Γράφει ο Δημήτρης Μηλίκας:
Τι να πρωτοθυμηθείς και τι να χωρέσεις σε ένα μικρό κείμενο για τον αετό της Ορεστιάδας και του Ελληνικού Βόλεϊ .Ένας άνθρωπός που κατάφερε να μεταδώσει την αγάπη του για ένα όχι και τόσο διαδεδομένο στο ευρύ κοινό άθλημα που κατά πολλούς δεν μπορεί να προσφέρει πολλές συγκινήσεις αλλά για αυτόν ήταν όλη του η ζωή .Είναι όμως σε κάθε άθλημα ένας άνθρωπος που το άθλημα γεννήθηκε για αυτόν χωρίς να χρειάζεται να αλλάξει κάτι η μοίρα τον οδηγεί στην κορυφή! Στην Ορεστιάδα όλοι έχουν να πουν μια ιστορία για τον Νίκο Σαμαρά τον φίλο τον συμπαίκτη τον τοπικό ήρωα.Χρόνια πίσω σε ένα μικρό χαμηλοτάβανο στάδιο με μια μπάντα να παίζει και εκατοντάδες ανθρώπους να ζουν για αυτές τις δύο ώρες κάθε δεύτερη βδομάδα.Ανάμεσα στους “γίγαντες¨ των παιδικών μου χρόνων δέσποζε ένας παίκτης όχι μόνο για μένα για όλους!Δεν υπερηφανευόμασταν όταν λέγαμε ότι ο δικός μας είναι ο καλύτερος παικτής στην Ελλάδα άλλωστε δεν άργησε πολύ η ιστορία να μας δικαιώσει.Μπορεί να μην πήρε εκείνα τα πρωταθλήματα τα οποία άφησαν μια πικρία στην Ορεστιάδα αλλά άνοιξε τα φτερά του για να κάνει μια καριέρα που θα ζήλευε κάθε αθλητής.Αγωνιζόμενος σε 9 επαγγελματικούς συλλόγους σε Ελλάδα, Ιταλία,Ελβετία και Τουρκία γίνεται ο πιο καλοπληρωμένος Έλληνας πετοσφαιριστής και τον αποκαλούν “Γκάλη του βόλεϊ” , Φυσικά η καριέρα του ως επαγγελματία παίκτη ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη και με την Εθνική ομάδα στην οποία είχε ηγετικό ρόλο αγωνίστηκε 160 φορές στην Εθνική Ελλάδος εφήβων και 263 στην ανδρική Εθνική Ελλάδος, με τις οποίες έπαιξε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων (1989) και Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ανδρών (1994), κατακτώντας σε αμφότερες τις διοργανώσεις την 6η θέση. Αναντικατάστατο φυσικά στέλεχος και αρχηγός είχε συμμετάσχει σε όλες τις διεθνείς διοργανώσεις: World League, Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, Μεσογειακοί Αγώνες. Θυμάμαι πεντακάθαρα πως είχε παγώσει όλη η Ορεστιάδα και όποιος αγαπούσε το Βόλεϊ απ’ άκρη σ’ άκρη της Ελλαδάς όταν μια κρύα μέρα του 2013 που το ημερολόγιο έγραφε 4 Ιανουαρίου έπεσε σαν βόμβα η είδηση του θανάτου του από από εγκεφαλικό ανεύρυσμα σε ηλικία μόλις 42 ετών. Αυτό το κείμενο μου πήρε πολύ ώρα να το γράψω δεν με ικανοποίησε καμιά από τις δέκα φορές που το έγραψα ίσως να φταίει που μερικές φορές οι λέξεις είναι μικρές ,μικρές για να περιγράψουν ένα είδωλο που έφυγε νωρίς αφήνοντας πίσω του μια ιστορία και μια παρακαταθήκη που το άθλημα στην χώρα θα έχει ως κληρονομιά για πάντα!
RadioEvros.gr
