Πανταζίδης
μέλος ΜΓΣ Εθνικού
